شاید این دست سرنوشت است که باعث شده ما امروز نتوانیم نیک واکر را به عنوان قهرمان مستر المپیا صدا کنیم. این حداقل نظری است که من دارم.
سرنوشت در عوض تصمیم گرفت که مسیر دیگری را پیش برود و با تکیه بر ژست‌ها و حجم عضلات و به نمایش گذاشتن آن‌ها از جلو، پشت و کنار و محاسبات انجام شده از سوی داوران، این جایزه را به درک لانسفورد بسپارد.
این بازیکن این قدرت را داشت که هر سه نفر نهایی را شکست دهد و شاید تنها عضلات پشت لانسفورد بود که بهتر از او بود و باید تایید کرد که شکست دادن او در این زمینه کار دشواری به نظر می‌رسد. اما در هر صورت او این شرایط را داشت که بتواند قهرمانی را به‌دست آورد.
با این حال، مسابقات امسال واقعا فوق‌العاده بود و تمامی کسانی که به این رشته ورزشی علاقه دارند از تماشای بهترین بدنسازان که در این دوره روی سکو رفتند و توانایی‌هایشان را به رخ کشیدند لذت بردند و باید به این هم اشاره کرد که لانسفورد با قهرمانی در دو بخش متفاوت از این مسابقات نامش را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.
شاید بتوان گفت که پیش از این هرگز در تاریخ مستر المپیا شاهد این سطح بالا از رقابت بین شرکت کنندگان و در نظر گرفتن عوامل هنرمندانه از سوی ورزشکاران برای پیروزی نبودیم. اگر قرار بود هزینه‌ای برای این مسابقات بدهیم باید بگویم که این هزینه کاملا به حق بود.
بر اساس تحلیل دقیق و توجه به نظرات چندین کارشناس باید بگویم که از نظر من نفرات اول و دوم هادی چوپان و لانسفورد در تمامی زمینه‌ها به هم نزدیک بودند اما لانسفورد در یک یا دو بخش بهتر بود که جایزه را به او رساند.
هرچند شاید افراد دیگری هم بودند که می‌توانستند در این بین جا بگیرند اما این به رقابتی دو طرفه بین چوپان و لانسفورد تبدیل شد و در نهایت هم جایزه به نفر دومی رسید تا همه در انتظار شنیدن نام‌های جدید در سال آینده باشند.
منبع:ورزش سه