«گزارش‌های خبری حاکی از آن است گرچه ناآرامی‌های اخیر دانشگاه تهران در پی فراخوان دانشجویان دانشکده هنر بوده اما دانشجویانی که خود را منتسب به طیف موسوم به چپ! می‌دانند و با دست‌نوشته‌های قرمزرنگ (نماد اعتراضی چپ مارکسیستی) خواستار عدم اجرای هرگونه قانون درخصوص وضعیت پوشش در دانشگاه شده‌اند، در ابتدا با توزیع شب‌نامه و بیانیه، مسائل صنفی و دانشجویی را بهانه قرار داده ولی درنهایت درصدد شیطنت سیاسی بوده‌اند.
درواقع مسئله آنها به‌هیچ‌وجه حجاب نبوده بلکه انگیزه آنها صرفاً ایجاد غائله، فتنه‌گری و بهره‌برداری سیاسی بوده است چه آنکه توجه به نکات زیر گواه بر ادعاست:
1- بنا به اظهارات فعالین دانشجویی و گزارش‌های خبری مربوطه، فضای دانشگاه تهران حداقل در طول حدود 5 سال ریاست نیلی احمدآبادی که نوعی سیاست فرهنگی رهاشده را در دستور کار خود داشته به‌هیچ‌وجه امنیتی و پلیسی (فضایی که بهانه اغلب تجمعات صنفی جریانات طیف مدرن تحکیم وحدت در گذشته بود) نبوده است.
2- در ناآرامی‌های دانشگاه تهران، پای موضوعات دیگری همچون آزادی برخی زندانیان سیاسی نیز به تجمع باز شد. این گروه درحالی‌که تصاویری بدون حجاب از برخی زندانیان سیاسی و به‌ویژه خبرنگار مجرم روزنامه اصلاح‌طلب را در دست داشتند، دانشگاه تهران را متهم به پول‌گردانی، بیکاری و بیگاری می‌کردند.
جالب‌توجه آنکه همین طیف موسوم به چپ، هفته گذشته به بهانه حمایت از این خبرنگار بازداشتی، برنامه انجمن علمی-دانشجویی ارتباطات دانشکده دانشگاه تهران را به اغتشاش کشاندند.
3- نکته دیگر شعارهای رادیکالی و سیاسی تجمع‌کنندگان و تیپ حضور آنها (دست‌نوشته‌های قرمزرنگ) است که حاکی از رد پای چپ‌نماهای به‌ظاهر مارکسیست مسلک است نه صرفاً معترضان صنفی!. تحریک و تشویق کانال اطلاع‌رسانی جریان چپ مارکسیستی دانشجویان دانشگاه تهران به اغتشاش و همچنین کانال تلگرامی منتسب به فعالان شورای صنفی و بیانیه انجمن اسلامی دانشکده فنی دانشگاه تهران در اعتراض به اقدامات اخیر مسئولان دانشگاه، شائبه آغاز اغتشاشات دانشگاهی و شیطنت سیاسی را تقویت می‌کند.
4- و درنهایت حمایت چهره‌های رادیکالی جریانات مدعی اصلاحات از دانشجویان معترض و پوشش خبری و همنوایی اپوزیسیون و معاندین با آن‌هاست که نباید ازنظر دور داشت.»