بنیاد نشنال جئوگرافیک در ۲۷ ژوئن سال ۱۸۸۸ (تیرماه ۱۲۶۷) توسط ۳۳ دانشمند و جهانگرد که علاقه‌مند به تشکیل انجمنی برای افزایش و توسعه علم جغرافیا بودند، در واشینگتن دی‌سی تأسیس شد و هدف خود را بر شناساندن و پاسداری از محیط زیست، باستان‌شناسی،زیست‌شناسی و علوم جغرافیایی بنا کرده‌است.
نشنال جئوگرافیک (به انگلیسی: National Geographic، «جغرافیای ملی») نشریه رسمی انجمن جغرافیای ملی است که از سال ۱۸۸۸ میلادی و دقیقاً ۹ ماه پس از آغاز فعالیت انجمن جغرافیای ملی، شروع به انتشار کرد و امروزه یکی از مشهورترین و پراعتبارترین مجلات مرتبط با علوم طبیعی در جهان است.
بدترین اتفاق این است که یک موسسه‌ای چون «نشنال جئوگرافیک» تحت تاثیر یک تصمیم سیاسی این اقدام را انجام داده است، در عالم هنر هر ماجرایی که به دلیل اتفاقات سیاسی آن را از حالت طبیعی خود خارج کند مذموم و نکوهیده است.
فرقی هم ندارد که نشنال جئوگرافیک باشد یا هر نهاد و موسسه دیگری، ساحت عالم هنر بالاتر از رویکرد سیاسی یک کشور یا کشورها و یک شخص یا اشخاص است.
البته مثل روز روشن است هر وقت که فاجعه‌ای از این دست رخ می‌دهد شان عالم هنر هیچ تغییری نمی‌کند اما نقطه تاریکی در تاریخ آن موسسه ثبت می‌شود.
این اولین باری نیست که عکاسان ایرانی از حضور در مسابقات این رسانه منع شده‌اند. ما هنوز فراموش نکرده‌ایم که در سال ۲۰۱۲ نیز محرومیت ایران از شرکت در مسابقات جهانی «نشنال جئوگرافیک» خبرساز شد. در سال ۲۰۱۲ هم مؤسسه نشنال جئوگرافیک دلیل اقدام خود را اعمال محدودیت‌های سختگیرانه از سوی دولت آمریکا برای نقل و انتقالات مالی به حساب اتباع ایرانی عنوان کرد.
در سال 2018 «محسن کرامتی» توانسته بود با موضوع «برخورد نزدیک» و عکسی که عزاداری روز عاشورا را به تصویر می‌کشد جزو برندگان این مؤسسه باشد.
این اتفاق نامیمون در موسسه‌ای که یکی از اهداف اصلی وجودی خودش را پاسداری از طبیعت معرفی می‌کند در تضاد با ذات وجودی خودش است چون غایت پاسداری از طبیعت، باستان‌شناسی، زیست‌شناسی و ... حفظ حق آزادی برای تمام جانداران است و طنز غریبی در این موقعیت و تصمیم نشنال جئوگرافیک نهفته است.
این تصمیم غیرحرفه‌ای و جهت‌دار مؤسسه امریکایی نشنال جئوگرافیک، امروز با واکنش متعدد عکاسان ایرانی همراه بوده و بسیاری از آنان در صفحه‌های شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی به انتقاد از این عملکرد پرداختند.
در کشور خودمان هر وقت یک کتابی مجوز نمی‌گیرد یا فیلمی توقیف می‌شود یا به هر دلیل سیاسی، یک اتفاق هنری تحت تاثیر مسائلی دیگر روند طبیعی و نرمال خود را از دست می‌دهد همواره یک نوع دلشکستگی در هنرمندان و جامعه را به دنبال دارد، این مورد تحریم عکاسان ایرانی هم از این قاعده مستثنی نیست و حتی بسیار ناخوشایندتر است وقتی که می‌فهمیم گیلبرت گراونر یکی از اعضا هیئت امنا بنیاد نشنال جئوگرافیک نشان افتخار آزادی آمریکا را در سال ۲۰۰۵ دریافت کرده است.