صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۶۵۰۸۵۴
تعداد نظرات: ۳۶ نظر
تاریخ انتشار: ۱۲:۲۹ - ۰۳ بهمن ۱۳۹۷ - 23 January 2019

آیا ما هم می توانیم جمله رئیس جمهور سابق اندونزی را تکرار کنیم؟

مگر کشورهایی که مانند ما این همه دشمن ندارند، آرمان و هدف و ارزش ندارند؟

عصر ایران؛ جعفر محمدی - رئیس جمهور قبلی اندونزی وقتی سمت خود را ترک کرد گفت: من خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد بلکه همه جا میلیون ها دوست دارد.

 این، بخشی از یادداشت جدید دکتر محمود سریع القلم است که چند روز پیش با تیتر "آینده اندونزی" منتشر شد و بیش از بخش های دیگر نوشتار استاد، توجه مرا جلب کرد: خوشحالم که اندونزی حتی یک دشمن ندارد... .

شاید رئیس جمهور سابق مبالغه آمیز سخن گفته باشد ولی قطعاً پربیراه هم نگفته است. اندونزی به عنوان پرجمعیت ترین کشور مسلمان جهان، بی آن که تنشی با جهان داشته باشد، آهسته و پیوسته در مسیر توسعه حرکت می کند و با داشتن یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی و درآمد سرانه ای معادل 3846 دلار شانزدهیمن اقتصاد جهانی است.

ضرب المثلی در فرهنگ ایران وجود دارد که "یک دشمن هم زیاد است و هزار دوست کم"؛ به نظر می رسد سیاستمداران اندونزیایی این مَثَل ایرانی را بیش از ایرانی ها درک کرده اند چه آن که در روابط بین الملل نیز یک دشمن زیاد است و ای بسا همان یک دشمن، روزی، روزگار کشوری را سیاه و تباه کند، کاری که عراق دوره صدام با کویتی کرد که تنها یک دشمن داشت و دنیایی دوست در جهان.


ایران ما نیز درگیر دشمنی ها و دشمنان متعددی در منطقه و جهان است و نتیجه دشمنی ها را نیز فرد فرد مردم ایران در زندگی شان لمس می کنند: از پدری که در تهیه داروی فرزندش مانده است تا آن نان آور خانه که بعد از تحریم ها، کارخانه ای که در آن کار می کرده تعطیل و به همراه هزاران نفر دیگر بیکار شده است.

نمی شود در یک جغرافیای محدود و کوچک به نام کره زمین زیست ولی در عین حال با دهها کشور دنیا دچار تنش بود و زندگی عادی هم داشت.
به راستی اگر رئیس جمهور ایران - اعم از سابق و لاحق - بخواهد جمله ای مانند گفته رئیس جمهور پیشین بگوید آیا جز این را خواهد گفت: ما امروز کلی دشمن در دنیا داریم.

واقعاً چرا؟ مگر کشورهایی که مانند ما این همه دشمن ندارند، آرمان و هدف و ارزش ندارند؟ همین مالزی را نگاه کنید! چند روز پیش نخست وزیرش در دفاع از حقوق فلسطینیان از ورود ورزشکاران اسرائیلی به خاک کشورش جلوگیری کرد. یا به ترکیه بنگرید که آیا مردم فلسطین، آن را بیشتر دوست دارند یا ایرانی که 40 سال برایشان سنگ تمام گذاشته و هزینه داده است؟ آیا مردم امارات متحده عربی کمتر از ایرانی ها اهل نماز و روزه اند؟ یا عمانی ها و اندونزیایی ها دچار کفر هستند؟!

