عصرایران؛ مهدی جم - ساکنین روستای "ملیحه سید حسن" در 45 کیلومتری اهواز، همچنان با بحران بی آبی دست و پنجه نرم می کنند.
تانکر آب یک روز هست، چند روز نیست و البته آبی هم که از طریق تانکر تامین می شود، به رنگی غیر از رنگ آب است و قابل شرب نیست اما اهالی می گویند از ناچاری آن را می خوریم.
لوله کشی گاز و آب هم ندارند، همینطور خانه بهداشت و مدرسه هم نزدیک روستا نیست. در کنار اینها روزی چند ساعت برق ندارند. در این گرمای طاقت فرسا برای برخی اخطار قطعی برق صادر شده که این موضوع مشکل آنها را دوچندان کرده است.
در بدو ورود به روستا، افرادی مقابل درب خانه ای ایستاده و موبایل به دست بودند، هم منتظر ما بودند و هم تانکر آب. یکی به استقبال ما می آید و می گوید: به داد ما برسید، اینجا و روستاهای پایین تر هیچ آبی ندارند، همین الان هم با فرمانداری تماس گرفتم که تانکر آب برای ما بفرستند.
«سید ناجی هاشمی» از اهالی روستای ملیحه سید حسن (حمیدیه) می گوید: از تمام امکانات محروم هستیم به همین خاطر اکثر مردم از اینجا رفته اند، با این شرایط هر روز برایمان اخطار قطعی برق می فرستند.
او در ادامه می گوید: ما کلی شهید دادیم به طوری که از زمان جنگ تا کنون هنوز در اطراف روستا مین وجود دارد. آیا به روستایی که این همه شهید داده، باید این همه ظلم شود؟ از مسئولین خواهش می کنیم به داد ما برسند. موضوع ما را سیاسی نکنند، ما هم ایرانی هستیم و حق خود را می خواهیم.
«سید رحیم سلیمانی» یکی دیگر از اهالی روستا می گوید: رودخانه کرخه نور حدود 4 ماه است که آب ندارد. تا حالا هیچ کاری برای ما انجام نداده اند، فقط روزی که قرار است امام جمعه بیاید، مسئولین حضور پیدا می کنند. وقتی می بینیم مشکلی را حل نمی کنند، حضورشان چه فایده ای دارد.
کیفیت پایین
دام هایی که دیگر قابل ذبح نیستند
دام ها از بی آبی، نفس های آخر خود را می کشیدند. بعضی از گوسفندان روی زمین افتاده و نفس نفس می زدند، بعضی بی حال روی لجن زار نشسته بودند، بعضی ها هم در حال ریزش پشم بودند. دامپزشکی پس از مراجعه به این روستا، به دامداران گفته بود که گوشت دام هایتان دیگر قابل استفاده نیست و نباید ذبح شوند.
رودخانه «کرخه نور» که تنها امید زنده بودن حیوانات است، خشک شده بود، جاهایی هم که آب مانده بود، تا زانو نمی رسید. دام ها در هوای گرم و شرجی برای شنا کردن دور تا دور روستا دنبال آب می گشتند، دنبال یک امید بودند اما در نهایت رودخانه خشک را جلوی خود می دیدند و وارد آن می شدند، از ناامیدی تنها در آن راه می رفتند و گاهی هم با خوردن گیاهان اطراف رودخانه، خود را سرگرم می کردند. یکی از اهالی می گوید: در حال حاضر هر خانه ای روزی پنج الی شش دام از دست می دهد، اگر این شرایط پیش برود دام‌هایمان منقرض می شوند.
در حالی که 27 خانوار در روستای ملیحه سید حسن زندگی می کنند اما از داشتن یک مدرسه بی بهره هستند. اکثر آنها بی سواد بزرگ شده اند و افرادی که هم نصف و نیمه تحصیل داشتند، انگشت شمار هستند.
«سید مهدی هاشمی» یکی از اهالی روستا به استقبالمان می آید و با لهجه عربی می گوید: امسال باید کلاس یازدهم باشم اما دیگر درس را کنار گذاشته ام چون مدرسه ای نداریم. کارمان در روستا زیاد است و نمی توانم جای دورتری درس بخوانم.
او ادامه داد: با این وضعیت حتی نمی توانم جایی کار کنم، هر جا که بروم مدرک می خواهند. دیگری هم می گوید: دو سال قبل چند روستا آنطرف تر درس می خواندم، یک روز در مسیر بازگشت به خانه سگی حمله کرد و زخمی شدم. از آن روز خیلی ترسیدم و دیگر به مدرسه نرفتم و بابام هم گفت نرو.
گفته شده که طی سال های قبل دختری در رودخانه کرخه نور می افتد و فوت می کند. سید رحیم هاشمی از اهالی روستا در این باره می گوید: علت اصلی فوت نبودن مرکز بهداشت است. تا حالا هم مرکز بهداشتی در این نزدیکی نداریم و حتی سیار هم نمی فرستند.
او توضیح داد: اگر برای کسی از ما مشکلی پیش بیاید باید مسافت 45 کیلومتری تا اهواز را طی کنیم. دیگری می گوید: بچه هایمان بیماری پوستی گرفته اند. اگر هم سگی ما را زخمی کند، جایی نداریم که مراجعه کنیم. از مسئولین خواهش می کنیم که یک چاره ای برای ما داشته باشند.