عصر ایران - تحقیقات جدید نشان می دهند که نگهداری از گربه به عنوان حیوان خانگی در دوران کودکی با افزایش ریسک ابتلا به اختلالات روحی- روانی مانند روان پریشی در بزرگسالی مرتبط است! البته لازم به ذکر است که چنین ارتباطی بیشتر در جنس مذکر دیده شده است و در خصوص گربه هایی صدق می کند که به محیط بیرون از خانه رفت و آمد دارند.
بر اساس مطالعاتی که نتایج آنها توسط وب سایت ارائه دهنده اطلاعات پزشکی به متخصصان تحت عنوان مد اسکیپ منتشر شده است، پسر بچه های صاحب "گربه های بیرون رو" در مقایسه با همتایان خود که در دوران کودکی گربه نداشتند و یا گربه آنها تمام زمان خود را در محیط خانه حضور داشته، ریسک تجربه اختلالات روانی بیشتری را در بزرگسالی از خود نشان دادند.
البته مقصر اصلی این داستان خود گربه ها نیستند، بلکه قرار گرفتن در معرض انگل اجباری درون سلولی توکسوپلاسما گوندی (T. gondii) مسبب همه چیز است. توکسوپلاسما انگلی است که به طور معمول توسط جوندگان حمل و گاهی اوقات در مدفوع گربه ها نیز یافت می شود.
پژوهش های انجام شده به شواهد مختلفی استناد می کنند که قرار گرفتن در معرض T. gondii را یک عامل خطر احتمالی برای اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روان پریشی در آینده معرفی کرده اند.
بر اساس مقاله ای که از طریق مجله تحقیقات روانپزشکی در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است، هرچند موارد مذکور در مجموع شواهد محدودی را شکل می دهند اما باز هم ممکن است به عنوان بخشی از ترکیب عوامل خطرساز منجر به وخامت بیشتر روان پریشی شوند.
در واقع حتی اگر میزان خطر در سطح فردی کم باشد، گربه ها و توکسوپلاسما گوندی در تمام ابعاد جامعه ما حضور دارند و همین موضوع می تواند احتمال و دفعات برخورد را افزایش دهد.
انگل T. gondii حدود 30 درصد از جمعیت انسان ها را آلوده می کند و معمولا توسط گربه ها منتقل می شود. بیشتر عفونت ها بدون علامت هستند، اما این انگل می تواند باعث بیماری عفونی توکسوپلاسموز در انسان شود که با افزایش خطر اسکیزوفرنی، اقدام به خودکشی و اخیرا هم اختلالات شناختی خفیف در ارتباط است.
اگرچه برخی از مطالعات ارتباط بین مالکیت گربه و افزایش خطر ابتلا به بیماری های روانی را خصوصا در آقایان نشان می دهند، اما همچنان به بررسی های علمی بیشتری در این حیطه نیاز است.
در یکی از مطالعات به منظور تجزیه و تحلیل ارتباط مد نظر، 2206 فرد 18 تا 40 ساله تحت ارزیابی روانشناختی با هدف جمع آوری اطلاعات در مورد مالکیت گربه در هر زمانی بین تولد تا سن 13 سالگی و شکارچی (گربه هایی که اجازه بیرون رفتن وشکار جوندگان را داشتند) و غیرشکارچی (گربه هایی که منحصرا در داخل خانه زندگی می کردند) بودن گربه ها قرار گرفتند.
همچنین از شرکت کنندگان در مورد تعداد جابجایی های محل زندگی بین تولد تا سن 15 سالگی، تاریخ و محل تولد، سابقه ضربه به سر در تمام طول زندگی و همچنین سابقه مصرف دخانیات سوال شد.
مالکیت گربه شکارچی در مقایسه با نداشتن گربه یا گربه غیرشکارچی، با خطر روان پریشی بالاتر در شرکت کنندگان مذکر مرتبط بود. هنگامی که محققان ضربه به سر و جابجایی محل سکونت را به مالکیت گربه های شکارچی اضافه کردند، خطر روان پریشی در هر دو دسته مردان و زنان افزایش یافت.
مستقل از مالکیت گربه، سن کمتر، بیش از سه بار سابقه تغییر محل سکونت در دوران کودکی، تجربه ضربه به سر و سیگاری بودن نیز همگی با خطر روان پریشی بیشتر مرتبط بودند.
دکتر سوزان کینگ، استاد روانپزشکی دانشگاه مک گیل در توضیح تفاوت های جنسیتی در زمینه ابتلا به روان پریشی صاحبان گربه های شکارچی اشاره می کند: بر اساس بررسی مدل های حیوانی به نظر می رسد که اثرات عصبی زیست شناختی قرار گرفتن در معرض انگل، در آقایان شدیدتر باشد. به همین علت ریسک روان پریشی در دوران بزرگسالی در پسر بچه هایی که گربه شکارچی داشته اند، بالاتر از دختر بچه ها گزارش شده است.
این مطالعه از آن جهت جالب و مورد توجه است که برای اولین بار قرار گرفتن در معرض گربه های بیرون رو یا همان شکارچی و گربه های کاملا خانگی را به صورت جداگانه از يکديگر بررسی می کند و همانطور که تفسیر شد، نتایج فقط برای گربه های شکارچب مثبت بود. البته این پژوهش محدودیت هایی هم داشت، از جمله طراحی گذشته نگر آن و استفاده از پرسشنامه خود گزارش دهی برای ارزیابی تجربیات روان پریشی در بزرگسالی.
در هر صورت با وجود یافته های ضد و نقیض و لزوم طراحی و اجرای مطالعات دقیق تر، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا توصیه می کند که هر روز جعبه خاک گربه را مجددا با خاک جدید پر کنید تا خطر عفونت T. gondii را کاهش دهید.
همچنین لازم است به گربه ها تنها غذاهای کنسرو شده، خشک تجاری و یا گوشت هایی که به خوبی پخته شده اند داده شود. تغذیه آنها با گوشت خام یا نیم پز می تواند حضور T. gondii را در مدفوع گربه افزایش دهد.
توجه به این نکته ضروری است که مدفوع گربه تنها منبع عفونت T. gondii نیست. انسان می تواند از طریق مصرف گوشت های نپخته یا آلوده و در عین حال نوشیدن آب آلوده به این انگل مبتلا شود.