عصرایران؛ احسان محمدی- بیشتر شبیه یک وایکینگ تنهاست. از همان‌ها که با ظاهر آشفته توی برف و سرما تا آخرین لحظه می‌جنگند و حتی می‌میرند اما تسلیم نمی‌شوند. سالهاست انگار کسی می‌خواهد او را نبیند. زیر سایه سنگین جی‌جی بوفون، مانوئل نویر، ترشتگن، هوگو لوریس، دخه آ، آلیسون بکر، کورتوآ و ... انگار همه یان اوبلاک را عمداً نادیده می‌گیرند. اما او هر بار دنیای فوتبال را شگفت‌زده می‌کند.
در شبی که کرونا لیگ قهرمانان را به وحشت انداخت و بازی پاریسن ژرمن مقابل بوریسیا دورتموند بدون تماشاگر برگزار شد و حتی وسط دو نیمه بازی لیورپول-اتلتیکو مادرید خبر کرونای مثبت دنیله روگانی مدافع یوونتوس تائید شد، یان اوبلاک یک بار دیگر همه را به تحسین واداشت تا دیه‌گو سیمئونه سرمربی این تیم بگوید: بارسلونا مسی را دارد ما اوبلاک را!
این بازی برگشتی بود که یورگن کلوپ سرمربی لیورپول قول داده بود در جهنم آنفیلد کار اتلتیکو را یکسره کند. آنها بازی رفت را 1-0 باختند و حالا وقت انتقام بود. همه چیز مناسب به نظر می‌رسید، ورزشگاه لبریز از هوادار، بازیکنان آماده، عطش پیروزی و حمله از دقیقه اول. لیورپولی که مدتها بود در آنفیلد طعم شکست را نچشیده بود اتلتیکو را در زمین خود محبوس کرد. مالکیت مطلق توپ و زمین را داشت و آنقدر به سانتر و فشار اصرار کرد تا بالاخره واینالدوم طلسم دروازه اوبلاکی را شکست که پیش از این گل با چند مهار باورنکردنی لیورپولی‌ها را ناکام گذاشت.
نیمه دوم هم ماجرا به همان شکل تکرار شد، حملات مکرر لیورپول و جادوی اوبلاک که به نظر می‌رسید به یک هشت پا تبدیل شده است. نتیجه 1-0 بازی را به وقت اضافه کشاند جایی که فرمینو گل دوم و پیروزیبخش لیورپول را زد. این گل مثل ریختن آتش به لانه زنبورها بود. به یکباره اتلتیکو از خواب بیدار شد و روی اشتباه فاحش آدریان دروازه‌بان لیورپول، یورنته گل زد. 2-1.
چند دقیقه بعد باز هم یورنته از پشت محوطه جریمه با یک ضربه دیدنی گل دوم اتلتیکو را زد. هواداران فوتبال که باور کرده‌اند ممکن است این یکی از آخرین نمایش‌های لیگ قهرمانان قبل از غلبه کرونا بر دنیا باشد از دیدن نمایش شگفت اتلتیکو حیرت‌زده بودند. 2-2. این یعنی صعود اتلتیکو! یک موفقیت باورنکردنی.
اما موراتا خنجر آخر را به پهلوی لیورپول زد. گل سوم روی یک ضد حمله که تاکتیک اصلی شاگردان ال‌چولو بود. پیروزی 3-2 کار را تمام کرد تا خیلی ها یاد عبدالله ویسی بیفتند! 23 آذر 94 بعد از پیروزی استقلال خوزستان مقابل پدیده در لیگ برتر، عبدالله ویسی جمله‌ای گفت که بعضی‌ها به او خندیدند و جدی نگرفتند. او گفت:« دروازه‌بان خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است و خدا را شکر که ما امروز یک پدر و مادر خوب داریم».
خسوس دروازه‌بان استقلال خوزستان در آن فصل 17 بار کلین‌شیت کرد. یعنی چیزی کمتر از نیم گل در هر بازی! در نتیجه این درخشش آنها توانستند با تفاضل گل قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران شوند. ویسی البته بعدها اعتراف کرد که پدرش به خاطر این جمله چند ماه با او حرف نزده است!
مقایسه‌ها شروع شد. آدریان به کاریوس دوم شهرت یافت. دروازه‌بان دو فصل پیش لیورپول که در فینال مقابل رئال مادرید دو گل فاجعه‌بار دریافت کرد. حالا همه بر این باورند که تفاوت دو تیم را دروازه‌بان‌ها رقم زدند. اوبلاک ستاره بازی شد و آدریان فاجعه!
پروژه فتح آنفیلد با موفقیت به پایان رسید. جشن دیه‌گو سیمئونه با یک کامبک تمام عیار، رویای لیورپولی‌ها را برای دوگانه بر هم زد تا کلوپ بعد از شکست از سبک بازی اتلتیکو گله کند. او از این نوع دفاع کلافه شده بود. دفاعی که شاید در دنیا فقط اتلتیکو قادر به انجام آن است و با این سبک تیم‌های بزرگی مانند بارسلونا، بایرن مونیخ و حتی رئال مادرید را بارها به تسلیم وادار کرده است. خداحافظ لیورپول، مدافع عنوان قهرمانی!
این یک بازی دلپذیر در روزهای بد بود، البته به شرط اینکه هوادار لیورپول نباشید!