عصرایران؛ مجله تصويري سلاح- تاندراسکریچ XF-84H در واقع نوعي جنگنده آزمايشي ساخت كارخانه هواپيماسازي آمريكايي ريپابليك است كه در شمار آخرين تلاش هاي عرصه هوانوردي براي استفاده از موتورهاي وابسته به پروانه محسوب مي شود.
تاندراسکریچ به اندازه اي قدرتمند بود كه پروانه هاي آن با سرعت بالاتر از 1225 كيلومتر بر ساعت به طور دائمي مي چرخيدند و البته صداي پروانه ها از فاصله 32 كيلومتری به گوش مي رسيد!
در اوايل دوران طراحي و معرفي جت هاي هيجان انگيز، جنگنده اي معرفی شد كه در نهايت از آن به عنوان بدترين جنگنده آمريكايي جنگ سرد ياد مي شود. هدف از توسعه اين محصول ساخت هواپيمايي بود كه در آن از موتور تركيبي پروانه و جت استفاده شده باشد. با اين حال حاصل كار چيزي نبود جز يكي از بي فايده ترين، نا اميد كننده ترين و همينطور نا امن ترين هواپيماهاي آن دوران.
در اواسط دهه 50 ميلادي، موتورهاي جت تقريبا روند تسخير نيروي هوايي آمريكا را به سرانجام رسانده بودند و در اين راستا جايگاهي مستحكم داشتند. اين دسته از موتورها در مقايسه با همتايان پروانه اي نيروي محركه بيشتري توليد مي كردند، سريعتر بودند و مجموعه حامل خود را تبديل به جنگنده اي قويتر مي ساختند.
البته از طرفي ديگر هم موتورهاي جت مشكلات خاص خود و نقاط ضعف مختلفي داشتند. از جمله اين موارد مي توان به شتاب نسبتا كند، تمايل به ماندن در سرعت هاي پايين تر هنگام عمليات فرود و همچنين نياز به باند پرواز طولاني اشاره كرد. در مقابل هواپيماهاي قديمي تر كنترل شونده توسط پروانه يا موتورهاي توربوپراپ نسبت به موتورهاي جت با سرعت بيشتري شتاب مي گيرند و در سرعت هاي پايين تر نيز كنترل پذيري بهتري دارند.
با توجه به نقاط ضعف و قدرت هر يك از سيستم هاي موتوري مذكور، متخصصين نظامي فعال در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون آمريكا تصميم به تركيب اين دو پيشرانه در قالب يك هواپيماي واحد گرفتند تا به پرنده اي دست يابند كه از هر نظر در دنيا بي نظير باشد.
نتيجه اين تلاش جنگنده اي آزمايشي به نام ريپابليك XF-84H بود كه خلبانان و خدمه هوايي آن را تحت عنوان تاندراسکریچ مي شناختند.
اما با وجود تمامي فراز و نشيب هاي مراحل طراحي، توسعه و ساخت، تنها 2 فروند از اين هواپيما توليد شد.
پرنده XF-84H دستاورد پروژه اي مشترك ميان نيروي هوايي و نيروي دريايي آمريكا محسوب مي شد كه با اصلاح جنگنده- بمب افكن آمريكايي ریپابلیک F-84 تاندراستریک براي حمل موتور توربوپراپ T-40 توليد شده بود.
دو موتور T-38 كه T-40 را شكل داده بودند، پروانه ها را با سرعت 2100 دور در دقيقه به حركت در مي آوردند و اين فشار وارده توسط موتورها براي رساندن نوك تيغه ها به سرعت زِبَرصوت كافي بود.
اين موضوع باعث ايجاد يك غرش صوتي مداوم در قسمت جلوي هواپيما مي شد و به همين علت آن را تاندراسکریچ به معناي جيغ رعد آسا خطاب مي كردند. صداي ريپابليك XF-84H به اندازه اي بلند بود كه حين روند آماده سازي پيش از پرواز روي زمين از كيلومترها آنطرف تر شنيده مي شد.
جنگنده- بمب افكن آمريكايي ریپابلیک F-84 تاندراستریک
غرش صوتي مورد بحث حتي پيش از ظهور هواپيما در آسمان هم براي پرسنل نزديك به آن خطرناك بود. شايد برايتان عجيب باشد اما اين هواپيما حتي يك مرتبه منجر به ايجاد صرع در رئيس خدمه هواگرد ترابري داگلاس C-47 اسکای‌ترین كه در آن حوالي قرار داشت شده بود.
مجموعه اين عوامل باعث شد تا اعضاي پايگاه هاي هوايي آمريكا عدم تمايل خود به استفاده از تاندراسکریچ را بروز دهند و بدين ترتيب اين محصول فقط 8 پرواز از 12 پرواز آزمايشي برنامه ريزي شده خود را قبل از توقف كلي توليد تكميل كرد.
در نهايت مسائل مربوط به عملكرد و ايمني منجر به كنار گذاشتن پروژه از جانب نيروي دريايي و هوايي آمريكا شد و در نتيجه آن برنامه XF-84H به دست فراموشي سپرده شد. با توجه به توقف كامل پروژه، مشكلات موتورهاي جت معمولي نيز با معرفي موتورهاي جت بهبود يافته حل شدند و پنتاگون هم ديگر هيچگاه به جنگنده هاي مجهز به موتورهاي پروانه اي تمايلي نشان نداد.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.
*سامانه موشکی سوئدی RBS 70(+تصاویر)
*موشک ضد تانک 9M113 کانکورس(+عکس)
*سقاریه؛ از نام استان تا توانمندی موشکی ترکیه (+تصاویر)
*این موشک فرانسوی در افریقا به نام “کاکتوس” شهرت دارد!(+تصاویر)