عصرایران؛مصطفی داننده- یاسر جبرائیلی رئیس مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی اجرای سیاست‌های کلی نظام در یک برنامه تلویزیونی تصویری را نشان داد که مردم آمریکا با تشکیل یک صف طویل در حال دادن طلا و سکه‌هاشون به فرموده دولت هستند. این واقعه را جبرائیلی با شور و حال خطاب به مجری و مردم تعریف می‌کرد.
جملات هنوز از دهان ایشان بیرون نیامده بود که فضای مجازی پر شد از تیتر «گاف بزرگ جبرائیلی»! گاف مربوط به عکسی بود که جبرائیلی به عنوان صف تحویل طلا از آن یاد کرده بود. این درحالی است که آن صف مربوط به بیکارانی بود که دونات و قهوه رایگان می‌گرفتند.
این اتفاق نشان داد که دیگر دوران بی‌سند حرف زدن تمام شده است. گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به راحتی می‌تواند دست مدعیانی را که بدون سند و مدرک حرف می‌زنند یا سعی می‌کنند نادرستی را درست جلوه دهند، رو می‌کند.
اگر یادتان باشد در دهه‌های گذشته که مردم کمتر سفر خارجی رفته بودند و کشورهای همسایه را ندیده بودند، در تبلیغات گفته می‌شود، بزرگ‌ترین مرکز خرید خاورمیانه، بزرگ‌ترین شهربازی خاورمیانه، بزرگ‌ترین مسیر دوچرخه سواری خاورمیانه و ... اما دیگر این سبک از تبلیغ به کار نمی‌آید، چون هم بخشی از مردم خاورمیانه را دیده‌اند و هم به راحتی می‌شود زیباترین و بزرگ‌ترین مراکز کشورهای همسایه را در فضای مجازی دید، تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
دیگر دهه 60 یا 70 و حتی اوایل دهه 80 نیست که بشود هرچه گفت و کسی هم پیگیر حرف‌های بی پایه و اساس نباشد. الان باید برای هر کلام یک سند قوی ارائه داد. بی‌سند و مدرک حرف زدن می‌شود همین کلیپ‌های خنده‌داری که از برخی سخنرانی‌ها در فضای مجازی پخش می‌شود.
به طور مثال در سال‌های نه چندان دور اگر رئیس جمهور یا رئیس مجلس در یک سخنرانی خود دچار خطا در کلام می‌شود، فقط حاضران متوجه آن می‌شدند و در رسانه‌ها جمله اصلاح شده، به کار می‌رفت. اما حالا دقایقی بعد از اشتباه در کلام، شبکه‌های اجتماعی پر می‌شود از جمله اشتباه رئیس جمهور یا رئیس پارلمان.
این اتفاق به همه ما یادآوری کرد که در یک اتاق شیشه‌ای قرار داریم و دیگر نمی‌توانیم اسب خود را هر جوری که دلمان خواست بتازانیم.
فضای مجازی به خوبی میزان سواد و تسلط آدم‌های مدعی را هویدا می‌کند و اگر تعداد گاف‌های این شکلی زیاد شود دیگر مردم به آن فرد به عنوان مرجع خبری و رسانه‌ای اعتماد نمی‌کنند.
جبرائیلی در واکنش به این عکس در شبکه اجتماعی نوشته است که روزنامه هافینگتون از همین عکس برای خبر تحویل طلا به دولت استفاده کرده است که خود روزنامه هم اعتراف می‌کند که در مورد این عکس اشتباه کرده است. البته اشتباه روزنامه، خطای جبرائیلی را توجیه نمی‌کند، چون او باید عکس را با دقت نگاه می‌کرد و متوجه بی ربط بودنش به خیر می‌شد. فردی که مدعی است وقتی در یک مسئله این چنین ساده دچار اشتباه می‌شود و خطای خود را قبول نمی‌کند، چگونه می‌خواهد در مورد مسائل مهم و پیچیده دچار اشتباه نشود؟