عصر ایران - قطعا تاکنون بارهای بار شنیده اید که انداختن پاها روی هم هنگام نشستن برای سلامتی بسیار مضر است. اما این سبکی است که اکثر مردم به آن عادت دارند و اجتناب از آن چه در حال کار پشت میز، چه حین غذا خوردن در رستوران و چه در زمان انتظار کشیدن کار سختی است.
علاوه بر این، در عصر مدرن امروزی عموم مردم بسیار بیشتر از گذشته می نشینند چرا که تعداد کمتری از افراد مشاغل فیزیکی را انتخاب می کنند و کارهای بی تحرک را ترجیح می دهند. حتی ممکن است هر یک از ما 8 تا 10 ساعت از زمان خود را در روز (یا بیشتر!) به حالت نشسته سپری کنیم. شاید متعجب شوید اما انداختن پاها روی هم نه تنها خلاف قوانین آداب معاشرت است، بلکه در بسیاری از مدارس سراسر دنیا نیز از جانب معلمان و کادر مدرسه بر رعایت این مورد توسط دانش آموزان تاکید می شود.
آیا این عادت برای سلامت انسان خطرناک است؟ چه مشکلاتی متوجه افرادی خواهد بود که نمی توانند آن را ترک کنند؟ تمامی نکاتی که در ادامه اشاره می شوند، با استناد به مقالات منتشر شده توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا جمع آوری شده اند:
- درد در ناحیه گردن و کمر
یکی از عوارض جانبی احتمالی نشستن در این حالت که ممکن است بسیاری را شگفت زده کند، درد گردن و کمر است. در نتیجه عاشقان این حالت نشستن باید در انتظار دردی آزاردهنده در قسمت های مذکور باشند. در واقع زمانی که پاهای خود را روی هم می گذاریم، فشار بیشتری روی زانو، مفاصل پا و اعصاب ما وارد می شود.
نشستن با یک پا روی پای دیگر برای مدت طولانی به این معنی است که باسن در وضعیتی غیر یکنواخت قرار می گیرد، استخوان لگن می چرخد و سبب ایجاد عدم تعادل در لگن و فشار بر ستون فقرات می شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، فشار روی قسمت های تحتانی و میانی پشت و همچنین گردن افزایش می یابد.
- آسیب به زانو
همه ما طی روز خیلی بیشتر از چیزی می نشینیم که بدنمان برای آن طراحی شده است. از این رو نشستن در وضعیت های نادرست از جمله انداختن یک پا روی پای دیگر باعث گشیدگی بیش از حد رباط ها و ماهیچه های اطراف زانو می شود. این حالت منجر به افزایش فشار روی مفاصل زانو، تورم و درد می شود. بنابراین پاسخ قطعی به این پرسش که آیا روی هم انداختن پاها برای زانو مضر است یا خیر، بله خواهد بود به خصوص در بلند مدت. برای جلوگیری از چنین عوارضی بسیار مهم است که به طور منظم پاهای خود را دراز کنید و به زانوهایتان استراحت دهید.
- درد لگن
حالت نشستن مورد نظر در عین حال می تواند استرس بیشتری را به مفصل لگن وارد کند، زیرا مفصل فرصت استراحت نخواهد داشت. این وضعیت در دراز مدت ممکن است باعث درد لگن شود. روی هم انداختن پاها یا خم شدن به یک طرف در حالی که نشسته اید، فشار بیشتری را به یک یا هر دو لگن تحمیل می کند.
تمرینات فیزیکی مخصوص کشش عضلات باسن و ترک عادت نشستن با پاهای ضربدری اولین گام به منظور جلوگیری از این اتفاق است.
- اختلال در جریان خون
به احتمال زیاد پس از نشستن با پاهای روی هم به مدت طولانی، بی حس شدن پاهای خود را تجربه کرده اید. هرچند این حالت به سرعت از بین می رود، اثرات طولانی مدت آن می توانند جدی باشند.
وقتی یک پا را روی دیگری می اندازید، در حال وارد آوردن فشار به رگ هایی هستید که خون را به قلب پمپاژ می کنند و باز می گردانند. در این حالت فشار بیشتری ایجاد می شود که مانع از جریان خون سالم شده و در نهایت می تواند منجر به التهاب سیاهرگ ها و آسیب به آنها شود.
این اختلال هم به صورت داخلی و هم از نقطه نظر زیبایی برای سلامتی ما مضر است. از جمله دیگر عوارض مهم می توان به خطر لخته شدن خون، فشار خون بالاتر و وریدهای واریسی اشاره کرد. لازم به ذکر است که بیش از 40 میلیون نفر در آمریکا از واریس رنج می برند و شیوع آن در بانوان (55 درصد) بیشتر از مردان (45 درصد) است.
- تاثیر منفی روی اعصاب
در نهایت انداختن یک پا روی پای دیگر منجر به آسیب احتمالی به عصبی بسیار مهم درست در قسمت پشت مفصل زانو می شود. این عصب بخشی از عصب سیاتیک است و در صورت فشار ممتد باعث ایجاد دردی شدید خواهد شد.
هر گونه فشار روی این عصب می تواند سبب بی حسی و گزگز شود و در واقع به عصب آسیب برساند. در صورت عدم درمان و رسیدگی اصولی این آسیب منجر به بی حسی طولانی مدت و افتادگی پا می شود.
- تخریب حالت کلی سالم بدن
وضعیت نشستن ما به شدت بر سلامت، نحوه حرکت و همچنین وضعیت عمومی بدن تاثیر می گذارد. از آنجایی که نشستن با پاهای ضربدری فشار بیشتری روی زانوها و مفاصل پا وارد می کند، تراز باسن را از بین می برد و لگن را به مدت طولانی می چرخاند، شکل بدن و وضعیت عمومی آن را نیز تغییر می دهد.
علاوه بر این عوارض جانبی دیگری هم وجود دارد: ران ها سفت و مفاصل آنها قفل می شود، عضلات داخلی ساق کوتاه تر شده و باعث می شود زانوها به سمت داخل فرو بروند. به طور کلی زمانی که وزن خود را روی یکی از پاهایمان می اندازیم، لگن را از تعادل همیشگی خارج کرده ایم.