عصر ایران؛ یادداشت میهمان؛ هادی خوش سیما - کُنسرسیوم، عنوان مستند کوتاه ضیاء حاتمی است که در هفتمین جشنواره فیلم کوتاه خوزستان، بر پرده سینما فرودسی نشست و با استقبال مردمی در گرمای تیرماه اهواز روبه‌رو شد.
این مستند روایتی‌ست داستان‌وار از عمارت کنسرسیوم؛ تنها اثر ثبت ملّی شده خرمشهر؛ ساختمانی تاریخی، بازمانده از دوره قاجار، که در و دیوارهایش، روزگار متفاوتی را به تجربه نشسته است؛ از محفل پررونق کنسولگری بریتانیا تا پاتوق معتادان و سگ‌های ولگرد.
کُنسرسیوم، تلاش هنرمندان خطّه جنوب را برای حفظ این بنای تاریخی به تصویر کشیده است؛ تلاشی که راویان‌اش، گاه برای بیدارباش مدیران و بیرون آوردن‌شان از پستوهای دربسته، چنان به تنگ می‌آیند و سعی‌شان را بی‌نتیجه می‌پندارند که دلسرد و وازده از غم خفتگان، سروده «بر عبث می‌پایم» نیما را بر لب زمزمه می‌کنند و گاه چشم امید به روزنه‌ای می‌دوزند اما نومیدانه رخ برمی‌تابند و دیری نمی‌پاید که به این واقعیت تلخ می‌رسند: «جریانیْ این شهر را تاکسیدرمی کرده است؛ مثل ماهی‌های رنگارنگ خشک شده بر تور ماهیگیران در ساحل شط».
ضیاء حاتمی کارگردان مستند کنسرسیوم
این مستند، روایتی از «تاکسی‌درمیست‌هایی» است که پشت درهای بسته، خرمشهر را موزه عبرت کردند و با کم‌کاری و بی‌توجهی، مرهمی بر زخم‌های آن نشدند؛ مدیرانی که از دولتی به دولتی دیگر، آمدند و رفتند و هر کدام با آمدن‌شان، زخمی بر زخم‌هایش افزودند و بر خون‌های تفتیده بر زمین این شهر، پشت پا زدند.
خرمشهر در نگاه حاتمی، عروس ایران بود که به قول استاد اسلامی ندوشن، کارون کاکل خود را بر ساق‌اش می‌سايید و بر ناخن‌هایش بوسه می‌زد، اما اکنون، دست روزگار، رنگ از رخساره این عروس ربوده و با هزار و یک زخم ناجور بر چهره‌اش، در قاب دوربین او نشانده است.
تیزر مستند کنسرسیوم
کُنسرسیوم، هرچند خرابه‌های یک عمارت تاریخی را به تصویر کشیده و هنرمندان را برای بازسازی آن، به صف کرده، اما این مستند، در ملامت مصیبتی است که بر خرمشهر رفته و این عمارت، به نمادی برای به تصویر کشیدن هنرمندانه ویرانی‌ها تبدیل شده است؛ نمادی از رنج جنگ‌زده‌ها تا حال ناخوشِ بیمارستانی که متروک مانده و بر زبان راوی جاری می‌شود: «ما بچه‌های قرنی هستیم که بیشترین تبعات را از بزرگترین جنگ قرن به خودمان دیده‌ایم. این را از تک تک دیوارهای شهر می‌شود فهمید. ۳۰ سال از جنگ می‌گذرد ولی هنوز بوی جنگ می‌دهد، حتی دیوارهای این عمارت».
ضیا حاتمی با مستند کنسرسیوم‌اش، بسان نامش، روشنی و نوری بر این تاریکی‌ها افکنده و هرچند در نگاه عدّه‌ای شاید نمایشی سیاه از چهره خرمشهر باشد اما او با مطالبه‌گری‌اش برای حفظ و بازسازی این عمارت تاریخی، چشم به راه آینده زیبای شهری دارد که مردترین مردان ققنوس‌وار از آن پرگشودند؛ آینده‌ای که نخل‌ها باز چترهای خود را خواهند جنباند...
پوستر فیلم مستند کنسرسیوم