شاید شما نیز شنیده باشید که در صورت بلعیدن آدامس، این محصول برای سال ها در دستگاه گوارش شما باقی می ماند. اگر فرزند دارید، بهتر است آرامش خود را حفظ کنید زیرا این باوری اشتباه است، اما باید به این نکته اشاره داشت که آدامس پس از بلعیده شدن گوارش نمی شود.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وری ول هلث"، بلعیدن یک آدامس به صورت تصادفی نباید موجب بروز مساله خاصی شود اما بلعیدن مزمن آدامس می تواند مشکل‌ساز باشد.
در ابتدا، آدامس از چیکل (Chicle)، یک شیره یا صمغ که از درخت ساپودیلا (Sapodilla) به دست می آید، تهیه می شد. مواد دیگری مانند موم پارافین نیز وجود داشتند که می شد در تهیه آدامس از آنها استفاده کرد، اما چیکل بهترین گزینه بود. چیکل اساسا چیزی مشابه لاستیک طبیعی است و حتی با جویدن زیاد نیز تجزیه نمی شود.
مدتی پس از جنگ جهانی دوم، دانشمندان دریافتند که چگونه می توانند آدامس را بر پایه مواد مصنوعی تولید کنند. این در اصل نوعی لاستیک مصنوعی است. همانند چیکل، این ماده نیز با جویدن تجزیه نمی شود. همچنین، افزودن طعم و رنگ به مواد مصنوعی ساده‌تر است.
اگر نتوانید ماده ای را با جویدن خرد کنید، قطعا نمی توانید آن را با مقداری اسید گوارشی و به هم فشرده شدن در معده تجزیه کنید. در صورت بلعیدن آدامس - چه از چیکل تهیه شده باشد یا ماده مصنوعی - این محصول از ابتدا تا انتهای سفر خود در دستگاه گوارش تغییر چندانی را تجربه نخواهد کرد.
در صورت بلعیدن اتفاقی یک آدامس مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد، اما داستان بلعیدن مقدار زیادی آدامس می تواند متفاوت باشد.
دستگاه گوارش از بخش های مختلفی تشکیل شده که از لب ها آغاز شده و به مقعد منتهی می شود. این سفری است که آدامس در صورت بلعیده شدن پشت سر می گذارد.
به طور معمول، غذا با ورود به دستگاه گوارش تجزیه می شود و این دستگاه برای انجام این کار شکل گرفته است. مری چیزی را جذب نمی کند و در واقع لوله ای است که انتقال آنچه بلعیده شده را به معده بر عهده دارد.
معده انجام بخشی از کارهای سخت دستگاه گوارش را بر عهده دارد. غذا در معده با اسیدها ترکیب شده و تحت فشار قرار می گیرد تا زمانی که غذا به ترکیبی نرم و آبکی تبدیل می شود. این ترکیب به کمک باکتری های روده روند تجزیه را دنبال می کند. مواد مغذی مختلف از طریق روده کوچک جذب می شوند، اما بیشتر محتوای آب غذای گوارش شده در آن باقی می ماند تا حرکت آن در دستگاه گوارش راحت‌تر صورت بگیرد.
در انتهای روده کوچک، آنچه باقی مانده است و در این نقطه به آن مدفوع می گوییم وارد روده بزرگ می شود که به نام کولون نیز شناخته می شود. آب از طریق دیواره های روده بزرگ جذب می شود تا زمانی که مدفوع به قوام مناسب برای دفع برسد. در انتها نیز مدفوع از بدن دفع می شود.
آدامس شرایطی مشابه با غذای گوارش شده را تجربه نمی کند. آدامس تجزیه نمی شود و آنچه وارد روده می شود دقیقا از قوامی مشابه با آنچه از مری عبور کرده برخوردار است.
شواهد بسیاری وجود ندارند که نشان دهند بلعیدن چه میزان آدامس بیش از حد محسوب می شود، اما مطالعات موردی نشان می دهند که بلعیدن مزمن آدامس می تواند به بروز مشکل منجر شود.
در مقاله ای که در سال 1998 در نشریه Pediatrics منتشر شد، متخصصان کودکان سه مورد از کودکانی که آدامس بلعیده بوده و به انسدادهای روده مبتلا شده بودند را معرفی کردند. هر سه کودک به آدامس جویدن عادت داشتند. کوچک‌ترین آنها دختری یک و نیم ساله بود. این کودک نه تنها آدامس می بلعید، بلکه آدامس مسئول به هم چسبیدن چهار سکه ای بود که وی بلعیده بود. این ترکیب مخرب در مری وی گرفتار شده و پایین‌تر نرفته بود.
دو کودک دیگر چهار و نیم سال سن داشتند و به طور منظم آدامس می بلعیدند. در هر دو مورد، آدامس ها به همدیگر چسبیده و موجب انسداد روده شده بودند. پزشکان یکی از این انسدادها را به عنوان ترکیبی چند رنگ توصیف کرده بودند.
بنابر برخی باورهای عامه، آدامس بلعیده شده برای هفت سال در دستگاه گوارش فرد باقی می ماند اما این درست نیست. هر فردی ممکن است در زندگی خود بلعیدن آدامس را تجربه کرده باشد و اگر این محصول چنین قدرت بالایی در باقی ماندن در دستگاه گوارش را داشت، پزشکان باید در دستگاه گوارش بیشتر افراد آدامس پیدا می کردند.
آدامس بلعیده شده معمولا طی کمتر از یک هفته از بدن دفع می شود. در شرایطی که عطر و طعم، رنگ و قند آدامس ممکن است از بین رفته باشد اما پایه آدامس دست نخورده خواهد بود.
آدامس جویدن می تواند آثار منفی دیگری نیز به همراه داشته باشد. همان گونه که عمل جویدن آدامس به تولید بزاق بیشتر منجر می شود، هوای بیشتری نیز می تواند وارد بدن شود. این شرایط ممکن است بر تولید گاز و نفخ در بدن تاثیرگذار باشد.
از سوی دیگر، آدامس جویدن ممکن است پس از عمل جراحی روده به تسریع روند بهبودی کمک کند. نتایج پژوهش ها در این زمینه مخلوط هستند، اما حتی مطالعاتی که فایده ای در این زمینه نیافته اند نیز به این نکته اشاره دارند که آدامس جویدن پس از عمل جراحی خطری ایجاد نمی کند.
پس اگر به آدامس جویدن علاقه دارید، همچنان می توانید از این کار لذت ببرید، اما در انتها آدامس را قورت نداده و در سطل زباله بیندازید.