عصر ایران ؛ نهال موسوی - در هفته گذشته اکران فیلم سینمایی فسیل (پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران) متوقف شد و از جدول نمایش کنار گذاشته شد، مگر در شهرستانها یا بعضی سالن‌های خاص.
سیدابراهیم عامریان تهیه‌کننده فیلم فسیل که با فروش بالغ‌بر ۲۸۵ میلیارد تومان عنوان دومین فیلم پرمخاطب تاریخ سینمای ایران را از آن خود کرده است، در قالب یادداشتی، نسبت به «جوسازی علیه سینمای کمدی و تخریب آن» اعتراض کرد.
عامریان نوشت: «در سیستم اکران جهانی، وقتی فیلمی بر پرده می‌رود و مورد استقبال واقع می‌شود، اکران مستمر باقی می‌ماند. هیچ کجای دنیا فیلمی را که باعث رونق سینما شده است، با فروش ماهیانه ۱۵ میلیارد تومان از روی پرده سینما حذف نمی‌کنند.
عدم تداوم اکران «فسیل» در حالی است که سینمای ایران طعم هفت میلیون مخاطب برای یک فیلم را طی چهل سال نچشیده بود و در صورتی که ۹ ماه پیش هیچ فیلمی جرات اکران در عید نوروز را به دلیل وقایع حاکم بر کشور نداشت، «فسیل» برای اکران پا پیش گذاشت و همه معادلات را بر هم زد و علاوه بر روشن کردن چراغ سینماها باعث شد سینماداران عزیز به اذعان خودشان، کل بدهی‌های دوران ورشکستگی کرونا را صاف کنند.
همانند فیلم «دینامیت» که در دوران کرونا آمد و با جذب مخاطبان توانست فضای آسیب دیده ناشی از پاندمی را التیام ببخشد. حال خوب سینمای ایران و مخاطبان آن امروز به لطف درایت و مدیریت هوشمندانه سازمان سینمایی کاملا مشهود است.
فروش شگفت‌انگیز «فسیل» و رضایت مردم بعد از دیدن این اثر سینمایی باعث شده بر فروش قابل توجه فیلم سینمایی «هتل» نیز تاثیر مستقیم داشته باشد. حال باید ببینیم چه تفکری در پشت پرده باعث شده که بخواهند پرده سینما را تاریک کنند و ترمز رونق سینمای ایران را بکشند.»
سید ضیا هاشمی (تهیه کننده سینما و رییس شورای عالی تهیه‌کنندگان در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر) نسبت به توقف اکران فیلم سینمایی «فسیل» اعتراض کرد و نوشت: «تصمیم شورای صنفی اکران در توقف نمایش فیلم سینمایی «فسیل» با هیچ‌کدام از معیار‌های اخلاقی، حرفه‌ای و قانونی تطبیق نداشته و برخلاف آن‌هاست. سینما با مخاطب زنده است و «فسیل» حیات دوباره‌ای به سینمای ایران بخشید و بسیاری از سالن‌های سینما را در آستانه تعطیلی، نجات داد. خیری که ندارید لااقل … »
ولی از طرف مقابل این قضیه هم مطرح می‌شود و قتی که یک فیلم زمان زیادی اکران دارد اصطلاحا «جا خوش می‌کند» و مدام فروش آن زیاد می‌شود، البته این قضیه درباره فیلم‌های کمدی صادق است و تقریبا همه فیلم های پرفروش سینمای کمدی از این قاعده مستثنی نیستند. مثلا فسیل (9 ماه) ، دینامیت (9 ماه)، انفرادی (8 ماه)، بخارست (7 ماه) و ... مدت اکران آنها بوده است.
البته این برمی‌گردد که فیلم پتانسیل فروش را داشته باشد والا این مدت زمان طولانی برای بسیاری از فیلم‌ها هیچ تاثیری جز ضرر برای سینمادار نخواهد داشت.
برای مثال فیلم کانی مانگا ساخته مرحوم سیف الله داد در سال 1367 با بلیت 11 تومانی موفق شد فروش خود را از مرز چهل میلیون تومان عبور دهد. بعد از استقبال مخاطبان از این فیلم ، اکران آن در سینماهای تهران و شهرستان ها ادامه پیدا کرد. حجم استقبال از فیلم به اندازه ای بود که سالن های سینما در اقصی نقاط ایران خواهان اکران آن بودند از همین جهت نمایش عمومی کانی مانگا 15 سال ادامه داشت. از این جهت این ساخته سیف الله داد رکوردی منحصر بفرد از خودش به جا گذاشت.
در بالیوود فیلمی رمانتیک از شاهرخ خان و کاجول به اسم «داماد عاشق عروس را می‌برد» وجود دارد که بیش از هزار هفته اکران آن ادامه پیدا کرد و بعد از 20 سال به شکل رسمی اکران آن تمام شد. یا فیلم شعله بیش از 286 هفته اکران داشته است یعنی حدود 5 سال و نیم.
اما واقعا تا کی باید این اتفاق ادامه یابد؟ اگر منطقی بخواهیم نگاه کنیم فیلمی که همچنان فروش دارد باید اکرانش ادامه یابد چون تداوم فروش آن هم به نفع تهیه کننده و هم به نفع سینمادار است و چرا باید ان فیلم با فروش قابل توجه را برداشت ولی به جای ان فیلمی دیگر گذاشت که فروش چندانی هم نخواهد داشت.
بهر حال می‌توان فیلم پرفروش را برای بعضی سانس‌ها نگه داشت و برخی سانس‌های دیگر را به فیلم‌های جدید اختصاص داد، با توجه به اینکه امروزه زمان نمایش فیلم‌ها بر اساس تعداد سالن و زمان آنها شناور است و اطلاع رسانی و خرید بلیط هم اکقرا از طریق اینترنت صورت می‌گیرد، این اقدام به سهولت امکان پذیر است.
تا زمانی که سینمادار و صاحب فیلم تمایل به ادامه اکران یک فیلم داشته باشند و آمار هم موید فروش مطلوب فیلم باشد دخالت در این روند فقط بر هم زدن یک روند طبیعی در اقتصاد عرضه و تقاضا سینماست.
فیلمی که دارد می‌فروشد را نباید پایین کشید این یک قاعده جهانی است.