عصر ایران؛ فرزانه احمدی _ با تبر به جان تنه درخت بنه می افتند. زخم‌های زیادی روی تن درخت ایجاد می‌کنند. بعدکاسه های رسی را زیر زخم‌ها می‌چسبانند تا خون درخت را بمکند. اسمش کت‌زنی یا تیغه‌زنی است.
گزارش را اینجا ببینید
درخت بنه یا پسته وحشی با میوه‌های پر از خاصیت. ولی چیزی که باعث شده عده‌ای به جان این درخت بیفتند و تن آن را سوراخ سوراخ کنند، صمغی است که در درخت مثل خون عمل می‌کند و امروزه در صنعت کاربرد زیادی دارد. اهمیت این صمغ اینقدر هست که عده‌ای را پنهانی به بالای کوه‌های زاگرس بکشاند.
همیشه مقداری صمغ به طور طبیعی از درخت بنه خارج می‌شود. قدیم‌ترها مردم محلی از همان استفاده می‌کردند اما بعدها، می‌گویند سی سالی می‌شود، که غیربومی‌ها و بومی‌هایی که به فکر جیبشان هستند، به جان درخت می‌افتند تا همه صمغ درخت را بکشند و آن را به ایرانی‌ها و خارجی‌ها بفروشند، به خصوص که زاگرس نزدیک مرز است و کار آنها را راحت کرده. اما این کارشان به قیمت جان درخت تمام می‌شود.
این شیوه کت زنی کم کم درخت را خشک می‌کند. بین شش ماه تا یک‌سال بعد وقتی دیگر مواد مغذی از طریق صمغ به تن درخت نرسید، خشک می‌شود.
وقتی بنه خشک شود، تنوع درختان در زاگرس از بین می‌رود. نمی‌شود نگران جنگل‌های زاگرس نبود. نزدیک به 6 تا 7 درصد از درخت‌های زاگرس بنه هستند، یعنی هزاران هکتار. هیچ مجوزی در هیچ جای زاگرس برای کت‌زنی وجود ندارد. قبلا کت‌زنی انبوه بیشتر در شمال زاگرس بود، یعنی در جنوب آذربایجان غربی و کردستان. حالا به فارس و چهارمحال و بختیاری و کهکیلویه و بویراحمد و لرستان هم رسیده. در چنین وسعتی درختان بنه در حال از بین رفتن هستند و چه بلایی سر جنگل می‌آید؟
این گزارش را ببینید تا بیشتر بدانید.