محمد حسين روانبخش*
جدی شدن مذاکرات همواره همراه است با انتشار اظهارنظرهای مختلف و متناقض درباره آن. اما همه این حرف و حدیث ها را اطلاع رسانی دانستن، به بیراهه رفتن است؛ کافی است فقط به یک لایه پایین تر از ظاهر این حرفها توجه کنیم:
1- بخشی از آنچه همزمان با مذاکرات منتشر می شود، خود قسمتی از بازی مذاکره است. اولیانوف روس در توییت های یک سال اخیرش چنین می کند؛ او اطلاع رسانی نمی کند بلکه بخشی از روند مورد نیاز دولت خود را در بیرون از اتاق مذاکره پیگیری می کند. در مواجهه با این نوع توییت ها باید آنچه سعی می شود مخفی نگه داشته شود را یافت و اطلاعاتی درباره روند مذاکرات بدست آورد.
2- بخشی دیگر از آنچه درباره مذاکرات شنیده می شود، اصلا ارتباطی با مذاکرات ندارد. گوینده این حرفها می خواهد خود را داخل بازی نشان دهد، در حالی که کیلومترها با مذاکرات فاصله دارد. توییت جدید رستم قاسمی از این دست است؛ او وزیر دولت فعلی است اما هیچ خبری از روند مذاکرات ندارد ولی توییت می زند تا بودنش را به اطلاع عموم مردم برساند! چندماه پیش هم ۲۵۰ نماینده مجلس بیانیه ای در خصوص چگونگی مذاکرات خطاب به رئیسی منتشر کردند و حالا فریدون عباسی گفته که اصولا مجلس در جریان مذاکرات نیست! بیانیه فقط برای نمایش اطلاع و ابراز وجود بود.
3- بخشی دیگری از حرفها و بخصوص توییت ها، تبلیغات بازرگانی است. دوستان سفارش می گیرند و توییت می زنند و پولش را می گیرند. این توییت ها نشان دهنده نوع مقاومت و میزان مخالفت های داخلی با توافق است، اما شاید ارتباط چندانی با پیشرفت مذاکرات نداشته باشد؛ کاسبان تحریم، همواره احتیاط و پیشگیری را مدنظر دارند.
4- سخنانی که با هدف اطلاع رسانی بیان می شود کدام است؟ واقعیت این است که خیلی نباید منتظر این سخنان بود. سردرگمی و نداشتن استراتژی مشخص در مذاکرات موجب می شود کسی نتواند خبر درستی درباره مذاکرات بدهد. نتیجه این می شود که خبرهای قابل استناد پیرامون مذاکرات خلاصه می شود در "حضور هیات مذاکره کننده در مجلس عزاداری در وین".
منبع: کانال شخصی نویسنده