ما نیز چاره ای جز دوستی و تنش زدایی با جهان نداریم. اگر دشمن داشته باشیم، باید هم انتظار دشمنی و کارشکنی از آنها داشته باشیم. وقتی ایران و عربستان با یکدیگر روابط متعارف داشتند، در عین رقابت - که جزو اصول زیست جهانی است - با یکدیگر همکاری می کردند تا مثلاً قیمت نفت را تنظطیم کنند ولی الان همان عربستان با مشتریان نفت ایران تماس می گیرد و به آنها وعده نفت ارزان تر با شرایط پرداخت بهتر می دهد تا از ایران نخرند یا اماراتی که تا دیروز محلی برای دور زدن تحریم ها بود، با تشدید دشمنی بین ایران و آمریکا، جانب آمریکا را گرفته و در تنگ تر کردن حلقه تحریم ها با واشنگتن همکاری نزدیک دارد.

این که مقصر کیست موضوع مطلب حاضر نیست. اصل را بر آن بگذاریم که ما یکسره بی تقصیریم و هر آن که با ما دشمنی کرده گناهکار است. آیا نباید برای کاستن از خطرات دشمن داشتن و برای تبدیل دشمنان به دوستان یا دستکم بی طرف سازی آنها، تدبیرها و دوراندیشی هایی داشته باشیم؟

چرا این باور در ما نهادینه شده که تنها راه حفاظت از ارزش های ملی و دینی، داشتن دشمن است؟ نمونه اش اقدام ضد ملی گروهی مدعی ارزشگرایی در حمله به سفارت عربستان است که بعد از آن، نه تنها عربستان رابطه سیاسی اش را با ایران قطع کرد، بلکه تمام عزم اش را جرم کرد که حداکثر ضربات را به منافع ایران در سراسر جهان وارد کند. یک کار سعودی ها در دوران برجام این بود که ایران با هر شرکتی در اروپا و آسیای شرقی قرارداد می بست، نمایندگانی از سفارتخانه های سعودی به آن شرکت می رفتند و پیشنهاد لغو قرارداد با ایران در ازای قرارداد پرمنفعت تری با سعودی را می دادند. از دشمن چه انتطاری می توان داشت جز این رفتارها؟ 

این که من مقصرم یا او، در دادگاه ها به درد می خورد؛ روابط بین الملل، عرصه نفی یا اثبات حفانیت نیست، زمین سیاست است و تدبیر.
کشوری که برغم داشتن عظیم ترین منابع نفتی،  در بودجه سالانه اش، ریالی برای ردیف های عمرانی اش ندارد، در دادن یارانه ماهانه مشکل دارد، کارخانه هایش به خاطر تکنولوژی های قدیمی، کمترین بهره وری را دارند، نرخ تورم و بیکاری اش روز به روز بالاتر می رود، کشورهای مهم جهان بر مردم اش برای دادن ویزا و سفر سخت می گیرند، دغدغه اش تأمین بنزین روزانه است، فناوری هایش در عرصه مدیریت منابع آب ناکارآمد است و بحران آب به مسأله امنیتی تبدیل شده، بخش عمده ای از هواپیماهایش زمینگیر شده، برای فعال سازی پروژه هایش به سرمایه گذاری و فناوری خارجی نیاز دارد و ... نباید درگیر این باشد که حق با من است یا با دیگری؛ بلکه باید تدبیر کند و شر دشمنی ها را از سر ملت خویش کم کند. ما کشوری فقیر و در حاشیه نیسیتم که ابزار مذاکره و معامله را نداشته باشیم. تنها کافی است  باورهایمان را این گونه اصلاح کنیم که برای حفظ ارزش های دینی و ملی مان، نیازی به داشتن دشمن نداریم و اتفاقاً با داشتن روابط بهتر با جهان و منابع مالی غنی تر، بهتر می توانیم از ارزش های دینی و ملی مان حراست کنیم.

