عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- محققان به تازگی موفق به کشف یک اکستریموفیل تشعشعی داخل چرنوبیل شده اند که می تواند به عنوان یک تکنولوژی نو ظهور وارد عمل شود. اکستریموفیل یا شدید دوست به گروهی از ارگانیسم ها گفته می شود که قادر به زندگی در محیط های خشن فیزیکی یا شیمیایی هستند.
حال موجودی که در چرنوبیل یافت شده؛ نوعی قارچ است که می تواند تشعشعات را جذب و حتی آنها را به انرژی تبدیل کند. همین ویژگی منحصر به فرد باعث می شود که به پاک سازی سایت های متحمل حوادث و به خصوص انفجارهای هسته ای کمک زیادی شود.
این قارچ ها با استفاده از مقادیر بالایی از ملانین (رنگدانه های طبیعی موجود در بسیاری از موجودات زنده که از اسید آمینه تیروزین مشتق می شود) نه تنها در برابر تشعشعات مخرب مقاوم می شوند، بلکه می توانند آنها را به انرژی نیز تبدیل کنند.
به نظر می رسد که مورد کشف شده گونه ای از قارچ ها با عمر طولانی باشد که در شهر متروکه پریپیات در نزدیکی نیروگاه هسته ای چرنوبیل زندگی می کند. البته ردیابی چنین قارچی در این محدوده با توجه به فاجعه ای که در تاریخ 26 آوریل سال 1986 به وجود آمد، محققان را به شگفتی وا داشته است.
همانطور که بارها در مورد این حادثه شنیده اید، به دنبال یک آزمایش ایمنی در یکی از رآکتورهای هسته ای متداول شوروی سابق رنجیره ای از واکنش های کنترل نشده ایجاد شد که در نهایت انفجار رآکتور هسته ای شماره 4 در نیروگاه اتمی چرنوبیل را به همراه داشت.
با وجود آن که رشد چنین موجودی در منطقه ای متروکه مانند چرنوبیل بسیار دور از انتظار بوده است، اما دانشمندان حداقل از سال 2007 تاکنون مطالعات گسترده خود بر ارگانیسم های اکستریموفیلی که می توانند تحت تشعشعات به بقای خود ادامه بدهند را آغاز کرده اند. طبق مقاله ای از مجله معتبر نیچر که در سال 2007 به چاپ رسیده است، گونه هایی که در چرنوبیل کشف شده اند قادر به تجزیه مواد رادیواکتیو مانند گرافیت های باقی مانده در این منطقه هستند. قابل ذکر است که این قارچ ها در پر حرارت ترین و همینطور پر تشعشع ترین نواحی چرنوبیل به دلیل توکسین های کشنده خود رشد کرده اند. درست مانند نوعی گرایش به طرف نور است با این تفاوت که قارچ های چرنوبیل به رادیواکتیو تمایل دارند!
مشخص شده است که حجم بالای پیگمنت های بسیار تیره ملانین در قارچ های مذکور، تشعشعات را جذب کرده و آنها را به طریقی غیر آسیب زا برای تولید انرژی به کار خواهد گرفت. محققان بر این باور اند که از مسیر کپی برداری بیولوژیک می توان موادی تولید کرد که هم مانع از نفوذ پرتوهای مخرب شوند و هم آنها را به یک منبع انرژی تجدید پذیر تبدیل کنند.
قارچ های اکستریموفیل هسته ای به راحتی در این ناحیه زندگی می کنند و به همین دلیل می توان از آنها برای توسعه لباس های محافظتی جدیدتر و یا کاهش بار تابشی یک منطقه استفاده کرد.
Kasthuri Venkateswaran بیوتکنولوژیست ناسا با بیش از 40 سال سابقه تحقیقاتی به تیم بررسی قارچ های اکستریموفیل هسته ای پیوسته است. تابش محیطی در ایستگاه های فضایی در مقایسه با سایر قسمت های فضا کمتر است اما همین فاکتور نسبت به سطح زمین بسیار بیشتر خواهد بود. از این رو دانشمندان ناسا در تلاش هستند که قارچ مذکور را در ایستگاه های فضایی پرورش دهند تا ابعاد دیگری از طبیعت آن را نیز آشکار سازند.
این مسئله پتانسیلی عالی برای سفرهای فضایی آینده دارد زیرا مقادیر بالا و کشنده از تشعشعات کیهانی یکی از موانع بزرگی محسوب می شود که قدرت عمل دانشمندان برای ارسال ایمن مردم به مسافرت های فضایی را محدود ساخته است.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.