راویداس در "دهلی نو" محله‌ای زاغه‌نشین است که با دیگر زاغه‌های اطراف پایتخت تفاوت‌های زیادی دارد.
به گزارش عصر ایران به نقل از سی‌ان‌ان، در راویداس، کوچه‌ها تمیز بوده و جوهای خیابان با آب شسته می‌شود. خانه‌ها با رنگ روشن نقاشی شده و با گل و گیاه تزئین شده‌اند. هیچ فضای بازی در این ناحیه با فاضلاب بد بوی انسانی پر نشده و توده‌های زباله نیز در هر کوچه دیده نخواهند شد. شهروندان این ناحیه به شیوه مدیریت و کنترل خود در محیط زندگی و هوشیاری محیطی افتخار می‌کنند.
زن 60 ساله به نام "کشور جهان" مدیریت این محله زاغه‌نشین 350 نفره را به عهده دارد. او گفت: همگان در این زاغه برای پاکیزگی محله می‌کوشند چرا که آنها در این منطقه زندگی می‌کنند.
کشور جهان زن 60 ساله هندی، مدیریت تمیز نگاه داشتن زاغه محل زندگی‌اش را به صورت کاملا خود جوش بر عهده گرفته است
وی افزود: دورتر از محله ما با آلودگی‌های بیشتری مواجه خواهید شد زیرا مردم در دیگر زاغه‌ها به اندازه کافی مسئول بهداشت محیطی نیستند.
شهروندان "راویداس" از مشکل زباله‌ای هند باخبرند و تلاش دارند تا نقش خود را در حل این موضوع ایفا کنند.
خانم "کشور جهان"، تمیز کردن این محله زاغه نشین را یک مسئولیت اجتماعی توصیف کرد که "همه در برابر آن مسئول هستند".
براساس آمار "بنیاد پلاست ایندیا"، هند بین سالهای 17- 2016 بیش از 15.5 میلیون تن پلاستیک تولید کرد و پیش بینی می‌شود این عدد در سال 2020- 2019 میلادی به 20 میلیون تن برسد. "بنیاد پلاست ایندیا" یک سازمان بزرگ مرتبط با موسسات و سازمان‌های پلاستیک در هند است.
در حالی که یکی از چهار پسر خانم "جهان" در حال شستن یک بز در محل زندگیش است؛ مردی در حال جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی از محله زاغه‌نشین است. با وجود اینکه زاغه‌نشینان در تلاشند تا پلاستیک را از محیط زندگی خود حذف کنند اما گزینه‌های زیادی برای مقصد نهایی زباله‌های خود ندارند.
شهروندان راویداس خود را برای پاکیزگی شهر مسئول می‌دانند
طبق اعلام سازمان" آلودگی مرکزی هند" در بسیاری از شهرهای این کشور هیچ سامانه دریافت زباله وجود ندارد. در بسیاری از موارد زباله‌ها در حیاط یا حاشیه بزرگراه‌های اصلی این کشور سوزانده می‌شوند.
به احتمال زیاد زباله های جمع شده از محله "ریواداس" به اطراف دهلی نو رفته و در آنجا تلنبار می‌شود. این در حالی است که در این بخش پلاستیکهای قابل بازیافت و غیر قابل بازیافت در کنار هم قرار دارند. این تصویر، نماد آشفتگی هند در تفکیک یا جمع آوری زباله است.
کوه زباله
براساس گزارش‌ها تخلیه زباله‌های شهر "قاضی‌پور" در شرق دهلی نو چند ماه متوالی طول کشید. ارتفاع این زباله‌ها در آن زمان بیش از مقبره سنگی و 73 متری تاج‌محل عنوان شد.
حدود 70 درصد از پلاستیکهای قابل بازیافت هند به عنوان زباله هدر می‌رود و بخش بزرگی از آن در اماکنی مانند بالسوا دفن می‌شود
براساس مطالعات سال 2017، در هند بیش از 70 درصد پلاستیک مصرفی به راحتی از بین می‌رود. بخش بزرگی از این پلاستیک‌ها با آب رودخانه "گنگ" همراه شده و بخش دیگری از آن از طریق رودخانه "یانگ‌تسه" چین به اقیانوس‌های جهانی می‌رسد.
گنگ رود مقدس هندوها، یکی از آلوده‌ترین رودخانه‌های جهان است که سالانه 115 هزار تن پلاستیک از طریق آن به چرخه طبیعت وارد می‌شود. رودخانه یانگ تسه در چین که سومین رودخانه طولانی جهان است با ریختن 330 هزار تن پلاستیک در دریای شرق چین بالای لیست قرار دارد.
نمونه شهر قاضی‌پور بزرگترین معضل زباله‌های هند است و تنها منطقه آلوده این کشور به شمار نمی‌آید. به عنوان مثال بالسوا، یکی از بزرگترین چالش های مسئولان شهری هند در نزدیکی دهلی نو به شمار می‌آید.
