ممکن است لب های ترک خورده را با هوای سرد و خشک مرتبط کنید. در واقع آب و هوا عامل رایج خشکی و پوسته پوسته شدن لب است اما این تنها دلیل احتمالی پوسته پوسته نیست.
ننوشیدن آب کافی نیز می تواند مقصر باشد. عادات دیگری مانند لیسیدن بیش از حد لب ها یا خوردن غذاهای نمکی نیز می تواند نقش داشته باشد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ویمن هلث، دکتر ایف جی رادنی، متخصص پوست، مدیر مؤسس پوست و زیبایی ابدی، می‌گوید: «بیشتر موارد ترک خوردگی لب‌ها را می‌توان تنها در عرض چند هفته بدون مداخله متخصص پوست درمان کرد. اما اگرچه بعید است، علت اصلی می تواند یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد، مانند آفتاب سوختگی، واکنش های آلرژیک یا سرطان پوست.»
بهتر است بدانید که تنها چیزی که برای درمان لب های ترک خورده خود نیاز دارید، یک تغییر سبک زندگی ساده یا مراجعه به پزشک است.
به گفته دکتر دبرا جلیمان، متخصص پوست، در حالی که احتمالاً با احساس ترک خوردن لب‌ها آشنا هستید، نشانه های شایع ترک خوردن لب ها عبارتند از:
سرخی
خشکی
پوسته پوسته شدن
ترک خوردگی لب
به احتمال زیاد شما دلیلی برای نگرانی ندارید. لب ها به طور طبیعی خشک می شوند.
دکتر دی می گوید: «لب های شما غدد چربی ندارند. بنابراین، حفظ رطوبت برای لب های شما می تواند بسیار دشوار باشد. فقدان غدد چربی همچنین به این معنی است که لب های شما فاکتورهای مرطوب کننده طبیعی یا عناصری که لایه بیرونی پوست شما را محافظت و هیدراته نگه می دارند تولید نمی کند.
در واقع، لب های شما اصلاً لایه بیرونی زیادی ندارند. آنها لایه شاخی نازکی دارند که «به نوعی شبیه زره ماست؛ این یک سد پیچیده بافته شده است که از چربی ها، پروتئین ها و سلول های مرده پوست تشکیل شده است. این مانع، از پوست در هنگام خشکی محافظت می کند و همچنین مسئول برخی از محافظت داخلی بدن شما در برابر اشعه ماوراء بنفش است.
بنابراین قبل از اینکه خودتان را متقاعد کنید که یک مشکل پزشکی جدی دارید، به خاطر داشته باشید که لب‌هایتان به طور طبیعی حساس‌تر از بقیه پوست‌تان هستند و هر گونه خشکی یا لایه‌برداری را می‌توان با چند بار کشیدن از بالم لب مورد علاقه‌تان برطرف کرد.
با این اوصاف، عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث ترک خوردن لب‌های شما شوند، از رژیم غذایی گرفته تا یک بیماری جدی.
طرفدار سرسخت تنقلاتی مانند چوب شور یا چیپس هستید؟ آنها می توانند دلیل پوسته شدن لب های شما باشند.
غذاهای شور، به‌ویژه آن‌هایی که نمک زیادی در ساختار بیرونی خود دارند و ممکن است به لب‌ها تماس پیدا کنند قطعاً می‌توانند روی پوست آنجا نیز تأثیر بگذارند. در واقع نمک آب را نگه می‌دارد، بنابراین می‌تواند آب را از لب‌ها جذب کند و آنها را خشک کند.
محرک غذایی دیگر تنقلات تند هستند. آنها همچنین می توانند باعث تحریک پوست و از دست دادن آب شوند.
برخی از غذاهای شور را برای مدتی کنار بگذارید و با استفاده از یک بالم لب بر پایه موم پارافین، اجازه دهید لب‌هایتان بهبود یابد.
این احتمالا بدترین کاری است که می توانید برای خشکی لب انجام دهید. بزاق از آنزیم هایی تشکیل شده است که برای تجزیه چربی ها، پروتئین ها و کربوهیدرات ها ساخته شده اند.
سعی کنید لب هایتان را زیاد لیس ندهید. یک مرطوب کننده لب همراه خود داشته باشید تا زمانی که میل به زبان زدن لب ها دارید، به جای آن لب هایتان را چرب کنید.
اگر بدون بالم لب با SPF مناسب در زیر نور خورشید مانده اید، به احتمال زیاد پوست روی لب های شما پوسته پوسته می شود.
خورشید می تواند پوست شما را خشک تر کند. علاوه بر این، التهاب ناشی از آفتاب سوختگی می‌تواند باعث پوسته پوسته شدن لب‌های شما شود، زیرا سلول‌های پوست برمی‌گردند و سعی می‌کنند دوباره احیا شوند.
از کمپرس سرد و سپس ژل آلوئه ورا بدون عطر استفاده کنید.
