عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ نام ابراهیم قنبری مهر بر بسیاری از سازها حک شده است از ویلن گرفته تا بربط و شورانگیر و هارپ و اصلاح سازهای ایرانی و غربی اما باز هم شهرتش به ویلن سازییش برمیگردد شهرتی جهانی که تشویق بزرگترین نوازندگان ویلن دنیا را به همراه داشته است.
زندگی هنری ابراهیم قنبری مهر با ابوالحسن صبا گره خورده است او که از نوجوانی با ساز صبا اخت گرفته بود با رفتن به کلاس او سرگذشتش در موسیقی ایران رقم خورد و دستهای توانمندش خالق سازهایی شدند که نواهای ماندگار موسیقی ایران را ثبت کردند.
شاگرد نجاری بود که با صدای ساز صبا عاشق و شیفته او شد و در نهایت به مکتب صبا راه یافت قرار بود ویلن نوازی کند اما صبا او را در مسیر دیگری قرار داد مسیری که او را به بزرگترین سازنده ساز ایران بدل کرد و عنوان پدر ساز سازی ایران را برایش به ارمغان اورد.
او فقط خالق و سازنده ساز نبوده بلکه چنان با موسیقی رابطه عمیقی داشته که نقش کمرنگ سازهای ملی و ایرانی در ارکسترها یکی از دغدغه هایش بوده تا جایی که تصمیم می گیرد تمامی سازهای ملی را اصلاح و با رفع معایب آنها امکان نوازندگی و صدادهی بهتر را برای نوازندگان فراهم کند.
قنبری مهر در زمینه سازهای ایرانی فقط به اصلاح ایرادات نپرداخت بلکه با بررسی تاریخ ایران به ریشه برخی سازها همچون عود پرداخت و ساز بربط را که نام ایرانی عود است، ساخت آن هم بر أساس اطلاعات درج شده در برخی مقالات و بررسی مینیاتورها، سنگ نگاره‌ها و نقاشی‌های ظروف به جای مانده از دوره ساسانی .
او بزرگمردی بود که هنر سازسازی در ایران بواسطه اندیشه ها و ذوق موسیقایی اش رونق گرفت .صادقانه کارکرد و تمام داشته هایش را که همان اسرار عشق است با صداقت به مردم کشورش هدیه کرد . تمام زندگی اش ساز بود و چوب و نوای خوش موسیقی و با حس خوشبتختی که سالها تجربه اش کرده بود پایان زندگی اش در ۹۴ سالگی رقم خورد .