استفاده از ماسک می‌تواند از شما و دیگران در برابر کووید-۱۹ محافظت کند اما یافته‌های موسسه‌ی فناوری جورجیا نشان می‌دهد جنس مواد و تعداد لایه‌های پارچه استفاده شده در ماسک به طور قابل توجهی بر روی میزان در معرض بیماری قرار گرفتن اثر می‌گذارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، در این مطالعه میزان کارایی مواد مختلف در فیلتر کردن ذرات زیرمیکرون بررسی شد. برای مقایسه می‌توان گفت قطر موی انسان ۵۰ میکرون است در حالی که ۱ میلی‌متر ۱۰۰۰ میکرون است.
ان‌جی‌ای لی(Nga Lee) استادیار دانشکده‌ی مهندسی شیمی و زیست مولکولی و دانشکده‌ی علوم زمین و جو گفت: یک ذره‌ی زیرمیکرون می‌تواند برای ساعت‌ها و روزها در هوا معلق باقی بماند. این امر بستگی به تهویه‌ی هوای محیط دارد بنابراین اگر اتاقی داشته باشیم که تهویه نداشته باشد و یا تهویه آن نامناسب باشد این ذرات کوچک برای مدت طولانی در آن باقی می‌مانند.
این مطالعه در بهار سال ۲۰۲۰ انجام شد زمانی که همه‌گیری باعث بسته شدن جهانی اکثر موسسات شد. جوامع با کمبود شدید تجهیزات محافظتی روبه‌رو شدند و این امر باعث شد که بسیاری از افراد دست به ساخت ماسک‌های خانگی بزنند.
ان‌جی گفت: موسسه‌ی فناوری جورجیا از آن‌جایی که تجهیزاتی برای بررسی میزان کارایی مواد در فیلتر کردن هوا داشت به سرعت این مطالعه را آغاز کرد.
در ماه آوریل گذشته یافته‌های این تحقیقات به شکل‌گیری توصیه‌هایی در مورد ماسک‌های خانگی کمک کرد و نتایج جامع آن در تاریخ ۲۲ مارس در مجله‌ی Aerosol Science and Technology به چاپ رسید.
به طور کلی محققان ۳۳ ماده‌ی مختلف در دسترس را مورد بررسی قرار دادند. این مواد محدود به پارچه‌ی لباس‌ها نمی‌شد و شامل پارچه‌های تک لایه بافته شده مثل نخ و پلی‌استر، پارچه‌های ترکیبی، مواد غیر بافتنی، مواد سلولزی و موادی که به طور معمول در بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند بود.
ان‌جی گفت: ما فهمیدیم که تنوع زیادی در عملکرد مواد وجود دارد حتی در موادی که از یک نوع مشابه هستند.
رایان لایولی(Ryan Lively)، استادیار دانشکده مهندسی شیمی و زیست مولکولی گفت: ما موادی که به صورت تجاری در دسترس بود پیدا کردیم که سطح قابل قبولی محافظت در برابر زیرمیکرون‌ها داشتند و مانند ماسک جراحی از عبور ذرات جلوگیری می‌کردند. این مواد با ترکیب چگالی الیاف، ساختاری مارپیچ مانند و جنس سطح پارچه از ورود ذرات زیرمیکرون جلوگیری می‌کردند.
بهترین مواد برای تولید ماسک‌های خانگی پارچه‌های ضدنور(بلک‌اوت) و پارچه‌های استریل پزشکی بودند که برای بسته‌بندی تجهیزات جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند. هردوی این پارچه‌ها به طور تجاری در دسترس هستند.
محققان گفتند که مردم باید از استفاده از فیلترهایی مثل "HEPA/MERV" و کیسه‌های وکیوم خودداری کنند مگر آن که دارای تاییدیه عدم وجود فایبرگلاس باشند زیرا اغلب این فیلترها به خودی خود پشم شیشه آزاد می‌کنند که قابل استنشاق است. سایر پارچه‌هایی که باید از استفاده‌ی آن‌ها خودداری کرد شامل پارچه‌هایی با بافت شل، پارچه‌ی پنبه‌ی فشرده، نمد، پشم گوسفند و کیسه‌های خرید براق و چندبار مصرف است.
ماسک‌های چندلایه عملکرد بهتری نسبت به ماسک‌های تک‌لایه دارند اما مردم باید به تنفس در این ماسک‌ها نیز توجه کنند. ماسک‌های ۲ لایه و ۳ لایه تا ۵۰ درصد از ورود زیرمیکرون‌ها جلوگیری می‌کنند. محکم بودن ماسک نیز اهمیت دارد زیرا این ذرات می‌توانند به راحتی از فواصل روی قسمت بینی و اطراف ماسک وارد شوند.
بررسی‌ها نشان داده که ماسکی که درست زده شود و چندلایه باشد هنگامی که یک فرد آن را پوشیده باشد می‌تواند تا ۸۴ درصد از خروج ذرات جلوگیری کند و اگر دو نفر از این نوع ماسک استفاده کنند احتمال انتقال بیماری تا ۹۶ درصد کاهش می‌یابد.
این موضوع اهمیت استفاده جهانی از ماسک را نشان می‌دهد.
ان‌جی گفت: بهترین راه محافظت از خودمان و دیگران کاهش خروج ذراتی است که هنگام تنفس خارج می‌شوند و زمانی که همه ماسک بزنند این موضوع بهبود می‌یابد.
او با ابراز خوش‌بینی گفت که نتایج این تحقیقات مردم را بیشتر به زدن ماسک زمانی که بیمار هستند و نیاز به حضور در جامعه دارند، تشویق می‌کند.