عصرایران؛ مصطفی داننده- اجازه بدهید همین اول داستان، تکلیف خود با علیرضا پناهیان منبری معروف تهران را معلوم کنم و خطاب به او بگویم، منبرهایت یادآور این حکایت سعدی است که :« گر تو قرآن بر این نمط خوانی/ ببری رونق مسلمانی»
این سخنران چندی است، روی منبر و البته از قاب تلویزیون و شبکه افق حرف‌هایی می‌زند که شاخ را روی سر آدمی سبز می‌کند.
تصور کنید چه خانواده‌هایی عزیزان خود را به خاطر کرونا ازدست دادهاند و این منبری خطاب به امام زمان (عج) در رابطه به کم رونق شدن هیات‌های مذهبی می‌گوید:« آقاجان یا امام زمان، شاید کرونا را شما فرستاده باشی تا ببینی کیا میرن؟»
از روز اول به ما یاد دادهاند که ائمه اطهار، نماد مهربانی هستند و هیچگاه بد مردم را نمی‌خواهند. حالا چطور می‌شود یک روحانی با هزار ادعا خطاب به مردم می‌گوید این بیماری کار امام است؟ چرا روحانیون برجسته و علمای بلاد در مورد این سخنان موضع نمی‌گیرند و ذهن مردم را روشن نمی‌کنند که امام اهل اینگونه امتحان گرفتن‌ها، آنهم از انسان‌های بی‌گناه نیست.
بعد ما به جلسه عزاداری نمی‌رویم چرا حضرت امتحان خود را از باقی مردم جهان می‌گیرند؟ اگر حرف پناهیان راست باشد که نیست، فقط ما ایرانی‌ها باید مبتلا به این بلای عظیم می‌شدیم.
نمی‌دانم چرا برخی از منبری‌ها فکر می‌کنند می‌توانند با این حرف‌ها مخاطبان بیشتری جذب کنند. این درحالی است که این گونه سخنان مصداق دفع حداکثری است.
داستان اینجا تمام نمی‌شود. جناب‌شان از قاب تلویزیون می‌گوید:« میدوارم همانطور که علائمش موجود است، کل ماجرای کرونا یک سوءتفاهم بزرگ و ساخته و پرداخته‌ی مدیران افکار عمومی جهان بوده باشد!»
یاللعجب! مردم دسته دسته به دیار باقی شتافتند و این آقا از سوءتفاهم بزرگ سخن به میان می‌آورد. بر پناهیان حرجی نیست اما چرا صداوسیما، سخنان او را پخش می‌کند و اعصاب مردم به ویژه آنهایی که داغدار عزیزان‌شان هستند، بهم می‌ریزد.
واقعا آیا شبکه افق و دیگر شبکه‌های تلویزیون دچار قحط الرجال هستند که آنتن خود را در اختیار منبری می‌گذارند که هرچه می‌گوید حاشیه است. چرا باید در حالی که مردم در حال عزاداری اربعین امام حسین هستند، یک روحانی از واکسن حرف بزند و از صداوسیما بخواهد چنبش‌های ضد واکسن جهان را پوشش دهد. آنهم در روزگاری که تنها راه نجات از مرگ و میر کرونایی واکسن است.
نکنید، خواهش می‌کنیم با اعصاب مردم بازی نکنید. بخشی از جامعه عزیزان خود را از دست دادهاند و روا نیست با این حرف‌ها آنها را آزار دهیم. مردم به اندازه کافی مشکلات دارند و بهتر است با حرف‌های بی‌پایه و اساس، ذهن آنها را مخدوش و مشوش نکنیم.