این که حکومت جمهوری اسلامی ایران به واسطه داشتن دشمن، تحریم شود، نتواند نفت اش را بفروشد و در تامین منابع مالی حمایت از فقرا بماند و عربستان از این فرصت استفاده کند و با هزینه کردن پول در روستاهای محروم، وهابیت را ترویج کند بهتر است یا این که یک جمهوری اسلامی ثروتمند داشته باشیم که دستکم بتواند به راحتی از مذهب رسمی کشورش حراست کند و پای وهابیون را از کشورش قطع کند؟

این که مردم به خاطر کمبود دارو و فقر و بیکاری از حکومت اسلامی گلایه مند و بدان بد بین شوند خوب است یا این که جمهوری اسلامی به واسطه روابط خوب با خارج و کارآمدی در داخل، همه را به نظام و دین علاقه مند کند؟

این که جمهوری اسلامی در دنیا به عبرت تبدیل شود خوب است یا این که بهتر است الگویی برای ملت های دیگر و مخصوصاً مسلمان ها شود؟

دنیای امروز، دنیای روابط است؛ حتی آمریکا هم که قدرت اول اقتصادی دنیاست اگر تحریم و روابط اش با دنیا محدود شود، در رسیدن به اهدافش دچار چالش خواهد شد. در دنیای امروز، کشورها در گفت و گو با یکدیگر سر یک درصد عوارض گمرکی چانه زنی می کنند چون می دانند این درصدهای کوچک در روابط خارجی، می تواند صد در صد زندگی انسان های بسیاری را در داخل تحت الشعاع قرار دهد، حال چه رسد به این که کشوری با دریایی از دشمنان ریز و درشت مواجه باشد و درآمدهایش به نصف کاهش یابد و مردمش غرق در مشکلات معیشتی باشند.

تاکید می کنم که داشتن روابط خوب با جهان به معنای حل مشکلات نیست و مگر کشورهایی مانند چاد و نیجریه و سریلانکا یا همین اندونزی که در صدر مطلب بدان اشاره شد، برغم داشتن روابط متعارف با جهان، مشکل ندارند؟ داشتن رابطه خوب و دوستانه با جهان، شرط لازم برای توسعه است ولی کافی نیست و هنگامی توسعه اتفاق می افتد که آن شرط لازم با شرط کافی (کارآمدی داخلی) تلفیق شود و مردم روی آرامش و آسایش ببینند.

ای کاش روزی برسد که هر شهروند ایرانی هم بتواند مشابه جمله رئیس جمهور سابق اندونزی را بگوید: "من خوشحالم که ایران حتی یک دشمن ندارد بلکه همه جا میلیون ها دوست دارد."

یک زندگی معمولی، حق تمام انسان هاست، از جمله حق ایرانیان.

