فرشته حسینی بازیگر سینمای افغانستانی الاصل سینمای ایران از اتفاقاتی که برای مادر و خواهرش رخ داده است گلایه کرد.
به گزارش عصر ایران او در صفحه اینستاگرامش نوشت:
« امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه‌ی آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه می‌شود که سیم‌کارتش مشکلی برایش پیش آمده، به مخابرات می‌رود و مشکل را می‌گوید و طبق معمول به مادرم می‌گویند “ صاحاب سیم‌کارت باید بیاد!”
حالا این صاحابِ سیم‌کارت یک فردی بوده که قادر به خرید سیم کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم‌کارت خریداری کرده ، چون *مادر من خودش نمی‌تواند سیم‌کارت بخرد برای اینکه مدارک اقامتی‌اش “کارت آمایش” است*
و حالا در دسترس نیست این صاحاب سیم کارت!
کارت آمایش کارتی‌ست که افغانستانی هایی که به صورت “قانونی” تاکید میکنم “قانونی” در ایران زندگی میکنند ،دارند.
پس مشکل سیم‌کارت مادرم را حل نمیکنند و به او سیم کارت جدیدی هم نمی‌فروشند. مادرم با من تماس گرفت و گفت “امروز روز خیلی بدی داشتم، زهرا نتوانست درس یاد بگیرد و همه‌ی امروز را گریه کرد. گفت من هم امروز در مخابرات گریه کردم چون هیچ کار دیگری نتوانستم بکنم!
.
من اینجا می‌نویسم چون مسئولی را نمی‌شناسم که بروم پیشش و‌گلایه و شکایت کنم !
اما اینجا می‌نویسم بلکه مسئول یا مسئولینی دیدند!
آقا یا خانم مسئول ! خانواده ی من ، مادر من، به صورت کاملا “قانونی” و با مدارکی که خود شما هر سال برای تمدیدش مبالغ نه چندان کمی را دریافت میکنید در این کشور زندگی میکنند!
پس چرا حق خرید سیم‌کارت ندارند؟
چرا خواهر من در کشوری که در آن “به دنیا” آمده نباید بتواند با آرامش خاطر درس بخواند و هر روز نگران چیزی باشد؟
آقا یا خانم مسئول بهتر است بدانید که خواهر من حتی فرق نژاد را نمی‌داند و “فارسیِ ایرانی” صحبت میکند پس اگر گریه میکند فقط برای این است که میخواهد درس بخواند.
من در اینجا می‌نویسم و از شما و از هرکسی که کاری ازش ساخته‌است درخواست میکنم که به این مسئله رسیدگی کنید!
من در این کشور ۲۳ سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان ها و آدم هایش.
پس تکلیف مارا مشخص کنید!
اگر مدارک قانونی داریم و قانونی زندگی میکنیم که خب این بازی ها و مشکلات چیست هنوز بعد از سال ها؟
اگر این مدارک از نظر شما نا کار آمد است که خب فکری برای مدارک بکنید؟
مادر من ، عزیز من، امروز در مخابرات گریه کرده برای بی‌ارزش ترین چیز که حتی نباید یک مشکل به حساب بیاید!
من منتظر پاسخی هستم از طرف هر مسئولی!
پی نوشت:
فرشته حسینی از پدر و مادری مهاجر و افغان‌تبار در تهران متولد شد و از دانش آموختگان اصغر محبی، مهتاب نصیرپور، محمد رحمانیان بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران است.
با بازی در فیلم رفتن به کارگردانی نوید محمودی در جشنواره بین‌المللی فیلم مراکش موفق به کسب بهترین بازیگر زن برای بازی در این فیلم شد.
تا به حال در بیش از 7 فیلم سینمایی ایرانی نقش داشته و قرار است تا چند روز دیگر سریال قورباغه با بازی او همراه با نوید محمدزاده، سحردولتشاهی، صابر ابر و ... در شبکه نمایش خانگی عرضه شود.
خیلی زشته ! دور از مرام ایرونیه
از عصر ایران برای انعکاس گلایه ایشان سپاسگزارم.
خواسته ما از مسئولین، رسیدگی به این مسئله و رفع مشکل است.
باید پناهشان دهیم
ممنونم از خانم حسینی عزیز که حداقل سکوت نکردند واین موضوع رو بیان کردند،
درواقع این کوچکترین مشکل افغانستانی ها در ایران است.
بنده متولد ایرانم، اینجا درس خوندم، با داشتن کارشناسی مامایی اجازه کار ندارم، حتی در این چند ماهی که کشور درگیر کروناست.
به هرکجا که بگید سر زدم، داوطلبانه اعلام آمادگی کردم ولی کاری از پیش نبردم. گناه ماچیه که در ایران به دنیا اومدیم ودلبسته این خاکیم، باشما خندیدیم، گریه کردیم، قد کشیدیم وبزرگ شدیم تکلیف من وامثال من چیه؟؟؟
خبری نیست ارزشی نداریم این خاک زادگاه منه
در اکثر کشورهای پیشرفته این موضوعات بخاطر کرامت انسانی مدتهاست حل شده. اما در کشور ما باید جان به لب برسه تا قدمی برداشته بشه.
من از شما و تمام عزیزانی که اینگونه مورد بی احترامی قرار گرفتن، عذرخواهی میکنم.
با این که شاید بگویید خیلی مشکلات بزرگتر دیگری هست؛ انصافاً دلم کباب شد. «نتوانست درس یاد بگیرد و همه امروز را گریه کرد» :-(
قوانین ما بسیار مشکل دار است و نمایندگان مجلس ما هم از دوره های قبل تا دوره فعلی افرادی هستند که خودتان می دانید. در ایران، تأکید در شهروندی بر سیستم خون است؛ در حالی که در دنیای پیشرفته، سیستم خاک هم همان اهمیت را دارد و ما هم باید قوانین خود را به نفع دو سیستمی شدن و سیستم خاک اصلاح کنیم.
همین برادران پر تلاش محمودی که یکی کارگردان و یکی تهیه کننده هستند و شما را هم وارد سینما کرده اند و خودشان هم مهاجر بالاترین امکانات را در ایران در اختیار دارند. الکی شانتاژ نکنید لطفا. همه دنیا می دانند برای ایرانی ها افغانستانی ها مثل برادر و خواهران هستند و ما بالاترین احترام را به افغانستانی ها می گذاریم. به خاطر یک اشتباه یک کارمند جنجال نکنید لطفاً
یکم خجالت بکشید، یکم حیا کنید.
وضعیت مردم افغانستان هم همینه, جالبه که خودمون هم به این قضیه دامن میزنیم,
مردم شریف افعانستان , برادر و خواهر ما هستن,
ولی بعضی قوانین به روز نشده ,آبرو برا مون نمیزاره
خانم حسینی ممنون که ناراحتی تون رو ابراز کردید, شاید که دلسوزی ,اقدام کند