به گزارش ایلنا از وزارت راه و شهرسازی، علی بیت‌اللهی میزان فرونشست زمین را در استان‌ها و شهرهای کشور بر اساس آخرین مطالعاتی که انجام شده، تشریح کرد و بر ضرورت کاهش ریسک این مخاطره ها که هم‌اکنون بسیاری از زیرساخت‌های شهری، برون‌شهری، راه‌ها و دیگر زیرساخت‌های کشور را تهدید می‌کند، تاکید کرد.
بیت‌اللهی با اشاره به اینکه بر اساس آخرین آمار سرشماری کشور در ۳۱ استان، جمعیتی برابر با ۷۹ میلیون و ۹۲۶ هزار و ۲۷۰ نفر زندگی می‌کنند که این جمعیت در ۱۳ میلیون و ۵۹ هزار و ۵۲۲ واحد مسکونی دارای اسکلت و ۹ میلیون و ۷۰۲ هزار و۸۱۵ نفر در واحدهای فاقد اسکلت زندگی می‌کنند، گفت: استان تهران دارای بیشترین جمعیت و تراکم جمعیتی به دلیل قرار داشتن شهر تهران است.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی توضیح داد: بر مبنای مطالعات انجام شده از ۳۱ استان کشور در محدوده ۱۸ استان با خطر بالای فرونشست زمین گسترش یافته است.
بر اساس اعلام بیت اللهی اسامی استان‌های دربردارنده پهنه‌های با خطر بالای فرونشست زمین به ترتیب گسترش شامل اصفهان، تهران، کرمان، خراسان رضوی، البرز، فارس، یزد، همدان، مرکزی، چهارمحال و بختیاری، آذربایجان شرقی، زنجان، قم، اردبیل، کردستان، آذربایجان غربی، خراسان شمالی، و کرمانشاه هستند.
به گفته عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، بر اساس مطالعات انجام شده، استان اصفهان با ۳۱ شهر واقع بر پهنه‌های باخطر بالای فرونشست زمین در ردیف اول از نظر سکونتگاه‌های شهری است که بیشترین زون فرونشست را دارد و بعد از آن استان‌های تهران با ۳۰ شهر، کرمان با ۲۵ و خراسان‌رضوی با ۲۴ شهر رتبه‌های بعدی را از منظر این مخاطره به خود اختصاص داده‌اند.
بیت‌اللهی ادامه داد: از نظر تعداد جمعیت شهری نیز استان‌های تهران، خراسان‌رضوی، اصفهان، البرز، کرمان و قم، هرکدام با جمعیتی بالای یک میلیون نفر در ردیف استان‌های با ریسک جمعیتی بالای در معرض خطر فرونشست زمین، قرار دارند.
وی با اشاره به اینکه علاوه بر تعداد جمعیتی که ویژگی مهمی در محاسبات ریسک است، تعداد واحدهای مسکونی آسیب‌پذیر را از دیگر مشخصات اساسی در ریسک مخاطرات برشمرد و گفت: طبق آخرین آمار، در میان محدوده‌های واقع بر پهنه‌های با خطر بالای فرونشست زمین، شهرهای استان خراسان‌رضوی وضعیت نامطلوب‌تری نسبت به دیگر شهرها دارند. بعد از آن استان‌های تهران، اصفهان، یزد، کرمان، و قم دارای تعداد واحدهای مسکونی فاقد اسکلت بیشتری واقع بر پهنه‌های فرونشستی با خطر بالا هستند.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی یادآور شد: از آنجاییکه واحدهای مسکونی فاقد اسکلت در مقابل واحدهای مسکونی دارای اسکلت، آسیب‌پذیری بیشتری دارند و احتمال فروریزش آنها سریعتر است و در عین حال با دیگر مخاطرات همچون زلزله نیز مقاومت کمتری از خود نشان می‌دهند، به همین دلیل ضرورت دارد تا واحدهای مسکونی همگی با مقاومت ساخته شده و علاوه بر قرارگیری در نقاط امن از نظر زون لرزه خیزی، تلاش شود تا تمامی واحدهای مسکونی مقاوم‌سازی شده و دارای اسکلت شوند.