عصر ایران؛ مصطفی داننده- علی حدادی سخن‌گوی کمیسیون داخلی و شوراهای مجلس شورای اسلامی گزارش پزشکی قانونی را در مورد درگذشت مهسا امینی در مقر گشت ارشاد در خیابان وزرای تهران، که تلفیقی است از جملات فارسی و اصطلاحات تخصصی پزشکی با اشتباهات پرشمار و غالبا خنده‌دار خواند و گویی اول بار بود که چشم او به این متن افتاده است.
البته این اولین بار نیست که می‌بینیم نمایندگان مجلس نمی‌توانند از روی یک متن بخوانند. نماینده‌ای در مجلس دهم، مشهورترین موزۀ دنیا یعنی لوور را ««لووُر، لووِر، لووووور و لوبر» می‌خواند، گویی که اصلا نام این موزه معروف را اصلا نشنیده است.
البته به نظر می‌رسد ندانستن در برخی مسؤولان ما اپیدمی است. با این اپیدمی خیلی عجیب نیست که عضو شورای شهری در شیراز ونیز ایتالیا را متعلق به سوئیس بداند یا نماینده‌ای که خود را دانشگاهی و اهل علم می‌داند دو کلمه ساده انگلیسی «anytime & anywhere» را « آنی‌تایم، آنی‌وِر» تلفظ کند.
وقتی کریمی قدوسی که چند دوره‌ای هم نماینده است؛ ان‌پی‌تی یا معاهده منع اشاعه سلاح هسته‌ای (N.P.T) را به اشتباه (MPT) می‌نویسد، تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل.
این ندانستن‌ها و اشتباهات چند نکته را به ذهن متبادر می‌کند:
اول: شرط نمایندگی داشتن فوق‌لیسانس یا مدارک حوزوی است. یعنی نمایندگان مجلس دارای مدرک فوق لیسانس یا بالاتر هستند. حالا سوال این است که چگونه است فرد دارنده مدرک فوق لیسانس یا مدارک حوزوی فقه و حقوق اسلامی که با کلمات سروکار دارد، یک متن را این همه با اشتباه بخواند؟
این گونه اشتباهات نشان می‌دهد نمایندگان مجلس کتاب نمی‌خوانند. قطعا کسی که کتاب خوانده یا حداقل فیلم دیده است، یک بار هم که شده نام این موزه و آن شهر و برخی کلمات انگلیسی خوانده و یا دیده است.
دوم: قطعا این اولین بار نبوده که آقای حدادی این متن را خوانده‌اند. چرا از پزشک‌های مجلس نخواستند تا تلفظ اصطلاحات پزشکی را برای‌شان بگویند. یا اگر قادر به خواندن این متن نبودند از فرد دیگری درخواست می‌کردند که آن را بخوانند.
این رفتارها بیان‌گر این است که این افراد مشورت هم نمی‌کنند. به هر دلیلی برخی مسؤولان کشور، کتاب نمی‌خوانند، به اینترنت سر نمی‌زنند و فیلم نمی‌بییند. به نظر می‌رسد آنها قبل از اینکه حرفی را بزنند یا متنی را بخوانند با کسی مشورت نمی‌کنند و از آنها نظر نمی‌خواهند.
سوم: این نخواندن و نشنیدن حاصل غربال‌گری به نام نظارت استصوابی است. وقتی بسیار از شایستگان به بهانه‌های مختلف بیرون از گود می‌مانند و حق انتخاب مردم بین همه سلیقه‌ها نیست باید شاهد چنین اتفاقات خنده‌داری در مجلس باشیم.
البته ما زیاد مته به خشخاش می‌گذاریم. همین الآن نماینده‌ای داریم که با اعتماد به نفس کامل می‌گوید: «چند ماه پیش از شکل‌گیری ناآرامی‌ها، افرادی را در خیابان دیدم که لخت مادرزاد بودند.» کاش همان نمایندگان مجلس از او می‌پرسیدند این لخت‌ها را در کدام خیابان ویا کجای شهر دیده که باقی مردم آن‌هم در عصر گوشی به دست‌ها ندیده است.
مسؤولان کشور در هر رده‌ای باید بیشتر از مردم عادی بخوانند، ببیند و بشنوند. امروز مردم به ویژه نسل جوان در دریایی اطلاعات غوطه‌ورند و گام‌های بلندی را به سوی کسب دانش و فضیلت برداشته‌اند. نمی‌شود کسانی با این همه داعیه از عهدۀ خواندن ساده هم برنیایند.