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۳۶
در انتظار بررسی: ۱۰۱
غیر قابل انتشار: ۱۹۱
ناشناس
۱۲:۴۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۴
یک زندگی معمولی، حق تمام انسان هاست، از جمله حق ایرانیان.
م
۱۱:۲۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۴
بهترین راه و روش زندگی در قرآن و کلام خداوند و ائمه اطهار و پیامبر ص آمده.
حالا ما آن را اجرا نمی کنیم.
ناشناس
۱۱:۱۵ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۴
آیا سرمنشا این دشمنی ها ما هستیم؟
روح الله
۱۰:۰۵ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۴
خیلی عالی است
ناشناس
۰۹:۴۶ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۴
نار نفست تحلیلی کامل و منطقی ولی کو گو شنوا.
محمد - کیش
۲۰:۳۳ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
فوق العاده بود تابحال مطلبی به این زیبایی درباره دشمنی هایمون با دیگر کشورها نخونده بودم.
هادی
۱۹:۰۴ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
حرف حساب همینه
ناشناس
۱۷:۴۱ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
احسنت ، آفرین ، بسیار عالی بود.
عباس
۱۷:۲۲ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
باید درخصوص منافع ملی به یک بازتعریف و یک اجماع رسید(مخصوصا در رده مسئولین ....) تا معلوم شود راه کدام واست وچاه کدام... متاسفانه الان گاهی اعمالی صورت میپذیردو یا موضعی گرفته میشود... که دقیقا خلاف منافع بلند مدت کشور است...و این دشمن تراشی ها نیز از این مقوله هست... که گروهی آنرا خلاف منافع ملی وبرخی در راستای مصلحت میدانن...
آبادانی
۱۷:۱۲ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
همان طور که بعد از هشت سال جنگ با عراق و کلی شهید و جانباز الان با آنها دوست و برادر هستیم و حتی از آنها در برابر داعش دفاع کردیم پس می توان تحت شرایطی با آمریکا هم دوست باشیم
الکی هم ننویسین رژیم بعث بود و فلان ، کلی اسیر شیعه عراقی در ایران داشتیم!
احمد
۱۷:۱۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
دل خوش سيري چند
مسعود
۱۶:۱۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
وضعیت ایران با اندونزی قابل مقایسه نیست. خصومت غرب با ایران ریشه تر از این حرفاست و کمی ساده انگارانست که فکر کنیم مشابهت وجود داره. ایران بیشتر وضعیتی مشابه کره شمالی داره و حقش رو مجبوره از جامعه جهانی با اعمال فشار از طرق مختلف بگیره. ایرانی های فرهیخته از جمله نویسنده آرزو دارن ایران رو مشابه اندونزی یا یه کشور کوچیک اورپایی ببننن ولی واقعیت اینه که بینش غرب به ایران 40 سال است که این نیست.
ناشناس
۱۶:۱۶ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
دچار خود خاک بر سر پنداری مفرط شده ای نویسنده ی محترم
ناشناس
۱۵:۲۵ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
آقای محمدی قیاس مع فارق کرده ای خدا هدایت کند
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۶:۱۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
فقط ۴ تا کلمه عربی کلیشه ای بلد هستید و هی بکار ببرید و معانی اش چیست مع الفارق یعنی چه ؟
احمدرضا
۱۴:۵۳ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
شیر مادر حلالت آقای محمدی عزیز
جانا سخن از زبان ما می گویی
بازنشسته
۱۴:۲۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
با سلام. و تشکر از عصر محترم. با تشکر از چاپ نظریه ارزشمند بالا امید است که سطح تفکر جامعه اسلامی بهبود یابد تا راهی برای بهتر زیستن در کنار هم باشد.
ناشناس
۱۴:۱۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
شما فعلا تکلیف دوستهایی که با برجام نصیب ما شد رو مشخص کنید بقیه پیش کش.البته غیر از جناب کری
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۷:۴۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
دوست عزیز ، متاسفانه مخالفان داخلی برجام اجازه ندادند که برجام به نتیجه برسه چون نتیجه آن هرچند به نفع کشور بود اما منافع جناحی آنها را نابود می کرد.
اما همین توافق علیرغم اجرا نشدن ، وجهه بین المللی ایران را ارتقاء داده و اتحاد مخالفین ایران را بهم زد.
ناشناس
۱۳:۵۹ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
هر كلمه اين متن رو بايد با اب طلا نوشت
درود بر شرفت اقاي جعفر محمدي عزيز
ناشناس
۱۳:۵۴ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
به نظر دوستان هدف ما در مذاکرات برجام، دوستی با دنیا بود یا دشمنی با دنیا؟
شهروند
۱۳:۴۱ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
قطعا ما برای بهتر زیستن و داشتن مردمانی نیک اندیش و مثبت و شایسته و لایق نیاز داریم که با دنیا از در دوستی و مهر و محبت وارد شویم . اینگونه تعامل با دنیا جز محرومیت و فلاکت برای ما چیزی به بار نمی آورد .
احسن بر نویسنده مطلب بسیار عالی و دردمندانه در عین حال .
امیر
۱۳:۱۱ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
همیشه وقتی اسم آقای جعفر محمدی رو بالای مطلبی میبینم سر ذوق میام که یه مطلب قوی و رو حساب میخوام بخونم.
متشکریم آقای محمدی عزیز که حرف دل یه ملت رو در رسانه آزادتون منتشر میکنید.
ناشناس
۱۳:۰۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
به نظر شما اگه روزی آمریکا دست از دشمنی برداشت حق داریم باهاش دوست باشیم؟

