عصر ایران - در روزهای گذشته، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی، انتقادات متعددی را در سطح وزیر و رئیس سازمان متوجه برخی سینماگران ایرانی حاضر در جشنواره کن کردند چرا که از دیدگاه آنها، خطاهایی از فعالان سینمای ایران که در قالب فیلم "برادران لیلا" به جشنواره رفته بودند، سر زده بود.
اینک، فردی به نام "علی اکبر رائفی پور" که می کوشد خود را به عنوان تئوریسین اصولگرایی جا بیندازد و اظهارات شاذ او مانند ارتباط اجنه و شلوار جین و تامین نمک عراقی ها از شوره جوراب راهپیمایان اربعین و ... همواره باعث وهن دین و انقلاب بوده است، برای این که از قافله سنگ اندازی به سینماگران کشورمان عقب نماند، توئیتی شرم آور و بسیار موهن منتشر کرد و نوشت:
«با توجه به آمار بالای تجاوز و تعرض جنسی در سینما و افشاگری های روزانه این جماعت دوزاری علیه هم! به نظر میاد اگر کسانی که بهشون تجاوز نشده اعلام کنند کاربردی تر باشه».
در این باره چند نکته قابل توجه است:
1 - چرا وقتی یک سینماگر به زعم مسوولان مرتکب اشتباهی می شود، مسوولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و از جمله سازمان سینمایی علیه او موضع می گیرند و اقدام می کنند ولی وقتی یک نفر به جامعه سینماگران ایران، اعم از مرد و زن، نسبت زنا می دهد، سکوت می کنند؟!
مگر نه این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این خاطر شکل گرفته که جامعه هنری و نویسندگان و روزنامه نگارانی وجود دارند که این وزارتخانه کارهای مرتبط با آنها را رتق و فتق کند و اساساً وجود این وزارتخانه و مسوولان و کارمندانش رهین این افراد است؟ پس چرا مسوولیت حرفه ای خود را در قبال تهمت و توهینی چنین آشکار انجام نمی دهند؟!
آیا نهاد متولی فرهنگ و هنر ایران ، آنقدر بی غیرت شده است که در برابر اتهام زنا به هزاران هنرمند ایرانی دم بر نخواهد آورد؟ امیدواریم که چنین نباشد و شاهد حرکتی حرفه ای و مبتنی بر اصول انسانی و اسلامی از سوی از وزارتخانه و احقاق حقوق هنرمندان در این باره باشیم.
2 - این که در سینمای ایران همانند سایر بخش های جامعه، مشکلاتی از جمله روابط خارج از اخلاق وجود دارد، نکته پنهانی نیست ولی آیا چنین روابطی در جاهای دیگر وجود ندارد؟ مثلاً متصور نیست که در میان پزشکان، اصناف، دانشگاهیان، ورزشکاران، روزنامه نگاران، کارگران، کارمندان و ... نیز افرادی وجود داشته باشند که اصول اخلاقی را زیر پا بگذارند؟
اما وجود درصدی افراد خطاکار در هر صنفی، دلیلی بر فساد همگانی در آن نیست. آنچه رائفی پور نوشته، این معنا را به ذهن متبادر می کند که همه اهالی سینما، درگیر زنا و تجاوز هستند مگر آن که خلافش بیان شود (با عرض پوزش از مخاطبان و هنرمندان).
چنین اتهامی از نظر حقوقی، قذف نام دارد؛ قذف عبارت است از نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری ( حتی به فرد مرده) و مجازات آن در قوانین مصوب و مقررات شرعی، 80 ضربه شلاق است.
آیا این حکم دینی و قانونی درباره کسی که برخلاف آموزه های شرع مقدس، به جامعه ای با افراد مشخص چنین اتهام زشتی زده، اجرا خواهد شد؟
3 - از سینماگران ایران و تشکل های صنفی آنها نیز انتظار می رود، در سطح قانونی اقدام به اعاده حیثیت از خویش نمایند.
4 - از مدعی العموم نیز انتظار می رود این موضوع را مورد پیگرد قرار دهد تا افراد نتوانند علیه شهروندان دیگر این گونه زشت و زننده سخن بگویند و نفرت افکنی کنند.
5 - اگر عقلای جریان اصولگرا هنوز شرف حضور دارند و حرف شان شنیده می شود، این قبیل افراد را که تحت عنوان دین و انقلاب سخن می گویند توجیه کنند که جامعه ایران دیگر بیش از این ظرفیت تحمل کردن توهین و دو قطبی سازی و تنفر پراکنی ندارد؛ چنان رفتار نکنید که پشیمانی گسترده به بار آید.
پیشنهاد ؛ این مطالب را هم ببینید: