پس از گذشت بیش از 245 روز از محاصره و قطع ارتباط مناطق ارامنه نشین قره باغ کوهستانی از سوی نیروهای آذربایجان، ناظران هشدار می دهند که کمبود آذوقه و دارو در این مناطق می تواند ارتکاب نوعی نسل کشی باشد.
به گزارش عصرایران، Luke Harding خبرنگار روزنامه گاردین انگلیس اخیرا سفری به منطقه تحت محاصره قره باغ کوهستانی (آرتساخ) داشته و وضعیت ارامنه ساکن در این منطقه را در شرایط بسته شدن گذرگاه لاچین از سوی نیروهای دولت جمهوری آذربایجان را بررسی کرده است.
در این گزارش آمده است:
هویگ آسماریان برای هر وعده غذایی سیب زمینی می خورد. او می گوید: "ما آنها را سرخ می کنیم. و سپس آنها را می جوشانیم. این یک سبک زندگی سالم برای من و خانواده ام است. سبزی مصرف می کنیم، پیاده راه می رویم و با دوچرخه می چرخیم."
در شهر زادگاه او، "استپاناکرت" یک سیستم مبادله کالایی به وجود آمده است: ما یک درخت میوه در باغ داریم. من به همسایه هایم میوه می دهم. آنها به ما هویج می دهند.
قره باغ منطقه ای ارمنی نشین در داخل خاک جمهوری اذربایجان است که تنها نقطه اتصال آن با جهان خارج، جاده لاچین است که قره باغ را به خاک ارمنستان متصل می کند.
آسماریان در قره باغ کوهستانی، منطقه ای ارامنه نشین در قلمرو آذربایجان، در قفقاز جنوبی زندگی می کند.
حدود 120 هزار ارمنی در این منطقه زندگی می کنند. مواد غذایی اولیه، داروها و سوخت با کامیون، از شهر ایروان، پایتخت ارمنستان، در یک مسیر 5 ساعته پر از دست انداز در امتداد جاده کوهستانی و دیدنی "لاچین" ارسال می شود. دیدار از اقوام نیز همین مسیر را طی می کند.
از دسامبر سال گذشته، نیروهای جمهوری آذربایجان این جاده را مسدود کردند و در واقع جمعیت محلی ارمنی را در محاصره قرار دادند. تنها وسایل نقلیه صلیب سرخ و بیماران اجازه خروج از منطقه را دارند.
اما در ماه آوریل، دولت باکو یک ایست بازرسی جدید ایجاد کرد و در 14 ژوئن نگهبانان آن پس از درگیری با همتایان ارمنی خود در پل هاکاری، که از مرز بین المللی می گذرد، جاده را به طور کامل مسدود کردند.
ایست بازرسی نیروهای جمهوری آذربایجان در پل ورودی گذرگاه لاچین/ آسوشیتدپرس
در نتیجه قره باغ کوهستانی اکنون با کمبود شدید مواجه است. غذا کم است. به گفته کمیته بین المللی صلیب سرخ، داروهای ضروری، محصولات بهداشتی و شیر خشک نوزاد نیز وجود ندارد. سوپرمارکت ها خالی است اتوبوس های عمومی به دلیل کمبود سوخت متوقف شده اند. ساعت شلوغی شهر دیگر وجود ندارد. بسیاری از روستاها بدون آب و برق هستند.
ساکنان می گویند که نقشه باکو روشن است: گرسنگی دادن به آنها و تسلیم کردن آنها به طوری که اگر و وقتی جاده باز شد، آنها منطقه را ترک کنند. آنها می گویند این یک نسل کشی با حرکت آهسته است که از گرسنگی به عنوان یک سلاح کلاسیک استفاده می شود.
دولت جمهوری آذربایجان اما هرگونه محاصره را رد می کند و می گوید پس از تخلفات زیست محیطی مجبور به اقدام شده است. وکلای دولت باکو ادعاهای طرف ارمنی را غیرقابل اثبات و نادرست می دانند.
بحران اما واقعی است و روز به روز وضعیت بدتر می شود.
آسماریان گفت که در ماه فوریه رستوران خود را به دلیل تمام شدن آرد و سایر محصولات تعطیل کرد. او باغی بزرگ با بیش از 3 هزار درخت در یک روستای منطقه دارد.
اما بدون سوخت، او قادر به جمع آوری میوه ها نیست و میوه های رسیده درختان او روی درخت در حال پوسیده شدن هستند. او می گوید: " 245 روز از محاصره ما می گذرد. آنها سعی می کنند وضعیت را بدتر و بدتر کنند. اما ما تسلیم نمی‌شویم."
آسماریان خبرنگار گاردین را در یک تور شهری در استپاناکرت، پایتخت آنچه ارمنی‌ها جمهوری آرتساخ می‌نامند،همراهی کرد.