به نظرتون الان که هنوز از دشمنی با ما دست بر نداشته چی؟

اول فکر کنیم بعد حرف بزنیم
اکبری
۱۳:۰۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
احسنت بر این دیدگاه.
ارمین
۱۲:۵۹ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
ایا اینکه امریکا و غرب با ما دشمنی دارن تقصیر ماست؟؟؟؟ اینکه ما می خوایم استقلال داشته باشیم قدرت داشته باشیم و غربیا دوست ندارن کشوری مسلمان در این منطقه حساس و استراتژیک استقلال داشته باشه و قدرتمند باشه تقصیر ماست؟؟؟؟ چشم برای اینکه دیگه امریکا و غربیا با ما دشمن نباشند و همه دنیا دوستمون داشته باشند تسلیم میشیم و کشورو دو دستی تحویل امریکا میدیم حالا استقلال کشور کیلو چند؟؟ عزت ایران و ایرانی و کیلو چند اصلا ما هم میشیم گاو شیرده خوبه از نظر شما اینطوری راحت میشید؟؟؟؟؟
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۳:۱۶ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
ترکیه استقلال نداره؟ قطر استقلال نداره؟ کویت استقلال نداره؟
ناشناس
| |
۱۳:۴۱ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
تا استقلال را چطوری تعریف کنی ناشناس محترمی که در مورد استقلال قطر کویت و ترکیه سوال کرده اید. خیلی کشورها مثلا مستقلند ولی بدون اجازه امریکا جرات انجام کاری را ندارند .
ناشناس
| |
۱۴:۳۶ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
اگر استفلال داره پس پایگاه های نظامی آمریکا اون جا چکار می کنه؟ !!!!!!
ناشناس
| |
۱۷:۲۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
ناشناس 14:36 جان! داشتن پایگاه هوایی چه ربطی به استقلال اون کشور داره؟! هنوز تفکرات قدیمی دارید. وگرنه آمریکا در اکثر کشورهای اروپایی هم پایگاه داره!! مثل همون منسوخ شده حجری که میگه همه تولیدات باید در کشور خودمون باشه! در صورتی که همه تولیدات اروپا و امریکا در چین و مالزی و ... هست و هیچ مشکلی هم ندارند که روی برند آمریکایی بزنن ساخت چین!
ناشناس
| |
۱۷:۳۸ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
آره از نظر شما همه دنیا وابسته هستند به غیر ازما . ما تافته جدا بافته هستیم .
لطفا یک کشور غیر وابسته از دیدگاه خودتون نام ببرید . صحبتهای شما دقیقا شبیه ادعاهای رهبر کره شمالی هست که به مردم گرسنه خودش می گفت ما وابسته نیستیم و به هیچ کشوری نیازی نداریم.
مجيد
۱۲:۳۹ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
دوكلمه حرف حساب
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۶:۵۳ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
کدوم حساب در طول تاریخ چند هزار ساله بشر روزی نبوده که جنگ و خونریزی نباشد ریس جمهوری اندونزی نفهمیده حرفی زده
کوشا
۱۲:۳۵ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
حرف حساب ، اما کو گوش شنوا و چشم بینا؟
ناشناس
۱۲:۳۲ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
خیلی جالب بود
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۶:۵۰ - ۱۳۹۷/۱۱/۰۳
تا مومنین خدا پرست بر دنیا حاکم نشده اند جنگ و خونریزی و دشمنی هست حتی اگر دو برادر در دنیا باشند به نام هابیل و قابیل
تعداد کاراکترهای مجاز:1200