همه ما این جملات را از حفظیم: «لطفا کمربندهای مخصوص پرواز را ببندید، پشتی صندلی را به‌حالت عمودی درآورید، میزهای جلو خود را ببندید، پوشش نورگیر پنجره‌ها را بالا بکشید، لپ‌تاپ خود را در قفسه‌های بالای سر بگذارید و دستگاه‌های الکترونیکی را روی حالت پرواز قرار دهید.»
به گزارش ایندیپندنت فارسی؛ چند مورد اول معقول به نظر می‌رسد، نورگیر پنجره باید بالا باشد تا بتوانیم شرایط اضطراری مثل آتش‌سوزی را ببینیم. میزها هم باید بسته شود و صندلی به حالت عمودی قرار گیرد تا بتوانیم درصورت لزوم به‌سرعت از سر راه کنار برویم. لپ‌تاپ هم اگر پرت شود، مثل گلوله خطرناک است و جیب‌های پشت صندلی آن‌قدر محکم نیست که بتواند آن را سرجایش نگه دارد.
تلفن همراه را هم باید روی حالت پرواز بگذاریم تا حالت اضطرار برای هواپیما ایجاد نکند، اما این نکته چقدر صحت دارد؟
فناوری بسیار پیشرفت کرده است
فناوری دیجیتالی که اکنون استفاده می‌شود، بسیار پیشرفته‌تر از برخی فناوری‌های قدیمی آنالوگ است که ۶۰ سال پیش از آن بهره می‌بردیم.
براساس پژوهش‌های انجام‌شده، دستگاه‌های الکترونیک شخصی در همان باند فرکانس سیستم‌های ارتباطی و ناوبری هواپیما علائمی را ایجاد می‌کنند که به آن تداخل الکترومغناطیسی گفته می‌شود.
اما در سال ۱۹۹۲، اداره هواپیمایی فدرال ایالات متحده آمریکا و شرکت بوئینگ طی مطالعه‌ای مستقل، تداخل استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی روی کار هواپیما را بررسی کردند و در مراحل غیربحرانی پرواز، هیچ مشکلی برای استفاده از رایانه‌ها یا سایر دستگاه‌های الکترونیکی شخصی مشاهده نکردند (صعود و فرود مراحل بحرانی پرواز محسوب می‌شود).
کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده آمریکا پهنای باند فرکانسی اختصاصی (رزرو شده) برای استفاده‌های مختلف-مانند تلفن همراه و مسیریابی و ارتباطات هواپیما - ایجاد کرده است تا با هم تداخل نداشته باشند. دولت‌های سراسر جهان نیز برای جلوگیری از بروز تداخل در حمل‌و‌نقل هوایی راهبردها و سیاست‌های مشابهی را در پیش گرفتند. طبق این شیوه، از سال ۲۰۱۴ در اتحادیه اروپا روشن‌ماندن وسایل الکترونیکی درطول پرواز مجاز است.
دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون مسافر
پس چرا باوجود این استانداردهای جهانی، صنعت هوانوردی همچنان استفاده از تلفن همراه را هنگام پرواز ممنوع کرده است؟ یکی از مشکلات مربوط به چیزی است که شاید اصلا فکرش را نمی‌کنید و به آن تداخل زمینی می‌گویند.
مجموعه‌ای از برج‌ها شبکه‌های بی‌سیم را به هم متصل می‌کند. اگر مسافرانی که برفراز این شبکه‌های زمینی پرواز می‌کنند همگی از تلفن خود استفاده کنند، بارگیری این شبکه‌ها بیش از اندازه می‌شود. تعداد مسافرانی که در سال ۲۰۲۱ پرواز کردند، بیش از دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر بود و این فقط نیمی از تعداد مسافران سال ۲۰۱۹ است.
البته وقتی صحبت از شبکه تلفن همراه به میان می‌آید، بزرگ‌ترین تغییر در سال‌های اخیر، حرکت به‌سمت استانداردهای جدید است. شبکه‌های بی‌سیم ۵جی (5G) کنونی - که به‌دلیل سرعت بالاتر انتقال داده کاربران زیادی دارد - باعث نگرانی زیادی در صنعت هوانوردی شده است.