به دلیل چرخش سریع سلول های پوست روی لب ها، اگر به درستی هیدراته نشده باشید، بیشتر مستعد خشکی می شوید. از نظر فنی، این ممکن است در هر زمانی از سال اتفاق بیفتد، اما در فصل زمستان، زمانی که هوای خشک داخل خانه می‌تواند رطوبت طبیعی پوست را از بین ببرد، رایج‌تر است.
آب بیشتری بنوشید. آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی ایالات متحده توصیه می کند که زنان حدود 11.5 فنجان مایعات در روز، هم از مایعات و هم از غذاها دریافت کنند.
چه در منطقه ای با رطوبت کم در طول سال زندگی می کنید یا فقط به افت رطوبت که با تغییر فصول اتفاق می افتد حساس هستید، هوای خشک می تواند دلیل ترک لب های شما باشد.
در واقع فقدان رطوبت در هوا، به ویژه در فصل زمستان، می تواند باعث خشکی لب ها شود.
شما فقط می توانید کارهای زیادی در مورد هوای اطراف خود انجام دهید، اما یک مرطوب کننده که برای القای رطوبت محیط اطراف شما طراحی شده است می تواند برای کنترل شرایط به شما کمک کند.
برخی از داروها به راحتی می توانند باعث خشکی و لایه برداری لب ها شوند.
این یک شکایت رایج برای بسیاری از افرادی است که از داروهای آکنه استفاده می کنند. افرادی که آکوتان مصرف می‌کنند بهتر است بدانند که عارضه جانبی شماره یک است آن لب‌های خشک و ترک خورده است.
اگرچه فقط آکوتان نیست، داروهای زیر همچنین می توانند بر لب های شما تأثیر بگذارند:
داروهای شیمی درمانی
ترکیبات رایج مراقبت از پوست مانند بنزوئیل پراکسید، رتینول یا اسید سالیسیلیک
داروهای ضد افسردگی
آنتی هیستامین ها
آنتی بیوتیک ها
برخی از داروهای ضد درد OTC
با پزشک خود در مورد اینکه آیا داروهایی که مصرف می کنید باعث خشکی لب ها می شود صحبت کنید.
ناحیه دهان می تواند منجر به خشکی و پوسته پوسته شدن پوست اطراف دهان و گاهی اوقات حتی ترک خوردن آنها شود (زمانی که ترک های کوچکی در گوشه های دهان ایجاد می شود).
با متخصص پوست خود صحبت کنید. مانند عفونت های مخمری در هر جای دیگر، یک داروی ضد قارچ تجویز شده بهترین گزینه برای شما است.
که با این وضعیت، پوست در اثر قرار گرفتن در معرض آفتاب مزمن به قدری آسیب دیده است که نمی تواند خود را ترمیم کند. شیلیت اکتینیک در میان افراد مسن‌تر شایع‌تر است و با خشکی و لکه‌ها یا پلاک‌های پوسته‌دار، معمولاً در لب پایین مشخص می‌شود.
در این نوع از ناحیه خشک و ترک‌خورده، ظهور سرطان‌های پوست بسیار آسان است و به همین دلیل، ما شاهد بسیاری از کارسینوم‌های سلول سنگفرشی در افراد مسن در لب های پایینی هستیم.
درمان شامل چیزی است که به آن فیلد درمانی موضعی یا نور درمانی فتودینامیک می گویند تا یک پاسخ ایمنی ایجاد کند یا سلول های آسیب دیده پوست را از بین ببرد. اما ابتدا پزشک شما باید از طریق بیوپسی پوست این مشکل را در شما تشخیص دهد.
کمبودهای مختلف ویتامین B می تواند منجر به خشکی، ترک خوردگی، سرخی و قرمزی لب ها شود. دکتر رادنی اشاره می کند که اکثر موارد به کمبود B12 منتهی می شود. او توضیح می دهد که این ویتامین به بدن شما در رشد سلولی، بهبودی و گردش سلولی کمک می کند و کمبود B12 باعث خشکی و کندی بهبود پوست می شود.
یک واکنش آلرژیک نه تنها باعث لایه برداری، بلکه قرمزی و تورم منتشر در اطراف لب ها می شود.
یک واکنش آلرژیک معمولاً به جای پوسته پوسته شدن، خارش نیز دارد که می تواند ناشی از مواد موجود در محصولات آرایشی، مراقبت از پوست یا حتی خمیر دندان شما باشد.
اسید سینامیک یا مشتقات دارچین یک آلرژن رایج در خمیر دندان هستند که ممکن است لب های افراد را تحریک کنند.
از سوی دیگر، درماتیت تماسی تحریک‌کننده در اثر اصطکاک روی لب‌ها ایجاد می‌شود که توسط ایمپلنت‌های فلزی دهان مانند نگهدارنده‌ها ایجاد می‌شود.ایمپلنت های فلزی یا کامپوزیت های مختلف ایمپلنت های دندانی می توانند منبع مزمن لایه برداری لب باشند.
