روزنامه جوان نوشت: کانال تلگرامی امتداد (ارگان حزب اتحاد ملت) یادداشتی را منتشر کرده که در آن اعتراضات خیابانی را نتیجه ناامید شدن مردم از صندوق رأی دانسته است. در این یادداشت خواسته‌های آشوبگران تحریف شده و به جای آن خواسته‌های اصلاح‌طلبان بیان شده و اهل آشوب هم مردم نامیده شده‌اند.
در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: «مردم در هر دو مرحله، چه زمانی که خیلی پرشور در انتخابات شرکت می‌کردند و چه زمانی که انتخابات را تحریم کرده و برای اعتراض به خیابان می‌آمدند، هدفشان تحقق یک زندگی بهتر و توسعه کشور بوده است و این را در خواسته‌هایشان فریاد زده‌اند. مردم چه آن زمانی که به نامزدهای انتخاباتی اعتماد می‌کردند و به آن‌ها رأی می‌دادند و چه زمانی که خسته از ساختار سیاسی به خیابان آمدند، خواهان بهبود وضعیت اقتصادی، کاهش دخالت دولت در زندگی مردم و رابطه بهتر ایران با دنیا بودند...، اما حالا بعد از یک دهه به‌نظر می‌رسد هیچ یک از این تلاش‌ها با موفقیت روبه‌رو نشده و روز به روز وضعیت بدتر شده است.»
آیا کسانی که انتخابات را تحریم نکردند و پای صندوق‌های رأی آمدند، مردم نیستند؟
آیا کسانی که در خیابان آتش به پا کردند، مأمور حافظ امنیت را شکنجه و سلاخی کردند و شعارهای سخیف دادند، مردم هستند؟
در ناآرامی‌های سال ۸۸ و خصوصاً وقایع اسفناک عاشورای ۸۸، بررسی افراد دستگیر شده نشان داد که بیشتر آن‌ها در انتخابات شرکت نکرده بودند. یعنی از ابتدا هم انتخابات –گرچه رقابتی و با حضور کاندیداهای اصلی و بدون هیچ تحریمی از سوی مردم و جناح‌های سیاسی- برای آن‌ها موضوعیت نداشت.
از سویی، آنچه رابطه بهتر با دنیا نامیده شده، در واقع رابطه بهتر با اروپا و امریکاست، وگرنه رابطه با سایر کشورهای دنیا که اتفاقاً بهتر شده و در مسیر بهتر شدن بیشتر هم قرار دارد.
البته اینکه ارگان حزب تندروی اتحاد ملت آشوب‌ها را شکست‌خورده می‌داند، قابل تأمل است. گرچه که هدف آشوب‌ها به استناد سخنان و شعارها و مواضع لیدرها و حامیان «زن، زندگی، آزادی»، نه حل مشکلات اقتصادی یا رابطه بهتر با دنیا، بلکه براندازی جمهوری اسلامی بود. اینکه اصلاح‌طلبان دنبال چسباندن شعارها به عنوان خواسته‌های معترضان (بخوانید اغتشاشگران) هستند، نشانه ضعف جریان اصلاحات است که خود را خالی می‌بیند و دنبال قوی نشان دادن خود از این مسیر است.
گفتنی است حزب اتحاد ملت به دنبال تحریم انتخابات مجلس امسال است.
اخیراً محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاح‌طلب نیز طی یادداشتی نوشته بود که سیاست‌نامه نویسی و اندرزگویی خطاب به حاکمان دیگر در ایران جایی ندارد و مسئولان و حاکمان اندرز نمی‌پذیرند و....
این هر دو جا یادداشت، با ناامیدسازی مخاطب از اصلاح و انتخاب و اندرزگویی برای رفع هر آنچه آن را مشکل می‌داند، او را به سوی شورش‌هایی با هدف براندازی دعوت می‌کند.