عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - برنامه شاتل فضایی آمریکا گام بزرگی برای سفرهای فضایی انسان بود. این نخستین سفینه فضایی با قابلیت استفاده مجدد بود و به انتقال خدمه و بار به و از مدار کمک کرد.
اما در اتحاد جماهیر شوروی، شاتل فضایی آمریکا چیزی کاملا متفاوت به نظر می رسید. توانایی شاتل برای باز کردن و استقرار ماهواره ها، بسیاری را در اتحاد جماهیر شوروی مشکوک کرده بود. روس ها فکر می کردند که شاتل برای هدفی کاملا متفاوت طراحی شده و آمریکایی ها قصد سرقت ماهواره های آنها را دارند.
روس ها بر این باور بودند که شاتل به جای ارسال و رها کردن ماهواره های آمریکایی در فضا، می تواند بدون هیچ محموله ای وارد فضا شده و برای بازگرداندن ماهواره های حساس شوروی وارد عمل شود.
این پارانویا به شکل گیری یک برنامه سلاح جدید و معرفی یک تپانچه لیزری منجر شد. این طرح در سال 1984 با هدف مقابله با آنچه روس ها معتقد بودند برنامه پنهانی سرقت ماهواره توسط آمریکا با استفاده از شاتل فضایی است، راه اندازی شد.
تپانچه لیزری گزینه ای کشنده نبود. این سلاح با هدف گیج کردن و کور کردن تجهیزات و فضانوردان آمریکایی طراحی شده بود.
سلاح های سنتی که پرتابه ای را شلیک می کنند در فضا قابل استفاده نیستند. به دلیل نبود هوا، نیروی گرانش و خطر شلیک گلوله در محیطی تحت فشار، تسلیحات گرم فضایی هرگز ساخته نشدند. در عوض، شوروی استفاده از لیزر را مد نظر قرار داد.
با استفاده از زیرکونیوم، این سلاح لیزری می توانست سه برابر بیشتر از یک چراغ استروب لایت استاندارد انرژی تولید کند. این اثر هر وسیله اپتیکال را کور کرده و توانایی آسیب رساندن به چشم انسان را داشت.
طرح اصلی این تپانچه لیزری با یک خشاب هشت‌تایی تغذیه می شد. لامپ ها به شکل گلوله کالیبر 10 میلیمتری در خشاب قرار می گرفتند. طرح دیگری نیز در آن زمان ارائه شد که یک رولور لیزری شش تیر بود.
در نهایت حتی طراحان جاه طلب شوروی نیز متوجه شدند که ایده نبرد فضانوردان در نیروی گرانش صفر احمقانه است. این تفنگ لیزری به عنوان سلاحی برای از بین بردن دستگاه های اپتیکال در فضاپیماهای آمریکایی تبلیغ شد.
این سلاح هرگز در فضا آزمایش نشد و توانایی آن برای فریب و کور کردن حسگرهای فضایی در عمل آزمایش نشد. هیچ آمریکایی نیز با تپانچه لیرزی شوروی در فضا کور نشد!