عصرایران؛ مصطفی داننده- این دو پیام را در یکی از کانال‌ها دیدم:
«نزدیک عیده، آجیل و میوه خیلی گرونه. همین فردا زنگ بزنید چندتا فحش خار مادر به کل فامیل بدید کدورت بوجود بیارید. کلی پول پس انداز میشه
بابام از دیشب پروژه مهمون گریزی برا عید رو کلید زده و داره از مضرات خوردن آجیل و شیرینی مطلب میفرسه گروه و بعدشم خودش ریپلای میزنه مینویسه التماس تفکر..»
قبل از این نیز پیام‌های این چنینی زیاد دیده بودم. این نظرها در ظاهر طنز است. گاهی لبخند هم به لب می‌آورند اما در باطن پیام‌های خطرناکی هستند. که شوخی‌شان هم قشنگ نیست.
اگر این حرفها را می‌زنیم که به مسؤولان کشور بر بخورد، خیالتان راحت نمی‌خورد اما اگر با این کار به دنبال کم‌رنگ کردن روابط خانوادگی به بهانه گرانی هستیم، سخت در اشتباهیم.
آنقدر زندگی ما ایرانی‌ها با برخی رفتارها به هم تنیده شده است که حاضریم به خاطر آنها از روابط خانوادگی خود کم کنیم چون احساس میکنیم زشت است.
بسیاری از میهمانی‌های ما تنها و تنها در سفره‌ای رنگین خلاصه شده است بدون اینکه از کنار هم بودن لذت ببریم. واقعا خنده‌دار نیست خیلی از مردم آجیل عید می‌خرند چون فکر میکنند، اگر مهمان بیاید و آجیل نباشد زشت است.
روبروی نمایشگاه بهاره در مصلای تهران، منتظر دوستی بودم که این دیالوگ را از دو زن شنیدم. «بچه‌ها می‌گفتن آجیل نخر گرونه اما من آبرو دارم، یعنی چی که آجیل نخرم»
واقعا نبودن آجیل در سفره عید باعث رفتن آبرو می‌شود؟ واقعا چرا اینقدر درگیر حواشی زندگی شده‌ایم؟ چرا این قدر برای به رخ خودمان به دیگران خود را به زحمت می‌اندازیم.
کاش میشد از مردم دیگر سرزمین‌ها پرسید نظر شما در مورد کسانی که برای آغاز کردن زندگی خود زیر بار قرض می‌روند تا مراسم عروسی چند ده میلیونی برگزار کنند تا مردم بعدها بگویند چه عروسی بود و چه غذایی، چیست؟
این زشت بودن را از سبک زندگی خودمان حذف کنیم. به خدا زشت نیست وقتی میهمان به خانه میآید، تنها بایک نوع غذا از او پذیرایی کنیم. به خدا زشت نیست دو نوع میوه در بشقاب‌ها باشد. به خدا زشت نیست میهمانی‌های عید بدون آجیل باشد.
زشت این است که ما برای رضایت دیگران زندگی کنیم. واقعا میهمانی که می‌خواهد برای یک دیس بیشتر برنج یا نیم کیلو شیرینی به خانه ما بیاید بهتر است نیاید.
واقعا از نظر مالی دادن شام یا ناهار به مهمان‌ها برای‌مان در این وضعیت اقتصادی سخت است، خوب، به یک دورهمی بعد از شام رضایت دهیم.
بیاییم کمی هم نگران روابط خانوادگی‌مان، عموها و خاله‌ها، دوستان و پدر و مادر خود باشیم. این روابط را قربانی چند دانه برنج و یا چندکیلو آجیل نکنیم. برخی از ما زندگی را خیلی جدی گرفته‌ایم، خیلی.
کی میشه ماااااا این فرهنگ چند رنگ بودنو حذف کنیم یک رنگ باشیم و یک دل ... پیام اصیل نوروز همدلی و یک رنگیه نه چند نوع غذا نه آجیل
یا شیرینی یا چشمو هم چشمی!
اول مادرم نخرید بعد سرایت کرد به بقیه و هر سال فقط با میوه و شیرینی پذیرایی میشه .
التماس تفکر
شما رو به خدا گرونی ها رو اینجور توجیه نکنید یهو بگید اصلا هیچ چی نخورید زندگی نکنید . اینجوری راحت تره نه .
گوشت گرون شده نخورید گیاه خواری کنید
آجیل گرون دور همی ساده برگزار کنید
زشت اینه که مقاله برای بی کفایتی مسئولین نمی نویسید همه رو به پای مردم بنویسید .
خود مردم مناسب با زندگی اشون رفتار میکنن.لازم نیست نسخه همگانی پیچیده بشه.
برخی از ما زندگی را خیلی جدی گرفته‌ایم، خیلی.
به خدا اگه وضع اقتصادی هم خوب بود اینجور کارها زیاده روی و اسراف بود چه برسه به الان
خیلی از مردم اصل رو فدای فرع میکنند. اصل صله رحم و رفت و آمد هست و پذیزایی فرع این کار.
واقعاً باید این حواشی و به نظر من اضافات کم بشه تا رفت و آمد ها و ازدواج ها و ..... رونق بگیره.
گوشت قرمز رو هم به کل حذف کردم.
تازه موهام هم خیلی پرپشت شدن.
ولی خواهر و مادر خودم همیشه دارن پشت سرم حرف میزنن.وای به حال بقیه فامیل
رابطه که نمیشه نداشت
ولی مردشور اینچنین روابطی رو ببرن
راه پس وپیش نداره آدم
تنها راهش مجرد موندنه
الفاتحه
آن هم قيمت لباس و دارو و هزار بدبختي ديگر