عصر ایران ؛ نهال موسوی - در چند روز گذشته ماجرای توقیف فیلم «رحمان 1400» داغ‌ترین بحث در حوزه سینماست که از منظرهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است در این میان برخورد «منوچهر هادی» کارگردان فیلم جای تامل دارد.
از همان ابتدای خبر توقیف شدن فیلم در 24 فروردین، هادی در صفحه اینستاگرامش طی چند پست و یک لایو اینستاگرامی، مطالبی را منتشر کردند که برای مشخص شدن جان کلام این نوشتار ناچار باید به گزیده ای از آنها اشاره کرد:
« تبریک به دوستانی که منتظر این خبر بودند و ...» ، « با وجود همه دشمنی‌ها و حسادت‌ها و کج فهمی‌های اندک بی‌مغزهای بلاتکلیف که حرف و پیام فیلم رو نفهمیدن [...] کوته‌نظران آنرا شوخی جنسی دیده‌اند. ولی مخاطب فیلم که نجومی بالا می‌رود مهم نیست. امید به رفع ابهام و اکران فیلم...» ، « دوستانی هم که از واژه‌های نمی‌دونم سخیف و مبتذل و اینها استفاده میکنند، ابتذال اون مغز کثیف‌شونه، مزخرف در واقع خودشونن و ... [...] کسی که تربیت نداره و ادب اجتماعی و خانوادگی نداره، توجهی بهش نمی‌کنیم »
قطعا توقیف هر فیلم مجوز داری ناراحت کننده و مذموم است، علی الخصوص برای کارگردان آن بسیار عذاب آور است که شاهد چنین اتفاقی باشد و زحمت خود و گروهش به ورطه ندیدن کشیده شود. اما باید به او یادآوری کرد «مخاطب فیلم» را با «هواداران فیلم» نباید اشتباه گرفت. مخاطب فیلم هر آن کسی را شامل می‌شود که بلیت خریده، به سینما رفته و فیلم را دیده است و این عمل رفتن به سینما و دیدن فیلم دلیلی بر تایید یا رد آن نیست.
چه بسیار کسانی که فیلم «رحمان 1400» را دیده‌اند و با کل فیلم یا بخش‌هایی از آن مشکل دارند ولی نمی‌شود برای آنها تعابیری چون «کوته‌نظر» یا «مغز کثیف» به کار برد.
بهرحال شما فیلم خود را ساخته‌اید و وقتی فیلم اکران شده است، مخاطب فیلم حق دارد در مورد آن نظر خودش را داشته باشد، همان گونه که شما حق دارید در بینهایت موضوع موجود در جهان، همانی را که خودتان تشخیص می‌دهید بسازید.
حال شاید منوچهر هادی استدلال کند که منظور او به آن کسانی است که فیلم را توقیف کرده‌اند یا به فیلم حمله کرده‌اند اما واقعیت این است که استفاده از چنین تعابیری شامل همه آن مخاطبانی هم می‌شود که فیلم را دیده‌اند و با آن مشکل دارند یا از نظر آنها هم غلظت شوخی‌های جنسی یا صحنه‌های نا متعارف فیلم بالاست.
با نگاهی به نظرات و سخنان مخاطبان در دنیای واقعی و مجازی هم می‌توان به سادگی پی برد تعداد مخالفان فیلم (که آنرا دیده‌اند) هم چندان کم نیست آنها هم جز مخاطبان فیلم شما محسوب میشوند و باید به آنها احترام گذاشت، این جمعیت به شما احترام گذاشته‌اند و رفته‌اند فیلمت را دیده‌اند.
از طرف دیگر وقتی شما برای آمار فیلمت اشاره می‌کنید در 25 روز 2 میلیون مخاطب داشته است بخشی از این آمار استنادی شما شامل همین کسانی می‌شود که فیلمت را دیده‌اند و مخالف آن هستند و هرگز نباید این عدد 2 میلیون بیننده را با هوادار فیلم اشتباه گرفت.
اساسا فروش بالا و استقبال از یک فیلم مقوله‌ای تخصصی، پیچیده و چند وجهی است که به سادگی نمی‌توان راجع به آن سخن گفت، همچنین فروش بالا دلیل بر این نیست که همه آن مخاطبان فیلم مورد نظر را دوست داشته باشند و هوادار آن باشند، چه بسا کسی یا کسانی به توصیه دوستی یا رفیقی رفته باشد و برعکس یعنی شاید کسی بعد از دیدن فیلم از آن بد گفته باشد و دوستش به همین دلیل برود فیلم را ببیند.
بی تعارف این ادبیات بیشتر ناشی از واکنش‌های هیجانی و غیر منطقی و البته به شدت متاثر از بخش منفی فضای مجازی است، باید به منوچهر هادی یادآور شد وقتی مخاطب شما میلیونی می‌شود در اظهار نظر و الفاظی که استفاده می‌کنید دقیق‌تر عمل کنید، حتی اگر دلشکسته باشید.
به قول نگارنده این مطلب!!! فیلم مخاطبان زیادی دارد که راضی نیستند. پس بهتر است بگذاریم سرنوشت یک اثر را همان مخاطبان تعیین کنند، نه به صورت دستوری و امری.
مخاطبان اگر فیلمی بد باشد قطعا در شبکه ارتباظی خودشات اطلاع رسانی می کنند و در نهایت سرنوشت فیلم در پرده سینما رقم می خورد نه در برگه امریه.
من با دختر و پسر و همسرم روز جمعه گذشته به تماشای این فیلم در سینما نشستم
از رفتار و گفتار موهن بازیگران در این فیلم حالم بد شد. شرم اور بود
من اینو فلمو دیدم متاسفانه و واقعا افتضاح بود
سینمای طنز سینمای مورد علاقه من نیست ، و من حتما "من سالوادر نیستم " رو تا آخر عمر برای بار دوم نخواهم دید ، ولی چرایی موفقیت افراد دیگر همیشه برای من آموزنده بوده ، ( در زندگی موفقیت مالی برام بسیار مهمه و جزو الویتهای اول در زندگی هست )