ابوالفتحی معاون فنی و مهندسی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور از آخرین وضعیت استادیوم آزادی گفت.
به گزارش خبرآنلاین؛ ابوالفتحی معاون فنی و مهندسی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور روز شنبه در گفت و گویی از نصب سکوهای تماشاگران آزادی خبر داد. او در مصاحبه خود تصریح کرد که بعد از ۵ ماه از دیروز سکوهای پیش ساخته که در کارگاه ساخت خارج از استادیوم از مدت ها قبل در حال تولید هستند، در اولین زون از سکوهای تماشاگران استادیوم آزادی نصب شد. عملیات بهسازی استادیوم همزمان با مقام سازی، سبک سازی و اجرای سکوها و در نهایت نصب صندلی ها ادامه خواهد داشت.
جالب اینکه مدیران شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در صحبت هایشان همواره بر این نکته تاکید دارند که بازسازی ورزشگاه آزادی پس از نیم قرن آغاز شده که نگاهی به گذشته و اتفاقات رخ داده در بزرگترین مجموعه ورزشی ایران این ادعا را نقض می کند.
در زمانی که محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان بود و مصطفی مدبر مدیرعامل شرکت توسعه، کار بازسازی ورزشگاه آزادی آغاز شد و در گام نخست 3 زون طبقه بالا مورد بازسازی کامل قرار گرفت. اتفاقا در همان زمان نیز صندلی گذاری طبقه دوم شروع شد و در کمتر از 2 ماه به پایان رسید.
حالا معلوم نیست بر اساس کدام اطلاعات و مستندات مدیران شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور مدعی می شوند این اقدامات بر اولین بار و پس از 50 سال انجام می شود؟!
متاسفانه این گونه اظهارنظرات نشات گرفته از شرایط نا به سامان شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور است زیرا این شرکت به عنوان یکی از شرکت های زیر مجموعه وزارت ورزش و جوانان که کار ساخت و ساز و نگهداری اماکن ورزشی را برعهده دارد؛ عجیب ترین روزهای خودش را پشت سر می گذارد.
پس از آنکه درابتدای دولت سیزدهم حمید سجادی به عنوان وزیر ورزش و جوانان معرفی شد، او علیرضا عاصم یوسفی را به عنوان مدیرعامل شرکت توسعه انتخاب کرد. عاصم یوسفی به عنوان یک تهیه کننده که ساخت برنامه غیرمحرمانه را در کارنامه اش داشت! سکان هدایت شرکتی را در دست گرفت که کارش مهندسی و ساخت و ساز بود، او در طول 18 ماه مدیریتش کار عمرانی خاصی انجام نداد ولی در عوض تنش های بسیاری با روسای فدراسیون های ورزشی داشت تا جایی که کم کم تبدیل به پاشنه آشیل وزارت ورزش و جوانان شده بود.
بسیاری از روسای فدراسیون ها از جمله علیرضا دبیر، آرش میراسماعیلی، داود عزیزی در طول مدیریت عاصم یوسفی همواره انتقاداتی را نسبت به عملکرد او مطرح می کردند؛ این انتقادات تا جایی ادامه داشت که آذرماه 1401 صبر سجادی وزیر سابق ورزش به پایان رسید و مهیار عسگریان را به عنوان سرپرست شرکت توسعه و تجهیز معرفی کرد.
با آمدن عسگریان که تنها سابقه ورزشی اش سرپرستی چند هفته ای فدراسیون بسکتبال بود، شرایط و ارتباط شرکت تجهیز با فدراسیون های ورزشی نه تنها بهتر نشد بلکه وضعیت درونی شرکت نیز بدتر از گذشته شد تا جایی که امروز تکلیف مدیرعامل مشخص نیست و بسیاری از مجموعه های زیر نظر این شرکت از جمله مجموعه های انقلاب، پیست های اسکی، سوارکاری و شیرودی با سرپرست اداره می شود.
جالب اینکه مهیار عسگریان هم به واسطه فعالیتش در بخش خصوصی عضو هیات مدیره و مدیرعامل چندین شرکت است و عملا نمی تواند وقت چندانی برای شرکت تجهیز بگذارد. عسگریان عضویت در هیات مدیره مایان دیزل فولاد، گروه خودرو سازی مایان، بهمن دیزل، سیبا موتور، کارو موتور دیزل، دنیای کارو خودرو و مدیرعاملی گروه خودرو سازی مایان را در کارنامه اش دارد.
حالا باید دید تصمیم کیومرث هاشمی در قبال شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی چه خواهد بود، آیا رویه فعلی را اصلاح می کند یا اجازه می دهد شرکت با همین فرمان به جلو برود؟!
در هیاهوی ورزش ایران کمتر کسی به شرکت توسعه و فعالیت های آن توجه می کند در حالی که این شرکت به واسطه امکانات و ارتباطاتی که با بسیاری از فدراسیون های ورزشی دارد، اگر درست اداره شود می تواند بسیاری از تنش های وزارت ورزش و فدراسیون های ورزشی را به حداقل برساند. با تمام این وجود در سالیان اخیر همواره افرادی به عنوان مدیر شرکت توسعه انتخاب شده اند که نه تنها درک درستی از ورزش حرفه ای و امور فدراسیون ها نداشته اند بلکه کاملا با ورزش هم بیگانه بوده اند!