یک داروی استروئیدی موضعی یا خوراکی معمولاً برای هر یک از این مشکلات کارساز خواهد بود.
لیکن پلان یک بیماری التهابی پوست است و معمولاً خود را به صورت برآمدگی های خارش دار و بنفش روی بدن نشان می دهد اما می تواند روی لب ها نیز ظاهر شود و هنگامی که ظاهر می شود، معمولاً به صورت نواحی ترک خورده بنفش یا قهوه ای روی لب ها دیده می شود.
یک استروئید ضد التهابی یا موضعی تجویز شده به کنترل این بیماری کمک خواهد کرد.
این یک وضعیت بسیار نادر است، اما ممکن است باعث پوسته پوسته شدن لب های شما بشود!
پمفیگوس پارانئوپلاستیک یک بیماری تاول‌زای خودایمنی است که با سرطان زمینه‌ای مرتبط است. در حالی که می تواند به شکل بثورات پوستی ظاهر شود، مشخصه این بیماری بیماری فرسایشی دهان است، بنابراین اگر فکر می کنید که لب های شما ظاهری از چیزی جدی تر و تاول دار را نشان می دهد، ضروری است که با پزشک خود صحبت کنید. در این شرایط خاص، لب‌های شما معمولاً ترک می‌خورند و خونریزی می‌کنند و باعث زخم، قرمزی و تورم اطراف دهان می‌شوند.
اگر این شرایط نادر در شما تشخیص داده شود، پزشک شما احتمالاً استروئیدها و پماد آنتی بیوتیک موضعی را برای ضایعات و تاول های پوستی واقعی تجویز می کند و در صورت بدخیمی، شما را برای درمان به سمت روش های درمانی سرطان سوق می دهد.
کلید مبارزه با خشکی و ترک خوردگی لب ها، بازگرداندن سد و حفظ آب است. برای رفع سریع این مشکل، لب‌هایتان را با آب مرطوب کنید (نه بزاقتان!) و سپس از چیزی ضخیم برای پوشاندن آنها استفاده کنید. برای مثال می توانید از بالم لب های حاوی پارافین استفاده کنید.
یک گزینه خوب دیگر بالم لب با ضد آفتاب و بدون طعم است.
اینها مواد خوبی هستند که باید در مومیایی لب استاندارد خود به دنبال آنها باشید:
سرامیدها
لانولین
کره شیا
ویتامین E
محصولات دیگری مانند اکسید روی و دی‌اکسید تیتانیوم می‌توانند به بهبود و ترمیم کمک کنند و در عین حال از آسیب‌های خورشید محافظت کنند.
درمان‌های مفید دیگر عبارتند از آلوئه ورا، عسل و کره کاکائو. پس از اتمام کار، اگر حساسیت ندارید، می‌توانید ژل نفتی یا موم زنبور عسل را نیز به لیست خود اضافه کنید که به جلوگیری از هرگونه از دست دادن رطوبت در آینده کمک می‌کند.
در طول روز هر زمان که می‌خواهید لب‌های خود را بلیسید یا لایه برداری کنید، آن را در صورت نیاز استفاده کنید (اگرچه همیشه باید دستورالعمل‌های محصول را بخوانید تا مطمئن شوید که بیش از حد از آنها استفاده نمی‌کنید).
در شب توصیه می شود قبل از خواب از مرطوب کننده لب غلیظ استفاده کنید. این امر به ویژه برای افرادی که از دهان تنفس می کنند یا افرادی که با دهان باز می خوابند بسیار مهم است.
گذر هوا لب ها را خشک می کند و همچنین هنگام خواب رطوبت زیادی را از دست می دهیم.
اکثر لب های ترک خورده دو تا سه هفته طول می کشد تا با درمان مداوم بهبود یابند، بنابراین باید در مراقبت از خود کوشا باشید و فقط کمی صبر کنید.
اما، اگر سعی کرده‌اید تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید و بهبودی را مشاهده نکردید (یا اگر لب‌هایتان بدتر می‌شود)، وقت آن است که به یک متخصص پوست مراجعه کنید. آنها می‌توانند عمیق‌تر به آنچه که ممکن است پشت لب‌های ترک خورده شما وجود داشته باشد، بپردازند و یک برنامه درمانی فردی برای شما تعیین کنند.
از محصولاتی استفاده کنید که حاوی موادی مانند سرامید، دایمتیکون، کره شی و مواد محافظ در برابر نور خورشید هستند. همچنین به دنبال محصولاتی باشید که فاقد عطر و ضد حساسیت هستند.
وقتی صحبت از خمیردندان می شود، یکی را برای دندان ها و لثه های حساس انتخاب کنید و به سراغ گزینه هایی با دارچین نروید.
از غذاهای شور و تند پرهیز کنید و آب نبات های حاوی دارچین را نخورید و از نظر رفتاری سعی کنید لب هایتان را لیس ندهید. همچنین ممکن است یک مرطوب کننده برای اتاق خواب خود تهیه کنید.