در خبرها آمده است که دولت کانادا یک مرد ۸۵ ساله ایرانی به اسم میرزاعلی واعظ‌زاده را به اتهام «عضویت در ساواک» از این کشور اخراج کرده و ظاهرا این شخص از طریق دوبی به ایران اعزام شده است.
«اقتصادآنلاین» در ادامه نوشت: فارغ از اینکه اساسا این فرد چه ارزشی غیر از چند مصاحبه احتمالی تاریخی و افشای جنایات رژیم پهلوی برای ایران دارد، بهانه کانادا برای اخراج میرزاعلی واعظ‌زاده این بوده که او از جنایات ساواک مطلع بوده و پرونده ۸۰۰۰ نفر را به مقامات امنیتی ارجاع داده و به همین دلیل مرتکب نقض حقوق بشر شده است.
در نقض حقوق انسانی توسط عوامل سازمان اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی تردیدی نیست اما در حسن نیت کانادا در دفاع از حقوق بشر تردیدهای جدی وجود دارد.
چند وقت پیش استفان هارپر نخست وزیر پیشین کانادا در کنفرانس سالانه منافقین حضور یافت و سخنرانی کرد؛ همایشی که میزبان آن یکی از فرقه‌های تروریست جهان بود که دستش دست‌کم به خون ۱۲ هزار شهروند ایرانی آلوده است و علاوه بر این، عناصر بازگشته از این گروهک، گزارش‌هایی از نقض جدی حقوق بشر در اردوگاه‌های مخوف آنان می‌دهند. کانادا بگوید تا به حال کدام عضو منافقین را به دلیل نقض حقوق بشر اخراج کرده است؟
اصلا منافقین به کنار، سال‌هاست که کانادا به متهم شاخص یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های فساد مالی در ایران یعنی محمودرضا خاوری پناه داده و هیچگونه همکاری برای اجرای دستورات پلیس بین‌الملل مبنی بر استرداد این متهم نمی‌کند. اگر کانادا درد حقوق مردم را دارد، حق مردم ایران برای محاکمه کسانی که اموالشان را به تاراج برده‌اند، محترم بشمارد و خاوری را تحویل بدهد.
صدر ماده ۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر مصوب ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ که اتفاقا همین روزها سالگرد تصویب آن است، یک جمله مهم دارد: «همه در برابر قانون برابرند». عدم همکاری برای محاکمه فردی که مرتکب جرم شده است، نقض آشکار ماده ۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
بنابراین آزادکردن امثال میرزاعلی و پناه‌دادن به امثال خاوری و منافقین، صرفا صحنه‌هایی از سیرک مضحک دفاع غرب از حقوق بشر است و دوگانگی استانداردهای کشورهای مدعی از جمله کانادا را بیش از پیش در افکار عمومی جهان به نمایش می‌گذارد.