عصرایران؛ مصطفی داننده- در اوایل کرونا و حالا که دوباره تعطیلی‌ها در دستور کار قرار گرفته تا بر دهان کرونا افسار بزنیم، خواننده‌ای تبریزی، هر شب در شبکه اجتماعی اینستاگرام برای مردم با آن صدای جادویی و دلنشین می‌‌خواند و می‌نوازد.
بسیاری از آذری زبان‌‌ها و علاقه‌مندان در یک ساعت مشخص پای لایو رحیم شهریاری می‌نشینند و رنج کرونا را از تن به در می‌کنند.
خود این خواننده آذربایجانی می‌گوید:« دوران قبل از شیوع کرونا سالی دو یا سه کنسرت برگزار می‌کردم، اما در ماه‌های اخیر حدود یک تا دو ساعت در اینستاگرام و صفحه شخصی خودم ساز زده و به صورت زنده خوانده‌ام.خوشحالم در این ماه‌های سخت که زندگی برای مردم دشوار شده است، لحظات شادی را برای مردمم به ارمغان آورده‌ام.»
با مردم بودن خیلی سخت نیست. کمی خلاقیت می‌خواهد و اندکی همت. خیلی از آدم مشهورهای ایران که در کلام خود را نوکر مردم می‌دانند در این عصر کرونا، به یاری جامعه ایرانی نیامدند. کسی از آنها توقع حمایت‌های مالی نداشت و ندارد، فقط دوست داشتیم کمی به مسئولیت اجتماعی پایبند بودند.
چه خواننده‌ها که می‌توانستند در این شب‌ها در کنج خانه‌شان یک سالن کنسرت راه بیندازند و بدون دریافت پول، برای مردم بخوانند و دل هواداران‌شان را شاد کنند. الان که کروناست، در زمان غیر کرونا هم خیلی از جوانان این سرزمین پول کنسرت را ندارند، چه خوب می‌شد که در شب‌های کرونایی ایران، صدا قشنگ‌ها اینستاگرام را می‌ترکاندند و هر شب شاهد کنسرت زده یک خواننده بدون دریافت هزینه‌ای بودیم.
بازیگران سینما و تلویزیون هم می‌توانستند تک‌گویی یا مونولوگ کنند. چه اثرهای درخشان در این ژانر نوع وجود دارد، که به راحتی میشود در شبکه‌های اجتماعی آن را اجرا کرد. چقدر خوب می‌شد عزیزان دلی که دستی در خنداندن مردم دارند، در این وضعیت غمناک کرونا، در صفحات اجتماعی‌شان جک می‌گفتند، استندآپ کمدی اجرا می‌کردند و هزار کار دیگر تا حداقل دلی شاد شود.
چه اشکالی دارد تا پایان عصر کرونا، مشاغل مردم را در صفحه‌های اجتماعی‌شان تبلیغ کنند بدون اینکه از آنها هزینه دریافت کنند.
چه اشکالی دارد، ورزشکارها در خانه زمان ورزش بگذارند و از مردم و طرفدارهای‌شان بخواهند با آنها ورزش کنند. این که دیگر به حقوق عقب مانده ربط ندارد، دارد؟
این‌ها نمونه‌ای از کارهایی است که آدم مشهورها می‌توانند به عنوان وظیفه اجتماعی انجام دهند. رفتار آدم مشهورها در زمان کرونا به یادمان می‌ماند. خیلی از آنها در این زمان تقریبا هیچ کاری نکردند. قدمی برای بهتر شدن حال جامعه برنداشتند.
مردم همانگونه که از حاکمان خود انتظار دارند شرایط جامعه را به گونه‌ای فراهم کنند که آنها بتوانند زندگی آرامی داشته باشند، از آدم مشهورهای زندگی‌شان انتظار دارند در شرایط حساس مثل کرونا به داد آنها برسند و سعی کنند حال جامعه را خوب کنند.
یا مشهور نشوید یا به وظیفه اجتماعی مشهور بودن عمل کنید تا به واسطه این رفتار محبوب شوید. آدمی به یاد این تعبیر می افتد که بعضی‌ها مشهوراند به این که شهرت دارند!