سوپرمارکت ها تعطیل و قفسه هایشان خالی بود. بازار و مغازه ها هم تعطیل بودند. تنها یک فروشگاه باز بود که قفسه هایش خالی بود و به جز ماشین اسباب بازی چیزی برای فروش نداشت. او گفت: "تا زمانی که ما در خیابان ها نمیریم، آنها راضی نخواهند شد."
لیلیت شاهوردیان، روزنامه‌نگار ارمنی مقیم ایروان که خانواده‌اش در استپاناکرت زندگی می‌کنند، گفت: "مادر و خواهرم وزن کم کرده‌اند. آنها صبحانه با نان خیار می خورند. پدرم قبل از بسته شدن جاده مقداری غذا ذخیره کرده است که البته به زودی تمام خواهد شد. یک سوال بزرگ وجود دارد که چگونه مردم پس از تابستان زنده می مانند. همه افسرده هستند. آنها منتظر اتفاق بدی هستند و به بهترین ها امیدوارند."
آذربایجان - یک کشور تک حزبی به ریاست الهام علی اف است. دولت باکو پیشنهاد داده که ارامنه ساکن آرتساخ مایحتاج خود را از طریق گذرگاهی در شهر "آغدام" در نزدیکی آذربایجان تامین کنند. شاهوردیان این اقدام را یک فریب و ترفندی برای "ادغام" قره باغ کوهستانی توصیف کرد. به گفته او:" مردم محلی در سراسر جاده سنگرهایی ایجاد کردند. آنها نمی خواهند از آذربایجان غذا بگیرند. آنها می ترسند که مسموم باشد."
بی اعتمادی هر دو طرف ریشه ای عمیق دارد. پس از فروپاشی امپراتوری روسیه در سال 1917، ارمنستان و آذربایجان هر دو مدعی قره باغ شدند. در اوایل دهه 1990 این منطقه در جنگی از آذربایجان جدا شد.
در سال 2020، آذربایجان پس از جنگ دوم که با میانجیگری روسیه به آتش‌بس ختم شد، قلمروهای داخل و اطراف آن را بازپس گرفت. نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان، ادعای جدایی ارامنه قره باغ از آذربایجان را رد کرد، اما گفت که حقوق آنها باید حفظ شود.
"توماس دی وال" یکی از اعضای ارشد اندیشکده اروپایی کارنگی، این هفته گفت که پس از پیروزی قاطع نظامی خود، علی اف به دنبال مصالحه نیست و بر این باور است که در حال شکست دادن طرف مقابل است.
دی وال گفت: "علی اف از دیپلماسی و اجبار برای تکمیل برنامه خود در قبال ارامنه استفاده کرده است. او که رابطه خوبی هم با غرب و هم با روسیه دارد، از جنگ اوکراین نهایت استفاده را برده و موضع خود را تقویت کرده است."
اولاف شولز صدراعظم آلمان، امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه، الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان، چارلز میشل رئیس شورای اروپا و نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان در نشستی در مولداوی در ماه ژوئن. عکس: خبرگزاری فرانسه
بر اساس توافقنامه آتش‌بس 2020، روسیه قرار است تضمین کند که حمل‌ونقل جاده‌ای بین ارمنستان و قره‌باغ باز باقی می‌ماند و نیروهای حافظ صلح آن در مرز مستقر هستند.
آلیسا دی کاربونل، معاون مدیر برنامه اروپا و آسیای مرکزی گروه بین المللی بحران، گفت که شکست مسکو در انجام این کار "نشانه ای از ضعف" است. او افزود: " حواس روسیه متمرکز اوکراین شده و این ممکن است یکی از دلایل وقوع جنگ دوم در منطقه باشد."
بریتانیا، ایالات متحده و سایر کشورهای غربی می گویند که به شدت نگران وخامت اوضاع در قره باغ هستند. آنها از آذربایجان خواسته اند تا گذرگاه لاچین را بازگشایی کند و اجازه ارسال کمک های بشردوستانه را بدهد.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، در تلاش است میان باکو و ایروان میانجیگری کند. همین طور چارلز میشل رئیس شورای اروپا که ماه گذشته آخرین دور مذاکرات صلح را در بروکسل بین علی اف و پاشینیان برگزار کرد.
روسیه مسیر میانجیگری جداگانه خود را دارد. آرارات میرزویان، وزیر امور خارجه ارمنستان، روز چهارشنبه پس از گفتگو با سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه گفت: اوضاع در منطقه قره باغ کوهستانی فاجعه بار است. سوختی در کار نیست. برق قطع است. باید جلوی وقوع فاجعه انسانی در این منطقه را گرفت.
قره باغ منطقه ای ارمنی نشین در داخل خاک جمهوری اذربایجان است که تنها نقطه اتصال آن با جهان خارج، جاده لاچین است که قره باغ را به خاک ارمنستان متصل می کند.