یک رسانه عبری زبان به کابینه اسرائیل پیشنهاد کرده است که در صورت تسلط بر نوار غزه در مرحله پساجنگ مدیریت آن را به عربستان سعودی بسپارد.
شبکه هفت اسرائیل در گزارشی تحت عنوان «غزه را به سعودی‌ها بدهید» نوشت: به جای تغییر سیاست در فردای یک مرحله دیگر از جنگ بی‌پایان در غزه، بهتر است برای یک بار هم که شده عاقلانه عمل کنیم و تصمیم بگیریم که از این پس با غزه چه خواهیم کرد.
به گزارش ایسنا، این شبکه از تصمیم گیرندگان اسرائیل به دلیل بی‌توجهی تل‌آویو به آنچه پس از پایان جنگ غزه رخ می‌دهد و اینکه چه کسی این باریکه را مدیریت خواهد کرد، انتقاد کرد.
در این گزارش آمده است: وقتی هنری کیسینجر می‌گوید اسرائیل سیاست خارجی ندارد، بلکه فقط ملاحظات داخلی دارد، متأسفانه به نظر می‌رسد که این موضوع در سطح نظامی و درباره مسائل حیاتی مانند آینده غزه در فردای جنگ درست است، چراکه تاکنون هیچ بحث جدی در این خصوص صورت نگرفته است، در واقع هیچ عضوی از کابینه موظف به رسیدگی به این موضوع نبوده است.
شبکه هفت اسرائیل در ادامه آورده است: به طور کلی پنج گزینه در رابطه با مرحله پساجنگ در غزه وجود دارد؛
۱- الحاق به اسرائیل،
۲- الحاق به مصر،
۳- بازگشت سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)،
۴- توسعه رهبری محلی (تشکیلات خودگردان)
و گزینه پنجم و نهایی نیز ایجاد نوعی «امارت» است که توسط یک کشور عربی دوست اداره می‌شود و بهتر است که این کشور عربستان سعودی باشد.
در این گزارش آمده است: اسرائیل به هیچ وجه قصد بازگشت به دهه ۱۹۷۰ و کنترل کامل نوار را ندارد؛ چراکه در برهه فعلی نه توانایی جابجایی بیش از یک میلیون نفر را دارد و نه آریل شارونی وجود دارد که در خیابان‌های غزه پرسه بزند و با تحمیل یک حکومت نظامی بر آن حکومت کند.
احتمال الحاق به مصر نیز از دستور کار خارج شده است، چراکه عبد الفتاح السیسی، رئیس جمهوری این کشور از رها کردن کامل نوار غزه استقبال می‌کند و سودی در الحاق آن و تحمل سنگینی بار بیش از یک میلیون انسان گرسنه نمی‌بیند.
این شبکه نوشت: به خطرناک‌ترین گزینه می‌رسیم و این گزینه‌ای است که پیش‌بینی می‌شود جناح چپ اسرائیل با تمام توان برای آن تلاش کند و طبق آن قرار است نوار غزه به تشکیلات خودگردان فلسطین سپرده شود، گویی که ما چنین مسئله‌ای را تجربه نکرده‌ایم و در سال ۲۰۰۶ آن‌ها (ساکنان غزه) نمایندگان تشکیلات خودگردان فلسطین را از غزه اخراج نکردند.
در پایان این یادداشت آمده است: عملی‌ترین گزینه که می‌تواند در یک فرآیند سیاسی گسترده‌تر ادغام شود، گزینه عربستان سعودی است، چراکه سعودی‌ها مشکل اقتصادی ندارند و با رویکرد‌های سخت‌گیرانه‌تر با مسائل مرتبط با اسلام برخورد می‌کند، بنابراین دو مشکلی که مصری‌ها را از پذیرش این مسئولیت باز می‌دارد؛ درباره محمد بن سلمان وجود ندارد.
در این صورت سعودی‌ها تسلط خود را بر جهان اسلام تقویت خواهند کرد و مهمتر از همه، ارباب جدیدی در نوار غزه وجود خواهد داشت که می‌داند چگونه حتی با افراد مسلح با ابزار‌های مناسب مقابله کند، اتفاقی که در یمن نیز رخ داد.