این ویروس کشنده مغزی، حیوانات را گیج کرده، باعث ترشح چند برابر بزاق آنها می شود و رفتار و واکنش های آنها را ناهماهنگ می‌کند و میزان ترس آنها از انسان را کاهش می‌دهد.
به گزارش روزیاتو، سرویس پارک‌های ملی آمریکا در حالی که تلاش می‌کنند تا از گسترش بیشتر این بیماری مغزی جلوگیری کنند به بازدیدکنندگان هشدار داده است که هرگونه مشاهده‌ای از حیوانات بیمار یا مرده را هرچه سریع‌تر گزارش دهند و از تماس با حیوان اجتناب کنند.
طی سال‌های اخیر، زوال مزمن گوزن در بیش از ۲۳ ایالت آمریکا، دو استان کانادا و حتی کره جنوبی یافت شده است. سرویس پارک‌های ملی آمریکا در بیانیه کشف لاشه گوزن نر مرده گفت: «در حال حاضر هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد CWD می‌تواند انسان یا گونه‌های حیوانات اهلی را آلوده کند. اما به شکارچیان توصیه می‌شود که بافت‌های حیوانات آلوده به CWD را مصرف نکنند.»
نمونه‌هایی از بدن گوزن آلوده نر در آزمایشات متعدد انجام شده توسط آزمایشگاه بهداشت حیات وحش و پارک‌های وایومینگ (WGFD) مثبت اعلام شد.
در این آزمایش از بافت سیستم عصبی، سیستم عصبی مرکزی مانند نخاع، یا سیستم‌های محیطی مانند غدد لنفاوی پشت حلق و تونسیل حیوانات زنده یا مرده نمونه‌برداری می شود.
CWD یک بیماری منتقله از پریون است؛ بیماری‌های پریون می‌توانند هم انسان و هم حیوانات را درگیر سازند و گاهی اوقات توسط فرآورده‌های گوشتی آلوده به انسان نیز منتقل می‌شود.
بنا بر گفته مرکز پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز، «بیماری‌های پریونی زمانی رخ می‌دهند که پروتئین پریون طبیعی، که روی سطح بسیاری از سلول‌ها یافت می‌شود، غیرطبیعی شده و در مغز تجمع یابد و باعث آسیب به مغز شود.»
مقامات گفتند در حال حاضر هیچ واکسن یا درمانی برای CWD وجود ندارد و این بیماری ۱۰۰ درصد کشنده است.
مسئولان پارک یلواستون گفتند در حال همکاری با آزمایشگاه بهداشت حیات وحش و پارک‌های وایومینگ هستند تا گوزن‌ها و سایر گونه‌های سُم‌دار پارک، هم زنده و هم مرده، را بررسی کنند تا بهتر بتوانند گسترش CWD را در این پارک ملی ارزیابی نمایند.
CWD برای اولین بار در سال ۱۹۸۵ در گوزن‌های منطقه جنوب شرقی وایومینگ شناسایی شد. مقامات شکار وایومینگ از مارس ۲۰۲۳ تا اکتبر ۲۰۲۳ این گوزن نر را ردیابی می‌کردند، تا اینکه GPS آن نشان داد احتمالاً مرده است.