چند روزی از سالروز رحلت فقیه عالیقدر آیت الله منتظری می گذرد. یکی از درسهایی که از سیره ایشان می توان گرفت تعهد به انجام تکلیف بود گرچه به ضرر او تمام شود.
به گزارش عصرایران، علی مطهری در یادداشتی نوشت:
عقل حسابگر می گفت حالا که قائم مقام رهبری و در آستانه رهبری هستی، دم از انتقاد و دفاع از یک حق ببند تا زمانی که بر مسند رهبری نشستی ایده های خود را پیاده کنی. اما ایشان برای حفظ این مقام حاضر نشد از بیان آنچه که به نظرش دفاع از حقوق مردم و اصلاح امور بود خودداری کند.
قطعا ایشان این روش را از سیره پیامبر(ص) و علی علیه السلام که استفاده از هر وسیله ای را برای رسیدن به هدف مقدس جایز نمی دانستند فرا گرفته بود.
به امام علی علیه السلام می گفتند فعلا دست از اجرای عدالت درباره صحابه خاص پیامبر و یا مخالفت با حکومت معاویه بردار تا سوار بر اسب مراد شوی، آنگاه بر او بتاز، و او می گفت اگر چنین کنم به معنی رضایت از تبعیض و ظلم و موافقت با حکومت یک فرد ناصالح حتی برای یک روز است و چنین چیزی جایز نیست.
اما این ویژگی در استاد شهید آیت الله مطهری یار دیرین مرحوم آیت الله منتظری که این دو یازده سال هم مباحثه بودند نیز وجود داشت. نگاهی به دهه چهل و دهه پنجاه زندگانی استاد مطهری این واقعیت را ثابت می کند.
در دهه چهل شهید مطهری محبوب همه دانشگاهیان و روشنفکران و تحصیل کردگان بود اما در دهه پنجاه به علت مخالفت با افکار گروههایی مثل مجاهدین خلق و برخی روشنفکران مورد هجوم بخشی از این قشر بود، زیرا او به تکلیف خود عمل می کرد و توجهی به محبوبیت و عدم محبوبیت خود نداشت. مطهری و منتظری این دو یار دیرین و دو شاگرد برجسته آیت الله بروجردی و امام خمینی خصلتهای مشترک زیادی دارند.