عصرایران؛مصطفی داننده- ظریف در یک روز از مجلس دو کارت زرد گرفت، اتفاقی بی‌سابقه در عصر پارلمان در ایران. یکی از روزنامه‌های اصول‌گرایان برای این اتفاق تیتر زد که « ظریف ترامپید». همه اینها نشان می‌دهد که در مدت زمان باقی مانده به انتخابات ریاست جمهوری دیپلماسی چه نقش مهمی در آینده کشور دارد.
خیلی از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون به دلیل مقبولیت ظریف نزد بخشی از مردم، به شدت به دنبال راضی کردن او برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری هستند.
آنها اعتقاد دارند، ظریف تنها نامزدی است که میتواند اجماع مردم را به سمت خود بکشاند و دوباره چراغ اعتدال را در کشور روشن کند. البته وزیر امور خارجه دولت‌های یازدهم و دوازدهم، بارها اعلام کرده است که علاقه‌ای به حضور در راس دولت ندارد و ترجیح می‌دهد بعد از دوران وزارت به دانشگاه برگردد.
نگارنده این متن هم در سال 95 وقتی زمزمه حضور ظریف در انتخابات ریاست جمهوری مطرح شد، در یادداشتی با عنوان«بگذارید ظریف،ظریف بماند» مخالفت خود را این تصمیم اعلام کرده و نوشتم که به جای اینکه برای او قبای ریاست جمهوری بدوزیم، سعی کنیم از او استادی بسازیم که دیپلمات‌هایی همچون خود پرورش دهد. قرار نیست هر فرد موفقی به ساختمان پاستور راه پیدا کند. از کجا معلوم ظریف موفق در عرصه دیپلماسی در عرصه کشور داری نیز موفق باشد؟
پس اولین دلیل حمله به ظریف، احساس خطر از سمت او برای انتخابات ریاست جمهوری است. از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان، اصول‌گرایان سال 1400 را بهترین زمان برای رسیدن به پاستور می‌دانند و می‌خواهند در این دوره تمام شکست‌های گذشته را جبران کنند و بالاخره یکی از خودشان را راهی ریاست جمهوری کنند.
طرحی که در مجلس برای اصلاح قوانین انتخابات نوشته‌اند را بخوانید تا متوجه این معنا شوید.
دلیل دیگر گذاشتن ظریف در گوشه رینگ، نقش دیپلماسی در ماه‌های آینده دولت روحانی است. اگر برجام احیا شود و تحریم‌ها لغو، جریان اعتدال و اصلاحات، شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری دارد. 4 سال از عمر دولت جدید ایران با بایدن همراه خواهد بود نه ترامپ.
بایدن، سیاست خارجی را می‌فهمد و به توافق با ایران علاقمه مند است. همین مسئله میتواند به پایان تحریم‌ها و بهبود وضعیت اقتصادی ایران کمک کند.
همین بازگشت به برجام میتواند، شاهین ریاست جمهوری را از شانه اصول‌گرایان دور کند. آنها به خاطر همین تمام تلاش خود را می‌کنند تا به هر روش و یا لطایف الحیلی راه دیپلماسی را ببندند و اگر روزی خود پیروز انتخابات شدند، سد ایجاد شده را بردارند.
حمله به ظریف قابل پیش بینی بود و قطعا در ماه‌های آینده این فشار بیشتر خواهد شد. تغییر نام وزارت خارجه به «وزارت خارجه و تجارت بین‌الملل» و تعریف چارت جدید برای این وزارت‌خانه، میتواند در همین راستا باشد. سرگرم کردن ظریف به کارهای حاشیه‌ای تا پایان عمر دولت دوازدهم.