یک استاد دانشگاه جورج میسون آمریکا و عضو اندیشکده "آتلانتیک" در مقاله ای که در وبگاه "هیل" (وبگاه کنگره آمریکا) منتشر شده، حمله نظامی به ایران بابت جلوگیری از دستیابی این کشور به سلاح هسته ای را بیهوده و بدون نتیجه خوانده و به واشنگتن توصیه کرده به جای این کار که ثمره ای ندارد، در برابر ایران هسته ای به کشورهای منطقه غرب آسیا تضمین امنیتی چتر هسته ای ارایه کند.
به گزارش عصرایران، "مارک کاتز" استاد دانشگاه جورج میسون آمریکا نوشته است:
بعید به نظر می رسد که دولت بایدن و دولت ایران بر سر احیای برجام به توافق برسند. شاید بسیاری در آمریکا، اسراییل و کشورهای عربی خلیج فارس که نگران رفتارهای منطقه ای ایران هستند از این چشم انداز خوشحال شوند، اما نباید خوشحال باشند. حقیقت سخت و سرد موضوع این است که اگر برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) از سر گرفته نشود، احتمال دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای بیشتر است.
زمان نقطه گریز ایران هنگامی که رییس جمهور سابق ترامپ در سال 2018 ایالات متحده را از برجام خارج کرد، 12 ماه بود. از آن زمان، تهران سطح پایبندی خود به مفاد برجام را کاهش داده و نقطه گریز این کشور احتمالا هم اکنون به کمتر از 10 روز و یا حتی صفر رسیده است.
هر دو طرف می گویند که می خواهند توافق را از سر بگیرند. ایران خواهان رهایی از تحریم های اقتصادی است که دولت ترامپ اعمال کرده است. با این حال، یکی از نقاط حساس، نامگذاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک سازمان تروریستی توسط دولت ترامپ است - چیزی که دولت بایدن از لغو آن امتناع می ورزد، شاید تا حدی به دلیل ترس از واکنش جمهوریخواهان، حتی اگر این نامگذاری مانع از ایفای نقش تاثیرگذار سپاه در داخل و خارج از ایران نشد.
اما اگر برجام از سر گرفته نشود، ایران اساسا انگیزه ای برای عدم دستیابی به سلاح هسته ای ندارد و قطعا ظرفیت فنی برای انجام این کار را هم دارد.
برخی از سیاستمداران اسراییلی اعلام کرده اند که دولت یهود برای جلوگیری از این امر از زور استفاده خواهد کرد. اما علیرغم ظرفیت نظامی بزرگ اسراییل، حملات اسراییل علیه ایران ممکن است دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای را تا یک سال به تعویق بیندازد اما مانع از آن نخواهد شد. در واقع، حملات اسراییل ممکن است حتی عزم ایران را برای دستیابی به سلاح هسته ای افزایش دهد.
البته، آنچه بسیاری از اسراییلی‌ها - و دیگران - واقعا می‌خواهند این است که ایالات متحده به زور از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کند، امیدی که پرزیدنت بایدن در سفر اخیر خود به اسراییل در دلها برانگیخت و گفت که ایالات متحده "آماده استفاده از همه عناصر قدرت ملی خود برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای است."
اما همانطور که ایالات متحده از دستیابی هند، پاکستان یا کره شمالی به تسلیحات اتمی جلوگیری نکرده است، احتمالا نمی تواند ایران را نیز از دستیابی به این کار منع کند. ایالات متحده ممکن است ظرفیت بیشتری نسبت به اسراییل برای به تعویق انداختن ایران از انجام این کار داشته باشد، اما نمی تواند دانش هسته ای را که تهران از قبل در اختیار دارد، حذف کند.
و نیازی به گفتن نیست که حملات نظامی ایالات متحده علیه ایران تنها عزم تهران را برای دستیابی به سلاح هسته ای افزایش خواهد داد. همانطور که ایالات متحده (و بقیه جهان) با هر کشور دیگری که به سلاح هسته ای دست یافته است، این کار را انجام داده است، آمریکا در نهایت مجبور خواهد بود واقعیت ایران هسته ای را بپذیرد و با آن زندگی کند.
علاوه بر این، احتمال اندکی وجود دارد که حتی تهدید ایالات متحده به استفاده از نیروی نظامی برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای، تهران را وادار کند که این اقدام را به تاخیر بیندازد.
تاکنون در دو شبیه سازی عملیات جنگی علیه تاسیسات هسته ای ایران (ببخشید، اما نمی‌توانم به شما بگویم کجا) شرکت کرده ام، و در یکی از سناریوهای احتمالی در این شبیه سازی، تیم‌های روسی با استقرار تعداد کمی از نیروها در داخل و اطراف تاسیسات هسته‌ای ایران، از این تلاش جلوگیری کردند. اگر مسکو این کار را در عالم واقعی انجام دهد، واقعا می توان انتظار داشت که دولت بایدن به دلیل نگرانی از درگیری گسترده تر با روسیه از حمله به ایران عقب نشینی کند.
البته، یک ولادیمیر پوتین واقعا ماکیاولیستی ممکن است کاری برای کمک به ایران انجام ندهد، جز اینکه با دیدن آمریکا که در یک درگیری آشفته با ایران گرفتار شده است پوزخند بزند، زیرا می‌داند که نتیجه هر چه باشد، منابع نظامی آمریکا به جای گسیل به اوکراین چند وقتی صرف حمله نظامی به ایران خواهد شد و حواس آمریکا از موضوع اوکراین پرت می شود.
اگر ایران در مرحله دستیابی به تسلیحات هسته ای باشد، اقدام مناسب برای ایالات متحده این خواهد بود که بیهوده انرژی و منابع خود را صرف یک مقابله نظامی پرهزینه و کم فایده با ایران نکند و در عوض بازدارندگی هسته ای آمریکا را به متحدان خاورمیانه ای آمریکا که به دنبال آن هستند بسط دهد و به آنها تضمین چتر هسته ای آمریکا را در برابر تسلیحات هسته ای ایران ارایه کند. رهبران ایران ممکن است با ایالات متحده و برخی از متحدانش در خاورمیانه خصومت داشته باشند، اما قطعا خودکشی نمی کنند.