عصر خبر نوشت: احتمالا این روزها به آغاز سال تحصیلی در دانشگاه‌ها، دانشجوها به ویژه آنهایی که تازه مسیر کسب علم را آغاز کرده‌اند با این نصیحت پدرانه و مادرانه روبرو شده‌اند که «عزیزم، تو خیابان با گوشی حرف نزنی ها!»، «عزیزم، جای خلوت نری تنهایی ها!»، «مواظب موتوری‌ها باش!» و ...
این نصیحت‌ها یک واقعیت است که حتی خود پدر و مادرها وقتی در خیابان هستند آن را رعایت می‌کنند. متاسفانه زورگیرها توانسته‌اند این جو را به جامعه القا کنند که شهروندان هرلحظه می‌توانند مورد زورگیری قرار بگیرند.
در اخبار هم می‌بینیم و می‌شنویم که افراد مشهور و مردم عادی، مورد زورگیری قرار گرفته‌اند.
این پدیده خشونت آمیز هر روز در حال گسترش است که باید فکری به حال آن کرد و نمی‌شود دست روی دست گذاشت تا این سارقان شهر را به تسخیر خود دربیاورند.
مهم‌ترین دلیل گسترش زورگیری در ایران، شرایط اقتصادی است. وقتی آمار افراد سرقت اولی افزایش پیدا می‌کند، یعنی شرایط اقتصادی کشور به جایی رسیده است که برخی فکر می‌کنند برای چرخاندن چرخ زندگی خود باید دست در جیب دیگران کنند.
اگر دولت بتواند مشکلات اقتصادی مردم را کم کند و تورم و گرانی مثل موشک بالا نرود، قطعا آمار سرقت و زورگیری پایین می‌آید.
اما از آن سو با وضع موجود انتظار این است که پلیس به صورت جدی‌تری در صحنه حاضر شود. همانگونه که زورگیران و اراذل و اوباش شهر را برای مردم ناامن کرده‌اند، پلیس هم باید شهر را برای آنها ناامن کند.
این دزدان باید هر لحظه حضور پلیس را در کنار خود حس کنند. شاید افزایش گشت‌های خیابانی پلیس، شاید پخش تصاویر این افراد در رسانه‌ها، شاید تلاش برای تصویب قانونی که هزینه را برای زورگیری چنان بالا ببرد که دزدها بیخیال عمل زشت خود شوند.
امروز مردم از پلیس مطالبه دارند. یادمان نرفته که همین مردم در سال‌های نه چندان دور چه استقبالی از طرح برخورد با اراذل و اوباش کردند. کسانی که محله‌های شهر را برای دختران و زنان ایرانی ناامن کرده بودند و مردها از دست آنها آآرامش نداشتند.
حالا هم باید کاری کرد. مردم به سختی گوشی موبایل می‌خرند و این سارقان در چشم برهم زدنی آن را با خشونت می‌گیرند و زندگی را برای مردم سخت می‌کنند.
تنها از دست رفتن گوشی نیست و حس روانی بعد از سرقت، ترسی است که تا مدت‌ها با مال باختگان همراه است.
زورگیران الان با خیال راحت کار خود را می‌کنند چون می‌دانند پلیس برای آنها برنامه ویژه‌ای ندارد. اما اگر برای برنامه‌ای بلند مدت مخصوص زورگیران و اراذل و اوباش در کشور اجرا شود، آنها ماست‌های خود را کیسه می‌کنند.
به جای اینکه مردم نگران باشند که هر آن ممکن است در خیابان، جلوی پارکینگ خانه یا پشت چراغ قرمز مورد زورگیری قرار بگیرند، سارقان باید این ترس را در دل داشته باشند که هر لحظه ممکن است دستبند عدالت به دست آنها زده شود.
عزم همگانی با محوریت پلیس می‌تواند این ناامنی اجتماعی را کنترل کند. ایجاد گشت‌های زورگیری در سطح شهر، ترس در دل اراذل می‌اندازد که پلیس همه جا هست.
پلیس ایران نشان داده است که می‌تواند شاخ این افراد را بشکند، پس باید این شاخ را شکست.