در شمال دهلی نو، بسیاری از رانندگان زباله‌های خود را در منطقهای به نام "بالسوا" دفن می‌کنند. برخی از مردم نیز در این فضا زباله می‌سوزانند. متان حاصل از این زباله‌ها آلودگی‌های زیادی را اطراف ایجاد می‌کند و از سوی دیگر در چنین فضایی، زنان و کودکان در میان این زباله‌ها به دنبال اقلامی برای فروش می‌گردند.
لوکاش 40 ساله، از میان زباله‌ها کسب و کاری برای خود تشکیل داده است. او از زمین‌های کثیف "بالسوا"، زباله دزدیده و آنها را به کارخانه‌های اطراف می‌فروشد.
این مواد مجددا در تهیه برخی ساک‌ها یا دمپایی‌ها به کار می‌روند. او به مدت 4 سال در این کار فعالیت دارند و کسب و کار زباله‌ای اش را پر سودتر از شغل قبلی‌اش به عنوان راننده کامیون در کارخانه سیمان عنوان می‌کند. با این وجود وی اعلام کرده که به زودی از این کار استعفا خواهد داد.
لوکش، راننده کامیون پلاستیکهای بازیافتی را جمع کرده و برای تولید پلاستیک یا دمپایی پلاستیکی به مراکز مربوطه می‌برد
سی‌ان‌ان نوشت: در هند تعداد زیاد از مردم زندگی خود را از طریق بازیافت غیرقانونی یا خرید و فروش زباله‌ها تامین می‌کنند.
پریتی ماهش، مدیر موسسه مردم نهاد "توکسیس لینک" که بر پایه عدالت محیطی فعالیت می‌کند، چنین حرکاتی را "پرچالش و پربرکت" می‌داند.
وی در این زمینه گفت: این کار باعث بازیافت بخشی از پلاستیک می‌شود، اما باور بازیافت کامل پلاستیک و احساس مصرف بیشتر را در مردم به وجود خواهد آورد.
از طرفی صنعت بازیافت غیرقانونی نگرانی‌های دیگری مانند شیوع آلودگی، یا تولید محصولات بازیافتی آلوده را نیز در دل خود جای می‌دهد.
پایان دوره تهدید پلاستیکی
"نارندرا مودی" نخست‌وزیر هند در روز جهانی محیط زیست سال 2018، از کاهش تدریجی تولید پلاستیک تا سال 2020 خبر داد. همین موضوع باعث شد تا"هارش وارهان" -وزیر محیط زیست هند - آغاز "دوران جدید" در "مبارزه با تهدیدات پلاستیکی" را اعلام کند.
پلاستیک در اقیانوس‌های جهانی
با این وجود و پس از یک سال، کارشناسان با شک به وعدهای "مودی" می‌نگرند و اجرائی کردن آن را غیر ممکن می‌دانند.
براساس آمار دولت، بیش از 29 ایالت و 7 ناحیه در هند قوانین ممنوعیت استفاده از پلاستیک یا کاهش آن را رعایت کرده‌اند. در بسیاری از مناطق نظارت زیادی روی استفاده از کیسه‌های پلاستیکی وجود دارد و متخلفان مشمول جریمه‌های نقدی خواهند شد. با این وجود در برخی از نقاط دیگر، کیسه‌های پلی‌اتیلن به دلیل نبود جایگزین‌های مناسب به شکل گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.
از طرفی دولت نیز با کمبود اطلاعات در خصوص مدیریت این موضوع مواجه است.
هیات مدیره آلودگی های دولتی در هند موظف به تحلیل داده‌های مربوط به نوع و کیفیت زباله‌های پلاستیکی در نواحی مختلف این کشور است.
با این وجود، تنها 14 منطقه از 35 منطقه در این کشور اطلاعات لازم در خصوص زباله‌های پلاستیکی - بین سالهای 2017 تا 2018-را به مرکز مربوط در دولت ارائه می‌دهند.
وزارت محیط زیست، جنگل‌ها و تغییرات آب و هوایی نیز واکنشی به این کم‌کاری نشان نداده است.
با این وجود رشد درآمد طبقه متوسط هند باعث تغییر رفتار در مصرف پلاستیک شده ست. این تغییر رویه از خریدهای آنلاین و استفاده از فست‌فودها نشات می‌گیرد.
گروه‌های محیط زیستی هند بر این باورند که به جای تمرکز بر بازیافت، باید بر کاهش تولید پلاستیک متمرکز شوند. این راه حل نیز مشکلات زیادی در پی خواهد داشت. در حال حاضر حاضر صنعت بسته بندی هند ارزشی 32 میلیارد دلاری داشته و بیش از یک میلیون نفر در آن مشغول به کار هستند.