سیروس میمنت رنجبر ، نقش کیوان را در نون.خ ایفا کرده است.
او کارنامه ای پر در بازیگری و نویسندگی دارد و با هنرمندانی چون اصغر فرهادی و رضا عطاران همکاری های متعددی داشته است.
سیروس میمنت رنجبر متولد 1338 کرمانشاه است. از ۸ سالگی کار کرده و نان در آورده است. وقتی در کودکی به طور اتفاقی یک فیلم سینمایی دید، عاشق سینما شد و رویای حضور در فعالیت های سینمایی در ذهنش شکل گرفت.
او چنان شیفته سینما شد که در ۱۴ سالگی فیلم کوتاهی به نام "خرافات" ساخت که اتفاقا خوش درخشید و رتبه دوم جشنواره شهرش را به خود اختصاص داد که برای یک نوجوان، بسیار ارزشمند بود.
۱۷ سال داشت که ازدواج کرد و خداوند ۴ پسر به او داد.
سیروس میمنت درباره بازی در نقش کیوان در سریال نون-خ می گوید: آقاخانی زمانی که با من تماس گرفت و پیشنهاد همکاری داد از من خواست سبیل بگذارم و گفت "هرچقدر به نقش و رفتارهای او نگاه میکنم یاد تو میافتم."
او درباره کارگردان نون.خ هم می گوید: آقاخانی مرد مهربان و خوشقلبی است اما زمانی که حرف کار میشود رفتارهایی از خود نشان میدهد که اگر کسی او را نشناسد یا از سابقه دوستی ما خبر نداشته باشد فکر میکند ما همدیگر را نمیشناسیم. در کل کار برای او مهم تر از رفاقت است و سرکار بسیار جدی است.
میمنت رنجبر درباره کار در شرایط کرونایی هم می گوید: حضور در یک اکیپ ۱۰۰ نفره که هرروز دورهم جمع میشدیم و کار میکردیم این نگرانی را برای ما ایجاد میکرد که اگر خدایی نکرده یک نفر از این جمع آلوده میشد، همه را آلوده میکرد.
علاوه بر این بزرگترین نگرانی ما خانوادههایمان بود؛ این که در صورتی که خدایی نکرده مبتلا میشدیم ریسک ابتلا به آنان را افزایش میدادیم به همین دلیل ارتباطمان با خانوادهمان برایمان دغدغهای بزرگ بود.
میمنت ادامه می دهد: البته تهیهکننده تدابیر پزشکی و بهداشتی را اعمال کرده بود و با کسانی که در محل استقرار داشتند، سنجش سلامت اعضا و هرکسی که (مهمان، خبرنگار و ...) در محل حضور پیدا میکردند را به عمل میآوردند.
علیرغم تمام این سختگیریها اما نگرانی ما همچنان ادامه داشت زیرا بعضی از سکانسهای ما در محوطه بسته بود؛ مثلاً در سه قسمت آخر فصل سوم نون. خ ما در مکانی کاملاً بسته قرار داریم که حدود ۱۵ بازیگر و ۳۰ نفر از عوامل (فیلمبردار و دستیارانش، گروه کارگردانی و طراح صحنه و ...) حضور دارند. در این سکانسها بهقدری فضا بسته بود که حتی اکسیژن برای تنفس کم داشتیم و این موارد جزو سختیهای کاری ما در سالی که گذشت بود.
کاندیدای ریاست جمهوری
میمنت در سال ۱۳۹۶، کاندیدای ریاست جمهوری شد و البته صلاحیت اش تایید نشد.
وی در این باره می گوید:"وقتی هر کاری کردم به پول نرسیدم به فکر ریاست جمهوری افتادم!"
او می افزاید: از حرفهایم برداشت طنز نکنید، چراکه من هنرمندم و اجازه دارم در رویای خیالی خود یک شهر بدون اختلاس و دزدی تصور کنم.
سینمایی
معجزه خنده (یدالله صمدی، ۱۳۷۵)
حرفهای (اسماعیل فلاحپور، ۱۳۷۵)
مرد عوضی (محمدرضا هنرمند، ۱۳۷۶)
جعبه موسیقی (فرزاد مؤتمن، ۱۳۸۶)
هندوانه شب یلدا (سعید آقاخانی)
فوتبالیها (عباس خواجهوند، ۱۳۸۹)
ایران برگر (مسعود جعفری جوزانی، ۱۳۹۳)
فیلسوفهای احمق (سعید چاری، ۱۳۹۴)
بنبست وثوق (حمید کاویانی، ۱۳۹۵)
کویر آرام (سیدمیلاد بنیطبا، ۱۳۹۷)
تلویزیونی
همه فرزندان من (محمد دستگردی، ۱۳۷۶)
خانهبهدوش (رضا عطاران، ۱۳۸۳)
متهم گریخت (رضا عطاران، ۱۳۸۴)
دلنوازان (حسین سهیلیزاده، ۱۳۸۸)
چاردیواری (سیروس مقدم، ۱۳۸۹)
سه دونگ، سه دونگ (شاهد احمدلو، ۱۳۹۰)
کسی خوابه؟ (جواد رضویان، ۱۳۹۰)
خروس (سعید آقاخانی، ۱۳۹۲)
روزهای بد، بهدر (سعید آقاخانی، ۱۳۹۳)
بیمار استاندارد (سعید آقاخانی، ۱۳۹۴)
دست بالای دست (محسن یوسفی، ۱۳۹۰)
میکائیل(سیروس مقدم، ١٣٩۴)
نیاز (حسین سهیلیزاده، ١٣٩۴)
شیوع(محمود معظمی، ۱۳۹۴)
پنچری (برزو نیکنژاد، ۱۳۹۶)
گسل (علیرضا بذرافشان، ۱۳۹۶)
بانوی عمارت (عزیزالله حمیدنژاد، ۱۳۹٧)
نون.خ (سعید آقاخانی، ۱۳۹٨)
دنگ و فنگ روزگار (جواد مزدآبادی، ۱۳۹٨)
نون خ۲ (سعید آقاخانی، ۱۳۹٩)
نون خ۳ (سعید آقاخانی، ١۴٠٠)
نویسندگی
خانه به دوش (طراح فیلمنامه، ۱۳۸۳)
فوتبالیها (۱۳۸۹)
کسی خوابه؟ (۱۳۹۰)