عصرایران؛ مصطفی داننده- آیت‌الله دری‌نجف آبادی امام جمعه محترم اراک گفته است:« این کشور سرزمین حضرت فاطمه، حضرت علی و امام رضا و شهید سلیمانی هاست چگونه می شود که افرادی این سرزمین را ترک کرده و وارد سرزمین ترامپ می شوند، این سرزمین را با چه چیزی عوض می کنید؟»
کاش حضرت آیت‌الله به جای اینکه از کسانی که چمدان می‌بندند و به ینگه دنیا میروند، سوال می‌کرد، از مسئولین کشور این سوال مهم را مطرح می‌کرد که چرا اینقدر مهاجرت به فرنگ در ایران زیاد شده است؟
همین انتصاب اخیر در پتروشیمی، بسیاری از نخبگان صنعت نفت کشور را ناامید کرده است. آنها با خود می‌‌گویند ما اینها درس خوانده‌ایم، کار کرده‌ایم و به تخصص رسیده‌ایم و بعد ناگهان رئیسی از صداوسیما که حوزه‌ای فرهنگی است وارد صنعت پتروشیمی میشود. آنهم مدیری که به گفته بسیاری از ناظران، عملکردی کاملا ناموفق در در رسانه به اصطلاح ملی داشته است.
روزی به خیابان بروید و با یک جوان کارمند هم صحبت شوید. از او بپرسید چند سال باید کار کند تا بتواند خانه بخرد، چند سال باید کار کند تا بتواند به یک پراید ساده بدون آپشن‌های زه در، ضبط و یا جالیوانی بخرد؟
از اجاره‌ها بپرسید. اصلا از یکی از آنها سوال کنید که آخرین برنامه ریزی بلند مدت آنها به کجا رسیده است؟ حضرت آیت‌الله همین الان اگر بخواهید برنامه ریزی برای یک سفر مثل مشهد را انجام بدهید و مقداری پول کنار بگذارید، قطعا هفته آینده با توجه به تغییرات قیمت‌ها، برنامه‌تان برهم می‌ریزد و دوباره پولی روی پول بگذارید تا شاید انشالله بتوانید سر وقت سفر بروید.
پای دردِ دل جوانانی که از دانشگاه‌های معتبر کشور مدرک گرفته‌اند اما مناصب به آنهایی می‌رسد که از دانشگاهی خاص مدرک دریافت کرده‌اند، بنشیند تا متوجه شوید که چرا جوانان کشور؛ غربت را به جان می‌خرند و راهی کشورهای خارجی می‌شوند.
حضرت امام جمعه، بی‌عدالتی و تبعیض بسیار آزار دهنده است. آدمی فقر و مشکلات اقتصادی را تحمل میکند اما تبعیض را نه.
انسان دچار تبعیض همیشه حس شکست و شکایت دارد. شکایت از ظلمی که به او شده است و اگر این ظلم نبود او هم مانند دیگران زندگی خوبی داشت. انسانی که از تبعیض رنج می برد نمیتواند استعدادهای بالقوۀ خود را به فعل برساند و ارتباط سالمی با دیگران داشته و نهایتاً در سرنوشت جامعۀ خویش نقشی سازنده بهعهده گیرد.
درد تبعیض امروز مهم‌ترین مشکل جامعه ایران است و تا این درد درمان نشود، نمی‌شود امید داشت که مهاجرت کم و کم‌تر شود.
ما شما را قبول داریم و تسلیم شما هستیم ، فقط زخم زبان نزنید ، همین ، سایه تان مستدام
البته شاید رفتن به سرزمین کفر برای این عده اشکالی نداره اما برای مابقی مردم حرامه.
ماهم که موندیم توانایی هزینه رفت رو نداریم وگرنه میرفتیم
تا شبه طالبان راحت باشند
سپاس
دمت گرم مصطفی جان
دمت گرم عصرایران جان