ملی‌پوش پرش سه گام گفت: ما نیازمند مربیان، کلاس‌های خصوصی و اردوها هستیم تا کمک زیادی به رشد دوومیدانی‌کاران کند. اردوهای پی درپی و منظمی نداریم تا به پیشرفت ما کمک کند.
سارینا ساعدی در گفت وگو با ایرنا درباره شرایط خود در تیم ملی دوومیدانی، اظهار داشت: سال ۱۴۰۰ اولین دختری بودم که ورودی مسابقات جهانی کلمبیا را کسب کردم. قرار بود این مسابقات مرداد ماه ۱۴۰۲ برگزار شود. تا آن موقع تمریناتم را مرتب انجام دادم و حتی در مسابقات لیگ دوومیدانی اول شدم و رکوردهای نسبتا خوبی را به جا گذاشتم. در اعزام ما مشکلاتی رخ داد و در نهایت لغو شد.
وی افزود: تمامی دوومیدانی‌کارانی که ورودی این مسابقات را آورده بودند یا نیاورده بودند، ناامید شده بودند. سرتمرین می‌آمدم، اما انگیزه‌ام را از دست داده بودم. بعد از آن فدراسیون مسابقاتی برگزار کرد و رکوردهای خوبی داشتم و اول شدم. بین فصل آماده‌سازی و بدن‌سازی را انجام دادم. برای حضور در مسابقات داخل سالن آسیا سه ماه وقت داشتیم و در این مدت تمریناتم را دنبال کردم، اما به دلیل یک سری مشکلات نتوانستم رکورد خوبی به جا بگذارم. اولین سالی است که رده سنی من تغییر یافته و از این پس باید در رده بزرگسالان مسابقه دهم.
ملی‌پوش پرش سه گام با اشاره به اینکه بازی‌های بین‌المللی نوروزگاه خوب بود، یادآور شد: نخستین باری بود که در بخش بانوان این مسابقات را برگزار کردند و نظم مناسبی داشت. کشورهای مختلفی در این بازی‌ها شرکت کردند، اما در مسابقات سه گام تنها چهار نفر از آسیا حضور داشتند که رکوردهای خوبی هم نداشتند. در کل در دو مسابقه اخیر از عملکردم راضی نبودم. رکوردم در فضای باز ۱۳.۲۳ متر و در داخل سالن ۱۲.۸۶ متر است.
وی خاطرنشان کرد: ما نیازمند مربیان، کلاس‌های خصوصی و اردوها هستیم تا کمک زیادی به رشد دوومیدانی‌کاران کند. اردوهای پی درپی و منظمی نداریم تا به پیشرفت ما کمک کند. در این چند سال اخیر دوومیدانی بانوان بسیار پیشرفت کرده و اعزام‌های زیادی به مسابقات قهرمانی آسیا و بین‌المللی داشتیم. همچنین فرزانه فصیحی نخستین المپیکی ایران بود و عملکرد خوبی داشت و در مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا با وجود ورزشکارانی با رکوردهای خوب، توانست در ماده ۶۰ متر به طلا برسد.
ساعدی در پایان گفت: هر روز صبح به مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب در شرق تهران می‌روم و نمی‌توانم به دلیل ترافیک بعدازظهر بروم. هرچند ۳ ساعت از زمانم را در رفت و برگشت به این مجموعه در ترافیک سپری و هر روز ۳ ساعت تمرین می‌کنم. همچنین فدراسیون برای پرداخت مکمل و لباس‌های ورزشی کمک چندانی نمی‌کند. خودمان باید کفش تخصصی را تهیه کنیم. در رشته‌های پرتابی یا پرش با نیزه نیز ورزشکاران با کمک فدراسیون تجهیزات تهیه می‌کنند. آخرین کفشی که خریدم ۱۸ میلیون تومان بود. هزینه لباس‌ها بستگی به برند و اصالت آن دارد.