ضرورت انحلال احزاب اصلاح طلب و تاسیس چند حزب واقعی

حسن لاوری ، دبیر شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان بوشهر

پس از استعفای موسوی لاری از شورای عالی اصلاح طلبان کشور موجی از نقد و انتقاد از اصلاح طلبان مطرح گردید. در این نقدها بیشتر به شخصیت های اصلاح طلب پرداخته شد تا به علل واقعیت های سیاسی کشور.
حلقه مفقوده سیاست و انتخابات در کشور، عدم تحزب واقعی است. در کشورهای توسعه یافته دویست یا سیصد حزب کوچک وجود ندارد بلکه دو یا سه حزب نهایتا چهار حزب منسجم ، تشکیلاتی ، فراگیر ودارای برنامه و استانداردهای واقعی حزبی وجود دارد که امور سیاسی کشور را در کادر سازی، برنامه های مدون سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و ... به پیش می برند.

بنظر نگارنده ، علت واقعی مشکلات سیاسی کشور و همچنین جناح اصلاح طلب ، عدم وجود تحزب به معنای واقعی است . بیش از ۴۰ الی۵۰ حزب ، انجمن ، مجمع ، جامعه و گروه در کشور وجود دارد که خود را منتسب به اصلاح طلبان می دانند و همچنین بیش از ۳۰ الی۴۰ حزب هم وجود دارد که خود را اصولگرا می نامند تعدادی هم خود را مستقل قلمداد می کنند و در این آشفته بازار ، هیچکدام از احزاب ، انجمن ها ، جامعه ها و مجمع ها به معیارهای استاندارد حزبی توجهی نمی کنند .

احزاب موجود هیچکدام دارای تشکیلات منسجم، فراگیر و برنامه دار نیستند و بعضا بعد از چند سالی به علت اختلافات درون حزبی دچار انشعاب می شونند و مجددا احزابی دیگر از درون همین احزاب شکل می گیرند .

یکی دیگر از مشکلات فعالیتهای سیاسی کشور ، وجود افراد و شخصیت های است که می خواهند اظهار نظر و فعالیت سیاسی داشته باشند ولی عضو حزب نباشند.

چنین افرادی به عنوان سیاستمدار در دنیا تعریف نمی شوند.  در دنیای امروزی سیاستمدار کسی است که عضو حزب و تشکیلات سیاسی بوده و نظر،تحلیل و تفسیرهایش در حزب مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد ونتیجه و ماحصل ان نظر و ایده به جامعه ارائه می گردد.

البته بدتر از آن، تقاضا و درخواست احزاب و تشکل ها مبنی بر مشارکت چنین افرادی است که نمی خواهند حزبی باشند.

لازم به ذکر است در همه کشورهای توسعه یافته و دموکراتیک جهان سران سیاسی و اجرایی کشور معمولا از احزاب وارد دولت می شوند این در حالی است که در ایران با وجود بیش از 200  حزب از فعالیت حزبی و ورود چهره ها از احزاب به ساختار دولت و مجلس خبری نیست.

با توجه به این وضعیت، به دبیران و اعضای شورای مرکزی احزاب اصلاح طلب پیشنهاد می شود چند سالی فعالیت های معطوف به قدرت را رها کرده و احزاب خود را منحل نموده همگی جهت تاسیس چند حزب فراگیر ، منسجم ، تشکیلاتی و دارای برنامه سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و.‌‌.. تلاش کنند و چند سالی را به سازماندهی تشکیلات و برنامه ریزی بپردازند.

به نظر می رسد راه اندازی تشکیلات منسجم و با برنامه ، پایدار تر و ماندگار تر از پیروزی ها و شکست های مقطعی فعلی است.