به گزارش ایسنا، تأثیر اصلی بحران اقلیمیِ امروز آن است که دریاها در اثر جذب کربن‌های انتشار یافته از سوختن زغال سنگ، نفت و گاز دوباره شروع به اسیدی‌تر شدن می‌کنند.
دانشمندان اعلام کرده‌اند: جدیدترین تحقیقات، هشداری است مبنی بر این که بشریت در معرض خطر "فروپاشی زیست محیطی" احتمالی در اقیانوس‌ها است که نیمی از اکسیژن مورد نظر ما را تولید می‌کنند.
محققان پوسته‌های کوچک رسوبات را که اندکی پس از برخورد یک شهاب سنگ غول پیکر روی زمین و از بین بردن دایناسورها و سه چهارم از گونه‌های دریایی، ته‌نشین شده‌اند، تجزیه و تحلیل کردند.
تجزیه و تحلیل شیمیایی پوسته‌ها، افت شدید pH اقیانوس را نشان داد. این تحقیقات نشان داد که برخورد شهاب سنگ منجر به اسیدی‌تر شدن اقیانوس‌ها و حل شدن پوسته‌های گچی بسیاری از گونه‌ها شده است. فعالیت آتشفشانی در مقیاس بزرگ نیز یکی از مقصران احتمالی محسوب می‌شده اما این اتفاق در یک دوره بسیار طولانی‌تر رخ داده است.
تاثیر شهاب‌سنگ بر سنگ‌های هوادهی‌شده حاوی سولفات‌ها و کربنات‌ها باعث بارش اسید سولفوریک و کربن اسید شده است. از بین رفتن انبوه گیاهان در زمین پس از برخورد نیز باعث افزایش کربن دی اکسید در جو شد.
محققان دریافتند که pH در ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال پس از برخورد ۰.۲۵ واحد pH کاهش یافته است. این احتمال وجود دارد که در یک یا دو دهه بعد از برخورد، افت pH حتی بیشتر بوده باشد و از همین رو دانشمندان رسوبات دیگر را حتی با جزئیات دقیق‌تر بررسی می‌کنند.
به گفته محققان اگر ۰.۲۵ واحد کاهش pH برای انقراض انبوه کافی بوده باشد، ما نیز باید امروزه از این بابت بسیار نگران باشیم. محققان تخمین می‌زنند که اگر انتشار کربن متوقف نشود، pH اقیانوس‌ها تا پایان این قرن با ۰.۴ واحد pH کاهش روبه‌رو خواهد شد و در صورتی که افزایش درجه حرارت جهانی به ۲ درجه سانتی‌گراد محدود شود، این میزان تا ۰.۱۵ واحد خواهد بود.
به گفته محققان در صورتی که میزان اسیدی شدن اقیانوس‌ها به زمان برخورد شهاب سنگ برسد، تاثیرات آن بر گونه‌ها و انقراض گونه‌ها تنها مربوط به نسل‌های بعدی نبوده و این معضل در تمام طول نسل بشر وجود خواهد داشت.
به باور محققان اقیانوس‌ها امروزه نیز با فشارهای اضافی روبرو هستند، از گرمایش جهانی گرفته تا آلودگی‌های گسترده، ماهیگیری بیش از حد و گونه‌های بیگانه مهاجم که همگی آن را با خطرات زیادی مواجه کرده‌اند.
به نوشته روزنامه گاردین، این مطالعه هشدار بیشتری می‌دهد که تغییرات جهانی در وضعیت شیمیایی اقیانوس‌ها که بشر عامل آن است، می‌تواند باعث آسیب‌های بسیار نامطلوب و به طور موثر برگشت‌ناپذیری به وضعیت زیست‌شناسی اقیانوس شود.