دوست داشتن یا متنفر بودن از دیگران خیلی پیش‌پا افتاده اتفاق می‌افتد. می‌توانید از کسی فقط به این دلیل که همان موسیقی مورد علاقه شما را می‌پسندد، خوشتان بیاید یا برعکس می‌توانید از کسی تنها به دلیل دیدگاهش درباره شکل زمین متنفر باشید! بر اساس یک تحقیق تازه، در پس تمایل افراد برای قضاوت دیگران آن هم بر اساس فقط یکی از ویژگی‌های فردی وی، یک سازوکار ساده روان‌شناختی وجود دارد که خود می‌تواند گواه این باشد که چگونه قواعد مجذوب دیگران شدن با فرض های نادرست شکل می‌گیرد.
در حالی‌که از قدیم گفته می‌شود که اضداد همچون قطب‌های غیرهمنام دو آهن‌ربا یکدیگر را جذب می‌کنند، اما این موضوع در روابط انسانی تا حد زیادی تحت تاثیر «اثر جذب همسان» است، به این شکل که ما به دوست‌داشتن افرادی تمایل داریم که دقیقا شبیه خودمان هستند. بنابراین، آن تعریفی که ما از خودمان داریم، تاثیر زیادی بر گونه‌های شخصیتی افرادی دارد که ما با آن‌ها هم ذات‌پنداری می‌کنیم. بر اساس مطالعه پژوهشگران دانشگاه بوستون آن چه به هویت ما مفهوم می‌بخشد، چیزی به نام «استدلال خود ذات‌گرایانه» است که به موجب آن ما خودمان را دارای جوهره‌ای درونی تصور می‌کنیم.
این همان چیزی است که تعیین می‌کند ما چه کسی هستیم. چارلز چو، نویسنده این مطالعه، این جوهره درونی را عاملی می‌داند که باعث می‌شود آن چه را که می‌توانیم درباره مردم و خودمان ببینیم، مشاهده کنیم.
نحوه انجام این آزمایش
برای اثبات این فرضیه، ۲هزار و ۲۹۰ نفر در آزمایش هایی شرکت کردند. در ابتدا، شرکت‌کنندگان پرسش نامه‌ای را تکمیل کردند که برای ارزیابی میزان قدرت «استدلال خود ذات‌گرایانه» طراحی شده بود. پس از آن، از این افراد خواسته شد تا
بر اساس دیدگاه‌شان درباره سقط جنین، مجازات اعدام و مالکیت اسلحه، احساسات خود را راجع به یک فرد خیالی به نام جیمی بازگو کنند. همان طور که پیش‌بینی می‌شد، کسانی که سطوح بالاتری از استدلال خود ذات‌گرایانه داشتند، زمانی که دیدگاه های موافقی داشتند ، بیشتر به جیمی علاقه نشان می‌دادند. البته محققان این پژوهش به همین بسنده نکردند و دو آزمایش دیگر هم انجام دادند که در آن‌ها به شرکت‌کنندگان به صراحت گفته شد که ذائقه مردم در هنر با شخصیت آن‌ها مرتبط نیست. جالب این جاست که علم به این موضوع باعث شد شرکت‌کنندگان از هم‌ذات‌پنداری با افرادی که ذائقه هنری فردی خودشان را داشتند، امتناع ورزند.
بسط یک ویژگی مشترک در ارتباط‌های اجتماعی
نویسندگان این مطالعه با جمع‌بندی نتایج خود توضیح می‌دهند که چگونه استدلال خود ذات‌گرا باعث می‌شود «بسیاری از ویژگی‌های خودمان را به شخص دیگری که با او تنها یک ویژگی مشترک داریم، بسط دهیم تا ارتباط موثرتری برقرار شود.» این محققان می گویند : «احساس گرمی در روابط با کسی که به تازگی با او ملاقات کردیم و با ما اشتراکاتی دارد و این احساس که این شخص همنوع من است و چیزها را مانند من می‌بیند، بر اساس این باور و فرایند استدلالی اتفاق می‌افتد.»
برای نوشتن این مطلب از «یورونیوز» کمک گرفته شده است.
منبع: زندگی سلام