رودکی که در 237 خورشیدی در قلمرو ایران بزرگ -که امروز کشور تاجیکستان است- به دنیا آمد و در 319 خورشیدی دیده از جهان فروبست در همانجا دفن شد، اولین شاعر پارسی گوست که دیوان شعری از او به جا مانده است./ تصویر: بوستان و مزار رودکی در تاجیکستان
چون کار دلم ز زلف او ماند گره بر هر رگ جان صد آرزو ماند گره امید ز گریه بود، افسوس! افسوس! کان هم شب وصل در گلو ماند گره
زمانه را چو نکو بنگری همه پند است
به روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری
بسا کسا که به روز تو آرزومند است