در دهه 70 الی 90 اگه راجر واترز همچین اجرای خیابونی می ذاشت احتمالا تا چند تا خیابون انورتر بسته می شد از ازدحام جمعیت. امروز اما نسل جدید با سلیقه موسیقی سخیف، شاید اصلا نشناسنش جوری که از صدای مردم هم معلوم بود جمعیت خیلی کمی هم اونجا حضور دارن.
پ.ن : تاثیر گذاری پینک فلوید در روزهای اوج خودش اونقدر بود که اون ها رو یکی از عوامل تغییرات در سیستم آموزشی بریتانیا می دونن به واسطه یکی از ترانه های انتقادیشون
ناشناس
۲۰:۰۵ - ۱۳۹۸/۰۶/۱۳
آزادی بیان
چماقی که هر وقت دوست داشته باشن توی سر کشورایی که باهاشون مشکل داشته باشن میکوبن اما خودشون با هزار بهانه جلوشو میگیرن
آسانژ نه اولیشه نه آخریش
zamyad
۱۷:۴۱ - ۱۳۹۸/۰۶/۱۳
بله... نوستالژی پینک فلوید و آهنگ "Wish You Were Here"
پ.ن : تاثیر گذاری پینک فلوید در روزهای اوج خودش اونقدر بود که اون ها رو یکی از عوامل تغییرات در سیستم آموزشی بریتانیا می دونن به واسطه یکی از ترانه های انتقادیشون
چماقی که هر وقت دوست داشته باشن توی سر کشورایی که باهاشون مشکل داشته باشن میکوبن اما خودشون با هزار بهانه جلوشو میگیرن
آسانژ نه اولیشه نه آخریش