عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ مرا ببوس ترانه‌ای عاشقانه است که در دهه ۱۳۳۰ توسط حیدر رقابی سروده شده و مجید وفادار آهنگ آن را ساخته است . بسیاری مرا ببوس را سیاسی و متعلق به توده ای ها می دانند اما نه تنها شاعرش ملی گرا بوده بلکه سراسر شعر ، عاشقانه ای بیش نیست.
اینکه این اثر چگونه بدون اجازه وفادار سر از رادیو درآورده و توسط حسن گلنراقی خوانده شده داستان عجیبی دارد چرا که هم بدون اجازه اجرا شده و هم بدون اجازه ضبط. در واقع زمانی که مشیرهمایون و پرویز یاحقی و حسن گلنراقی در استودیو شماره ۸ رادیو بی انکه بدانند در استودیوی دیگری مجید وفادار مشغول همکاری با ارکسترهای رادیوست، مرا ببوس را تمرین می کردند ؛ در گوشه ای دیگر از استودیو مسئولی مشغول ضبط بی اجازه است.
راه یافتن این اثر از خانه وفادار به استودیو داستان عجیبی دارد که باعث رنجش وفادار شده است.
مرا ببوس در حالی جایش را در موسیقی ایران ماندگار کرده است که هیچ گاه مجید وفادار به خاطر دوستی اش با مشیر همایون و پرویز یاحقی ناراحتی اش را ابراز نکرد و مرا ببوس تنها کارنامه پرافتخار حسن گلنراقی شد.
* اگر این گزارش را دوست داشتید، داستان "تو ای پری کجایی" هم جالب است (این گزارش عصر ایران، برنده جشنواره موسیقی فجر هم شد): پریِ "تو ای پری کجایی" که بود؟ داستان یک آهنگ و چگونگی خلق آن (فیلم)
* و این هم قصه موسیقی ماندگار "خواب های طلایی":یک می سل سی ساده، اما عاشقانه‌ای پر طرفدار/ جستجو در رویای انگشتان معروفی (فیلم)
_____________
سوای ماجرای مراببوس،کلیپی که زحمتش رو کشیدین بسیار ارزشمند است و در واقع میراث موسیقی ایران هست که باید حفظ شود و صد افسوس بجای صدا و سیما باید اینجا تدوین بشه.حتی اگر این کلیپ در عصر ایران هم تدوین نشده باشه، باز هم قراردادن اون بعنوان خبر اول بسیار عالی و لذت بخش بود، دست شمارو میبوسم.
من یک دهه شصتی هستم، خیلی محرومیت و سختی کشیدم ، با دیدن کلیپ دقایقی از خودم و گرفتاری هام رها شدم. امیدوارم بازهم این راه رو ادامه بدین.
در مورد اهنگ هم ،همینکه بعد از بیش از هفتاد سال جاودانه مونده نیازی به اظهار نظر نیست،کاش در موسیقی فعلی ایران حداقل یک اهنگ نظیر مراببوس ساخته میشد که به یادگار بمونه. این اهنگ رو بارها و بارها در زندگی شنیدم و همیشه لذت بردم.
عصر ایران دوستت دارم.
احسنت. منتظر کاری‌ها و زحمات بعدی شما هستیم.