عصر ایران - ژاپن کشوری تشنه انرژی و متکی به سوخت های فسیلی برای تامین این نیاز است. برای کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی، این کشور به تازگی سامانه ای را با موفقیت آزمایش کرده است که می تواند شکل پایدار و ثابتی از انرژی تجدیدپذیر را بی نیاز از شرایط باد و خورشید تامین کند.
برای بیش از یک دهه، شرکت صنایع سنگین آی‌اچ‌ای ژاپن در حال توسعه یک توربین زیردریایی بوده است که انرژی را از جریان های عمیق اقیانوسی برداشت کرده و آن را به یک منبع قابل اعتماد و پایدار برق تبدیل می کند.
این دستگاه غول پیکر با بدنه ای مرکزی که میزبان یک سامانه تنظیم شناوری است و دو توربین که در دو سمت بدنه قرار می گیرند شبیه یک هواپیما به نظر می رسد.
این نمونه اولیه 330 تنی که به نام "کای‌ریو" شناخته می شود، برای قرارگیری در کف دریا در ژرفای 30 تا 50 متری طراحی شده است.
برنامه ژاپنی ها در زمان تولید محصول تجاری این است که از توربین ها در مسیر "جریان کوروشیو" (Kuroshio Current)، یکی از قوی‌ترین نمونه ها در جهان و جاری در امتداد سواحل شرقی ژاپن، استفاده کرده و برق را از طریق کابل هایی مستقر در بستر دریا منتقل کنند.
به گفته کن تاکاگی استاد سیاست فناوری اقیانوسی در دانشگاه توکیو، جریان های اقیانوسی گزینه ای دسترس پذیرتر در ژاپن هستند. استفاده از نیروی باد از نظر جغرافیایی بیشتر برای اروپا مناسب است که در معرض بادهای غالب غربی و در عرض های جغرافیایی بالاتر قرار دارد.
بنابر برآورد سازمان توسعه فناوری صنعتی و انرژی نوین (NEDO) ژاپن، جریان کوروشیرو به طور بالقوه می تواند تا 200 گیگاوات – حدود 60 درصد از ظرفیت تولید فعلی ژاپن – را تولید کند.
مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان، سهم عمده سرمایه گذاری ها ژاپنی ها در انرژی های تجدیدپذیر به باد و خورشید اختصاص یافته است. این روند به ویژه پس از فاجعه نیروگاه هسته ای فوکوشیما دایچی که اشتهای این کشور برای انرژی هسته ای را کاهش داد، تقویت شده است.
ژاپن که سومین تولیدکننده بزرگ انرژی خورشیدی در جهان است، سرمایه گذاری های سنگینی در نیروگاه های بادی دریایی داشته است، اما برداشت انرژی از جریان های اقیانوسی می تواند نیروی قابل اعتماد مورد نیاز ژاپن برای کاهش نیاز به ذخیره‌سازی انرژی یا استفاده از سوخت های فسیلی را فراهم کند.
پایداری، مزیت کلیدی جریان های اقیانوسی است. این جریان ها با نوسانات اندکی در سرعت و جهت حرکت مواجه هستند و این شرایط به آنها یک ضریب ظرفیت بین 50 تا 70 درصد را می دهد. در مقام مقایسه، ضریب ظرفیت برای نیروگاه بادی دریایی 27 درصد و برای انرژی خورشیدی 15 درصد است.
در ماه فوریه، شرکت آی‌اچ‌آی مطالعه ای سه ساله روی این فناوری را با همکاری سازمان توسعه فناوری صنعتی و انرژی نوین ژاپن تکمیل کرد. تیم پژوهشی سامانه کای‌ریو را در آب های نزدیک به جزایر توکارا در جنوب غربی ژاپن با آویزان کردن از یک کشتی و بازگشت نیرو به کشتی آزمایش کردند.
آزمایش ها ثابت کردند که نمونه اولیه می تواند میزان مورد انتظار 100 کیلووات نیروی پایدار را تولید کند و شرکت آی‌اچ‌آی اکنون قصد دارد یک سامانه 2 مگاواتی کامل که می تواند به صورت تجاری در دهه آینده یا بعد از آن به کار گرفته شود را تولید کند.
شرکت آی‌اچ‌آی عدم ایجاد محدودیت در حرکت کشتی ها را یکی از مزایای استفاده از نیروی جریان های اقیانوسی عمیق عنوان کرده است.
با این وجود، مسیر طولانی پیش روی این شرکت ژاپنی قرار دارد. در مقایسه با تاسیسات ساحلی، نصب یک سامانه زیرآبی بسیار پیچیده‌تر است.
همچنین با توجه به کاهش هزینه های انرژی بادی و خورشیدی و باتری های ذخیره‌سازی، آی‌اچ‌آی باید نشان دهد که هزینه های کلی برای استفاده از نیروی جریان اقیانوسی توانایی رقابت با این موارد را دارد.
ژاپن در حال کاوش راه های مختلف برای بهره‌برداری انرژی از دریا از جمله نیروی جزر و مد و امواج، و همچنین تبدیل انرژی گرمایی اقیانوس (OTEC) نیز است که مورد دوم از تفاوت دمای سطح و ژرفای اقیانوس استفاده می کند.
همچنین دولت ژاپن به تازگی تغییراتی را در مزایده های نیروگاه های بادی دریایی پیشنهاد داده است که می تواند توسعه در این زمینه را سرعت ببخشد.
مطالعه دو مطلب زیر را نیز از دست ندهید: